Στην περίπτωση της σειράς ΜΤ, όλα ξεκίνησαν το 1999, με τους Ιάπωνες να αποζητούν μια σπορ πρόταση με πολλή, με πάρα πολλή ροπή. Με Mega Torque για να ακριβολογούμε, ή εν συντομία ΜΤ. Το πρώτο ΜΤ-01 ήταν ένα «τέρας» που παρουσιάστηκε στο Tokyo Motor Show και ήρθε στην εμπορική ζωή το 2005. Με κινητήρα 1.670 κ.εκ. που απέδιδε 90 ίππους και ροπή στα 150Nm, σίγουρα δεν ήταν μια μοτοσυκλέτα που θα περνούσε απαρατήρητη.
Η συνέχεια της σειράς ήρθε το 2006, με το πρώτο ΜΤ-03 που τότε όμως δεν ήταν στα 300 κ.εκ. αλλά στα 660, έχοντας κοινό κινητήρα με τα XT και Tenere της εποχής. Ευέλικτο, ροπάτο, σβέλτο και παιχνιδιάρικο, το MT-03 διατήρησε σε μεγάλο βαθμό τη σχεδιαστική ταυτότητα του ΜΤ-01, με τη Yamaha όμως να μη διευρύνει τη γκάμα της σειράς μέχρι το 2014.
Τότε με τον CP3 κινητήρα πια, θα βλέπαμε για πρώτη φορά τα αρχικά ΜΤ να συνδυάζονται με το «09». Η λογική πλέον θα ξέφευγε από το πρώτο MT-01, με το τρικύλινδρο και 900άρι πια ΜΤ να έχει πιο επιθετική θέση οδήγησης και σαφώς πιο σπορ χαρακτήρα, με το γυμνό μοντέλο της Yamaha να μας βάζει για πρώτη φορά στη «Σκοτεινή Πλευρά της Ιαπωνίας». Στην 3η πια γενιά του, είναι πιο ροπάτο και «σκοτεινό» από ποτέ.Το 2014 είδαμε για πρώτη φορά και τη δικύλινδρη εν σειρά πρόταση της Yamaha στο φάσμα των MT, με το ΜΤ-07. Ο CP2 κινητήρας των 689 κ.εκ. έφερνε την crossplane λογική του MotoGP, μαζί 76 ίππους και 68Nm ροπής σε ένα ακόμα ευέλικτο παιχνίδι πόλης και όχι μόνο.
Το 2017 θα σοβάρευαν αρκετά τα πράγματα με το MT-10. Η όλη φιλοσοφία των ΜΤ θα ενωνόταν με τον κινητήρα και τη λογική του R1, με τους Ιάπωνες να δημιουργούν έτσι τη streetfighter ναυαρχίδα τους.
Από το 2020 και μετά η γκάμα των ΜΤ θα γινόταν «κατάλληλη για όλους», με την προσθήκη του «300αριου» πλέον ΜΤ-03 και του ΜΤ-125. Η φιλοσοφία Jin-Ki Kanno έχει γίνει πια ταυτότητα του μοντέλου, με ζητούμενη την αίσθηση του «να γίνεσαι ένα με τη μηχανή» και το έμβλημα εμπνευσμένο από τους μεσαιωνικούς σκανδιναβικούς ρούνους να έχει να μπει σε πολλά μελλοντικά μοντέλα
