Αγοράστηκαν πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με το σκεπτικό να επιχειρούν σε περίπτωση Μαζικής Καταστροφής, σε δύσκολες συνθήκες και με κατεστραμμένο οδικό δίκτυο (!). Επειδή όμως καταστροφή δεν έγινε σε τέτοιον βαθμό μέχρι σήμερα, έμειναν κλεισμένα σε αποθήκες σε όλη την Ελλάδα.
Αρχίσαμε να τα συγκεντρώνουμε, με σκοπό να χρησιμοποιούνται ως εφεδρικά. Με την συνεχή αύξηση των αναγκών, αρχίσαμε να τα χρησιμοποιούμε ως βασικές μοτοσυκλέτες και ειδικά σε περιοχές με κυκλοφοριακά προβλήματα, αποδείχτηκαν ασυναγώνιστα. Εύχρηστα, ευέλικτα, με μεγάλη αξιοπιστία.
Με μεγάλη προσπάθεια και αποτελεσματικότητα από τον Ευθύμη (Μ27) που έχει τον συντονισμό των τεχνικών θεμάτων του στόλου και πολύ δουλειά από τον Λεωνίδα τον μηχανικό μας, σήμερα βρίσκονται επισκευασμένα, βαμμένα, εξοπλισμένα, με ασφάλτινα ελαστικά και πολύ λίγα χιλιόμετρα, από 5 έως 50 χιλιάδες.
Όπως δήλωσε ο επικεφαλής του Τομέα, "Μπορεί όλα αυτά τα χρόνια, να μην καρποφόρησε καμία προσπάθεια ανανέωσης του στόλου, εμείς όμως δεν καταθέτουμε τα όπλα. Συνεχίζουμε να ζητάμε καινούργιες μοτοσυκλέτες αλλά, μέχρι να γίνει αυτό, αξιοποιούμε στο έπακρο ό,τι έχουμε στα χέρια μας."
