Βασικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή αποτελεί η μοτοσυκλέτα της Honda, η οποία επί ετών εξελισσόταν στα μέτρα ενός αναβάτη (Οh, hi Marc). Όταν αυτός χρειάστηκε να μείνει εκτός, η εξέλιξη της απέναντι στον καλπάζοντα, κόκκινο ανταγωνισμό έμεινε πίσω, ή μάλλον για να το θέσουμε καλύτερα, σε όχι και τόσο ταλαντούχα χέρια.
Αν είναι ωστόσο κάτι σημαντικότερο από τη μοτοσυκλέτα που θα έχεις στο grid, αυτό είναι η υγεία σου και αυτό ήταν ένα μάθημα στο οποίο ο Marc έπρεπε να κοπεί κατ’ επανάληψη για να το εμπεδώσει. Το «επανάληψη μήτηρ μαθήσεως» του πράγματος πάει πολύ πιο πίσω από όσο νομίζετε. Από το 2011 και μόλις στα 18 του χρόνια, ο Marc θα ξεκινούσε να υποφέρει από διπλωπία έπειτα από τραυματισμό στο κεφάλι. Όχι μόνο τα έβλεπε διπλά, αλλά σταδιακά έχασε προσωρινά την όραση από το αριστερό μάτι. Χειρουργεία και θεραπείες ακολούθησαν, μα με το ταλέντο του να υπερισχύει κέρδισε τον Τίτλο του 2012 παρά την απώλεια της έναρξης της σεζόν.
Το 2014 και κατά τη διάρκεια προπόνησης, θα έσπαγε και την περόνη του και το 2018 θα έβγαζε για 2η φορά σε μια σεζόν τον αριστερό ώμο του. Πάλι χειρουργείο και αποκατάσταση για το Marc. Το 2019 θα τραυματιζόταν ο δεξής ώμος του, πιο επώδυνα αυτή τη φορά χάνοντας αγώνες μέχρι το 2020. Τότε στη Jerez και ενώ είχε τα ηνία του αγώνα θα έπεφτε, θα συνέχιζε και θα ξαναέπεφτε, εισπράττοντας την επιδείνωση του τραυματισμού του, επιφέροντας το κάταγμα του βραχίονα του, που εν μέσω λάθος χειρισμών του θα το αν άφηνε εκτός δράσης για τρία χρόνια, μετά από πολλά και νυστέρια, πόνο και τόνους αμφισβήτησης.
Το 2022 και κατά την επιστροφή του, θα ξαναέπεφτε στο ζέσταμα του GP της Ινδονησίας. Η διπλωπία που του είχε ξαναχτυπήσει την πόρτα και το 2021, θα ήταν και πάλι εδώ. 2023 πια, Και μια αποκατάσταση που φάνταζε πλήρης. Ξανά μια πτώση στην πρεμιέρα θα μεταφραζόταν σε κάταγμα στον καρπό και 4 χαμένους αγώνες. Τα καμπανάκια των γιατρών πια έχουν γίνει καμπαναριά και ο επόμενος πιθανός τραυματισμός ίσως είναι το φινάλε της καριέρας του Marc. Σημειώστε δε πως στα προαναφερθέντα πονεμένα έτη, οι Τίτλοι έρχονταν απανωτά!
Πάμε στα μεγάλα ερωτήματα και στα αντίστοιχα σενάρια. Honda δίχως (Marc) Marquez, προκοπή δεν κάνει. Όσο και αν προσπάθησε ο Stefan Bradl, η RC213V έμεινε πίσω σε όλα και δυστυχώς για το HRC την τελευταία 3ετία, πίσω από τη 10αδα και σε πολλές καρό σημαίες. Ψαλίδια αρχικά και πλαίσια πλέον από την Kalex, φαντάζουν ημίμετρα, σε μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να οδηγήσει γρήγορα ένας. Ένα φαινόμενο που έχουμε ξαναδεί, με παλιότερες Desmosedici που μπορούσε να οδηγήσει γρήγορα μόνο ο Casey Stoner, αλλά και YZR-M1 στα χέρια του Jorge Lorenzo. Οι δυο τους αποτελούσαν αναβάτες που είχαν θέσει τρομακτικές αποστάσεις από τον 2ο, 6’’, 8’’, 10’’+ μέχρι τον τερματισμό, όπως και ο Marc. Πάντα εις βάρος της ευρύτερης εξέλιξης της εκάστοτε μοτοσυκλέτας.
