Θα μου πείτε "χεστήκαμε" και ίσως να μην έχετε και άδικο. Το θέμα εδώ είναι πως από τη μία μεριά το συγκεκριμένο βίντεο εξυμνεί τη μοτοσυκλέτα, και είναι εξαιρετικά καλογυρισμένο -εξαιρετικά όμως.
Αν επρόκειτο για ταινία μυθοπλασίας, θα τη χαρακτηρίζαμε "επική", "συγκινητική", κ.α.
Δυστυχώς πρόκειται για ένα τύπο ντοκιμαντέρ, που με αφορμή την ημέρα του πατέρα, ο Momoa εξυμνεί παράλληλα με τη μοτοσυκλέτα και τον πατέρα, παίζοντας ο ίδιος τον κεντρικό ρόλο και -αυτό είναι το χειρότερο- βάζοντας "στο κόλπο" και τα ανήλικα παιδιά του.
Κάπως έτσι χάνεται το αυθόρμητο του πράγματος, ειδικά όταν βλέπει κανείς τα στιλιζαρισμένα πλάνα, με Momoa και παιδιά να μην κοιτάνε την κάμερα, υποκρινόμενοι πως δεν υπάρχει, "ζώντας το όνειρο".
Άλλο όμως η μυθοπλασία και άλλο η προσωπική ζωή Jason. Μην τα μπερδεύεις, γιατί είναι κρίμα, ειδικά για τα ανήλικα παιδιά που ξαφνικά βρέθηκαν να ζουν τη ζωή τους ως κομπάρσοι σε ταινία.
Δείτε όμως το βίντεο και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
