Όπως λέει επεξηγηματικότατα ο Αγγλικός τίτλος της διοργάνωσης αυτής, πρόκειται για μια σκυταλοδρομία (relay) σε παγκόσμια κλίμακα για τις γυναίκες που καβαλούν μοτοσυκλέτα.
Ο όρος σκυταλοδρομία εδώ χρησιμοποιείται απολύτως κυριολεκτικά και αφορά μια πραγματική σκυταλοδρομία, καθώς με εκκίνηση τη Σκωτία στις 26 Φεβρουαρίου μια ομάδα μοτοσυκλετιστριών θα ξεκινήσει μεταφέροντας μια ξύλινη σκυτάλη, την οποία στη συνέχεια θα παραδώσουν ιδιοχείρως σε μια άλλη ομάδα στην Αγγλία κ.ο.κ.
Το πλάνο είναι η σκυτάλη αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου μέχρι τον Ιανουάριο 2020 και, στην πορεία αυτή, το πέρασμα από την Ελλάδα προβλέπεται για τον ερχόμενο Ιούνιο. Στη σχετική περιγραφή για την Ελληνική διαδρομή συναντάμε μόνο ένα “coming soon” - κάτι που δε γνωρίζουμε αν σημαίνει πως δεν έχει ακόμη βρεθεί η ομάδα που θα υποδεχτεί τη σκυτάλη εδώ ή αν απλά εκκρεμεί ο καθορισμός των διαδικαστικών.
Ο λόγος για τον οποίο διοργανώνεται εξαρχής αυτή η σκυταλοδρομία εξηγείται καλύτερα από τη Hayley Bell, την Αγγλίδα που εμπνεύστηκε το WRWR:
“Ήθελα να ανάψω το αίσθημα συναδελφοσύνης των εμπνευσμένων γυναικών, να προωθήσω το κουράγιο, την περιπέτεια, την ενότητα και το πάθος για τη μοτοσυκλέτα σε όλες τις γωνιές του κόσμου και να κάνω κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ σε τέτοια κλίμακα. Στόχος μου είναι να εντυπωσιάσω στη βιομηχανία τόσο ώστε να αντιληφθεί την παγκόσμια αγορά των γυναικών στη μηχανοκίνηση και να εμπνεύσω γυναίκες σε όλον τον κόσμο.
“Μπαίνοντας σε καταστήματα μοτοσυκλετών και βλέποντας την έλλειψη επιλογών σε συνδυασμό με το στερεοτυπικό ροζ και το να ακούω διαρκώς πως ‘απλά δεν υπάρχει επαρκής αγορά για τις γυναίκες’, αυτά μου φώτισαν ένα μικρό στοιχείο στην ευρύτερη εικόνα. Θέλω να δείξω στη βιομηχανία τη δύναμη πίσω από αυτήν την αγορά που τόσο εξόφθαλμα παραβλέπεται. Το κάνω γιατί οι γυναίκες μοτοσυκλετίστριες μπορούν να το κάνουν.”
