Σχέδια τα οποία κατέθεσε η Honda προς κατοχύρωση, αποκαλύπτουν μια μοτοσυκλέτα η οποία θα κινείται μέσω ηλεκτρικού μοτέρ, με την παραγωγή του ρεύματος να γίνεται από κυψέλες καυσίμου (fuel cells). Οι κυψέλες καυσίμου δεν αποτελούν κάτι νέο στον χώρο της βιομηχανίας οχημάτων, πρόκειται για ένα σύστημα το οποίο μέσω μια ηλεκτροχημικής αντίδρασης παράγει ενέργεια, ηλεκτρισμό στην συγκεκριμένη περίπτωση και το οποίο χρησιμοποιεί ως καύσιμο υδρογόνο.
Το σημαντικότερο όμως και αυτό που έχει ανάγει τις κυψέλες καυσίμου ως ένα από τα “δυνατά χαρτιά” στην κατηγορία των εναλλακτικών – πράσινων τεχνολογιών, είναι οι εκπομπές των καυσαερίων τους, που δεν είναι άλλες πέρα από το νερό. Στο συγκεκριμένο σχέδιο λοιπόν, βλέπουμε ένα naked μοντέλο, στο οποίο οι χώροι του ρεζερβουάρ, του φίλτρου αέρα και του κινητήρα που υπάρχουν σε μια συμβατική μοτοσυκλέτα, έχουν καταληφθεί από την μονάδα των κυψελών καυσίμου, ενώ κάτω από την σέλα και κατά μήκος της ουράς, έχει τοποθετηθεί το ρεζερβουάρ του υδρογόνου.
Χωροταξικά κάπως “στριμωγμένα” τα πράγματα, με τον μοναδικό εναπομείναντα χώρο, αυτόν της καρίνας, να τον “καπαρώνει” μια μπαταρία η οποία προφανώς λειτουργεί σαν ρεζέρβα ενέργειας, σε περίπτωση που μείνει κάποιος από υδρογόνο στη μέση του πουθενά...
Λείπει κάτι; Μήπως το μοτέρ; Σωστά! H Honda λοιπόν, τοποθέτησε τον ηλεκτροκινητήρα στο εσωτερικό του άξονα τελικής μετάδοση της μοτοσυκλέτας, αφού δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος κάπου αλλού.
Θα δούμε μια μοτοσυκλέτα σαν και αυτή στους δρόμους σύντομα; Δεν το γνωρίζει κανείς αυτό, το σίγουρο είναι όμως ότι η Honda, αποτελεί την Νο1 εταιρεία σε ότι αφορά στο πεδίο έρευνας και εξέλιξης των κυψελών καυσίμου, έχοντας έναν πολύ μεγάλο αριθμό κατοχυρωμένων πατεντών.
Ας μην ξεχνάμε επίσης την στρατηγικής σημασίας συνεργασία με τον κολοσσό GM, που αποσκοπεί στην από κοινού κατασκευή μονάδας παραγωγής οχημάτων κινούμενων από κυψέλες καυσίμου.
Κυψέλη καυσίμου, αποτέλεσμα της συνεργασίας Honda και GM που συνιστούν την πιο δυνατή "ομάδα" στο πεδίο έρευνας και εξέλιξης πάνω στο θέμα
Τώρα σε ότι αφορά στην τεχνολογία αυτή καθεαυτή, το μεγαλύτερο της πλεονέκτημα σε πρακτικό επίπεδο, είναι ότι δεν απαιτείται χρόνος επαναφόρτισης μπαταριών, παρά μόνο πλήρωση του ρεζερβουάρ με υδρογόνο. Μια διαδικασία ανεφοδιασμού, όπως είχαμε συνηθίσει και με την βενζίνη δηλαδή.
Από την άλλη, το υδρογόνο για να αποθηκευθεί σε μεγάλες ποσότητες απαιτεί τεράστιες πιέσεις ή απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες (-253 Κελσίου), με το δεύτερο σενάριο να είναι ενεργειακά ασύμφορο.
Οπότε μένουν στο τραπέζι οι πολύ υψηλές πιέσεις, κάτι το οποίο με την σειρά του εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους και αποτελεί ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα στον ανεφοδιασμό των οχημάτων αυτών.
