Άγνωστε φίλε καλησπέρα. Τι καλησπέρα δηλαδή...
Σε αντίκρισα νωρίτερα και σε φαντάζομαι πριν λίγο καιρό τότε που είχες το κεφάλι ψηλά με βλέμμα στραμμένο μπροστά στο μέλλον. Το χαμόγελό σου αστραφτερό όπως αρμόζει σε έναν νέο που έχει μπροστά του ολόκληρη τη ζωή. Έτοιμος να τη ρουφήξει ως το μεδούλι.
Σίγουρα οι γονείς σου καμαρώνουν που σ' έφτασαν εδώ μέχρι τα 25, σε γέννησαν, σε μεγάλωσαν με τις καλύτερες παροχές, με αγάπη, σε σπούδασαν, αποφοίτησες, τους έκανες περήφανους. Μάλιστα, τώρα έχεις ΙΧ και μηχανή...
Εκείνη την ημέρα έμαθα, ανέβηκες στη μηχανή σου χωρίς το κράνος και είχες το ατύχημα, μια κακιά στιγμή... Το κορμί σου άντεξε στην πτώση, γυμνασμένος γαρ, γεροδεμένος και ως εκ θαύματος δεν είχες ούτε αμυχή. Όμως το κεφάλι, αυτός ο κλωβός που εμπεριέχει το υπέρτατο ζωτικό όργανο, τον εγκέφαλο, προσέκρουσε στο έδαφος, κοντά στο πεζοδρόμιο...
και μετά.....
Το χαμόγελο σου έσβησε , το λαμπερό βλέμμα χάθηκε και τη θέση του πήρε ένα απλανές βλέμμα που κοιτάζει στο άπειρο, σε άγρυπνο κώμα... Αντί να περπατάς και να τραντάζει η γή, είσαι ξαπλωμένος σε άγρυπνο κώμα επάνω σ ένα κρεβάτι ΜΕΘ...
Σε είδα γιατί εγώ σε παρέλαβα φίλε μου προκειμένου να μεταφερθείς για εξειδικευμένη εξέταση σε άλλο νοσοκομείο και πάλι πίσω. Σε μεταφέραμε 6 άτομα από το ένα φορείο στο άλλο, ένα σωρό μηχανήματα επάνω σου, σωληνάκια παντού, στη μύτη, στο νεφρό, στο στομάχι και ένα κοκτέιλ από φάρμακα να ρέουν στις φλέβες σου... ωραία ζωή φίλε...
Είδα και τη μανούλα σου έξω στο διάδρομο, ξέρεις, κατάλαβα ότι είναι αυτή γιατί έκλαιγε με μαύρο δάκρυ... τουλάχιστον δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς πως νιώθει....
Σκέψου τους γονείς σου, που με τόσο κόπο όλα αυτά τα χρόνια έχοντας επενδύσει επάνω σου, τώρα αντί να καμαρώνουν τον κόπο τους, αντί να καμαρώνουν την επιτυχία σου, αντ' αυτού βρίσκονται έξω από τη ΜΕΘ, νύχτα μέρα, έρχονται δίπλα σου ελάχιστες στιγμές σου κρατούν το χέρι, ένα χέρι που αρχίζει να ατροφεί σιγά σιγά...
Με αυτό το χέρι έλιωνες πέτρες φίλε... Με αυτό το χέρι έκανες χειραψία και ενέπνεες σιγουριά, κέρδιζες δουλειές και είχες σίγουρα ένα λαμπρό μέλλον.
ΠΡΙΝ ΚΑΒΑΛΗΣΕΙΣ μηχανή, σκέψου ξανά, φέρε στο μυαλό σου τους γονείς, την οικογένειά σου, αυτούς που σε ανέθρεψαν και σκέψου... αξίζει να τους ξεπληρώσεις για όλα όσα ξόδεψαν για την ανατροφή σου με ένα ζωντανό/νεκρό σώμα επάνω σε ένα κρεβάτι μιας ΜΕΘ;
ΒΑΛΕ ΚΡΑΝΟΣ φίλε! Δεν αξίζει...
Sakiss K.
Διασώστης ΕΚΑΒ
Κεντρική Υπηρεσία Αθηνών