Ποιος άλλος μένει άραγε στη Honda για να βγάλει το φίδι της εξέλιξης από την τρύπα; Ο Takaaki Nakagami αποτελεί χρόνια μέρος του HRC, δίχως ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Επομένως το μπαλάκι πάει στους ερχόμενους από τη Suzuki μηχανικούς και αναβάτες. Ο Πρωταθλητής του 2020, Joan Mir δε δείχνει να προσαρμόζεται στη μοτοσυκλέτα. Αυτό μπορούμε να υποθέσουμε έστω από το γεγονός ότι ΄ξεπερνά τα όρια της, σημειώνοντας απανωτές πτώσεις και εγκαταλείψεις. Ο Alex Rins από την άλλη είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση, ωστόσο η σχέση του με τη Honda μάλλον ξεκίνησε με περισσότερες εντάσεις από ότι θα έπρεπε.
Παράλληλά, η μετάβαση του αδερφού του Marc, Alex, στη Ducati, έχει ανάψει και άλλες «φωτιές». Ο Alex μιλά διθυραμβικά για την αντικειμενικά ίσως, καλύτερη μοτοσυκλέτα στο πρωτάθλημα και ο Marc πιθανότατα στο άμεσο μέλλον θα αναζητήσει την ευκαιρία του με μια Ιταλίδα. Ίσως και για λιγότερα χρήματα, δεν έχει σημασία. Ο Marc είναι ο αναβάτης που θυσιάζει τη σωματική του ακεραιότητα για τη νίκη, πόσο μάλλον για κάτι.. «ψωροεκατομμύρια» ευρώ.
Πέρα από αυτό σενάριο, έρχεται μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο κανάλι του SportAction/Paddock TV. Εκεί, ο Oscar Haro, πρώην αγωνιστικός Διευθυντής της LCR Honda μίλησε για τις φήμες που κυκλοφορούν στην Ισπανία: «Ο πρώην μάνατζερ του Marquez, Emilio Alzamora, ας πούμε ότι μετά από αυτό που συνέβη με το Marquez, θέλει να κάνει λίγο «πόλεμο», καθώς προσφέρθηκε να γίνει μάνατζερ του [Pedro] Acosta. Στην Ισπανία λέγεται ότι ο Márquez είναι πολύ θυμωμένος με τη Honda και ότι η Red Bull πιέζει για τη μοτοσυκλέτα που θεωρητικά ο Acosta θα έπρεπε να πάρει στο MotoGP - μια KTM - για να τη δώσει στο Márquez. Και βάλτε τον Acosta στη μοτοσυκλέτα του Márquez στο HRC. Αυτό είπαν οι δημοσιογράφοι. Θα ήταν μια όμορφη ιστορία, ο πρώην μάνατζερ του Márquez να βοηθά τον Acosta βάζοντάς τον στη Honda και τον Márquez στην KTM».
Οι φήμες όμως όχι μόνο συνεχίζονται, αλλά μεταλλάσσονται κιόλας. Για την ακρίβεια, οι πλέον πρόσφατες δεν φέρνουν αντίκρυ τους Acosta και Marquez, αλλά μαζί. Εν συνεχεία του σεναρίου της KTM, «ακούστηκε» σε δημοσιεύματα του εξωτερικού κάτι πολύ ενδιαφέρον. Κατά το promo «πείραμα», KTM RC16 βαφτισμένες GasGas, να πέσουν στην αρένα και αντίστοιχες KTM στα χρώματα της Husqvarna. Αυτή τη φορά όμως, μια εξ αυτών ίσως έχει και ένα «93» πάνω. Η ΚΤΜ –εν πολλοίς χάρη στο Dani Pedrosa- έχει χτίσει σταδιακά μια άκρως ανταγωνιστική μοτοσυκλέτα και αυτό το ξέρει ο Marc. Σαν κερασάκι, η Red Bull μπορεί να φέρει και φέρνει χρήμα για γνώση από την F1. Ίσως Ducati-KTM, 0-1 λοιπόν στο κοντινό μέλλον.
Θα το παλέψει ο Marc στο HRC; Θα ακούσει τον αδερφό του στη Ducati; Θα διαλέξει ένα άλλο δρόμο που θα μας αφήσει έκπληκτους; Ή μήπως κόντρα σε όλα αυτά θα έρθει ένας ακόμα τραυματισμός και θα τα διαλύσει όλα; Μιλάμε για ένα από τους πλέον ακραίους αναβάτες των τελευταίων ετών, αποδεδειγμένα ανώτερο της μοτοσυκλέτας του. «Άρρωστα» ταλαντούχο σε βαθμό ίσως που ξέχασε τα όρια του σώματος του. Το μόνο σίγουρο είναι πως αν δε δεχθεί συνετές συμβουλές και μείνει στις σειρήνες όσων του ζητάνε περισσότερα, όταν σβήσουν τα φώτα θα αναρωτιέται τι άξιζε περισσότερο από όλα.
