Το Τ12 Massimo είναι το κύκνειο άσμα του μεγάλου Ιταλού σχεδιαστή Massimo Tamburini, υπεύθυνου για τις θρυλικές Superbikes Ducati 916 και MV Agusta F4.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τον θάνατο του μέγιστου (Massimo) Tamburini (6 Απριλίου 2014), του "ta" της Bimota δίπλα στο Bi του Valerio Bianchi και το Mo του Giuseppe Morri, ο γιος του Andrea παρουσίασε την μοτοσυκλέτα-όνειρο του πατέρα του, ένα υπέρτατο -και πανάκριβο- Track Bike που κατασκευάστηκε χρησιμοποιώντας τα καλύτερα περιφερειακά παραγωγής, δίχως καμία έννοια για το τελικό κόστος.

Όταν ο Massimo έφυγε από την MV Agusta τον Δεκέμβριο του 2008, υπέγραψε όρο με τον οποίο δεν του επιτρεπόταν να εργαστεί ανταγωνιστικά για 3 χρόνια, κι έτσι, για εκείνα τα 3 χρόνια, ο Tamburini δούλεψε μόνο πάνω στο δικό του όνειρο, το T12 Massimo, με την βοήθεια του Andrea, δυο ακόμα νέων σχεδιαστών και ενός ειδικού στα composite υλικά.

Στόχος; Η καλύτερη, δυνατότερη και ελαφρύτερη Superbike ever.

Για κινητήρα, ο Tamburini επέλεξε τον τετρακύλινδρο εν σειρά του BMW S 1000 RR, με την BMW Motorrad να τον παραδίδει σε έκδοση 230 hp για το T12, ενώ οι μελλοντικοί πελάτες θα μπορούν να τον αποκτήσουν και με ακόμα μεγαλύτερη απόδοση.

Στο πλαίσιο βρίσκουμε μια υβριδική λύση, ένα minimum ατσάλινο χωροδικτύωμα με σωλήνες μικρής διαμέτρου στο πάνω μέρος, που ενώνεται με δυο τμήματα μαγνησίου στο κάτω μέρος του, πριν τη σύνδεση με το ψαλίδι. Αν καταλάβαμε μάλιστα καλά, το πλαίσιο διαθέτει και ρυθμιζόμενα μέρη, για να το φέρει ο αναβάτης ακριβώς στα μέτρα του.

Και μιας και μιλήσαμε για το ψαλίδι, αφού μιλάμε για τον Massimo, μιλάμε και για μονόμπρατσο -από μαγνήσιο παακαλώ. Και επειδή μιλάμε για τον Massimo, ΚΑΝΕΝΑ τελικό εξάτμισης δεν χαλάει την οπτική απόλαυση του εκτεθειμένου τροχού, καθώς το τελικό της 4 σε 1 Arrow βρίσκεται ενσωματωμένο στο φέρινγκ κάτω από τον κινητήρα, θυμίζοντας Buell και τα "μικρά" KTM Duke.

Στα περιφερειακά βρίσκουμε τις απολύτως κορυφαίες λύσεις από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου. Öhlins, Brembo, Marchesini, Staubli.

Και το φέρινγκ, φυσικά από ανθρακόνημα (αεροπορικού τύπου), με ειδική επίστρωση που δίνει ένα σκούρο πράσινο χρώμα με... χρυσές αναλαμπές. Carbon χρησιμοποιείται όμως και στο φιλτροκούτι.

Τελικό ανακοινώσιμο βάρος τα 149,7 στεγνά κιλά, βάρος που μπορεί να κατέβει κι άλλο αν αντί για τις ζάντες μαγνησίου χρησιμοποιηθούν ζάντες carbon.

Για την ώρα ο Andrea Tamburini έχει κατασκευάσει 2 πρωτότυπες μοτοσυκλέτες, μία εκ των οποίων δοκιμάστηκε από τον παλιό φίλο της οικογένειας, τον θρύλο Luca Cadalora, ο οποίος έδωσε και το πράσινο φως όσον αφορά στη συμπεριφορά του Τ12. Παρόλα αυτά σημειώστε πως το Τ12 βρίσκεται ακόμα στα στάδια εξέλιξης.

Ο Andrea δημιούργησε την εταιρεία Massimo Tamburini srl, ειδικά για την προώθηση του Τ12, ενώ οι μοτοσυκλέτες θα κατασκευάζονται μόνο κατόπιν παραγγελίας, με κόστος 300.000 ευρώ για τον κάθε ενδιαφερόμενο.

Φωτογραφίες

Βίντεο

Δείτε το Τ12 να ουρλιάζει στην πίστα, και αναρωτηθείτε... ποιοι λίγοι τυχεροί θα το οδηγήσουν.