Hyper Naked baby

Με τη σειρά των Hyper Naked η Yamaha έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια «φυλή» μοτοσυκλετιστών, ορκισμένων στη naked φιλοσοφία. Τα βασικά στοιχεία του ΜΤ-03 (κινητήρας, πλαίσιο) είναι δανεικά από το Supersport αδελφάκι του, το R3, με μια νότα «κακίας». Ξεκινώντας από τα διπλά, κεκλιμένα φώτα θέσης, τους επιθετικούς αεραγωγούς και το μορφοποιημένο ρεζερβουάρ το ΜΤ-03 σε βάζει στο κλίμα εξ αρχής. Ο Cyan Sport χρωματισμός της μοτοσυκλέτας της δοκιμής βοήθησε αρκετά σε αυτό και το ταξίδι μας ξεκινά με καλές διαθέσεις.

Το ύψος της σέλας στα 780mm θα καλύψει ένα μεγάλο εύρος του πληθυσμού, καθώς με ένα μέσο ύψος για κοπέλα πατούσα άνετα και σταθερά στο οδόστρωμα, με ολόκληρο το πέλμα. Το ρεζερβουάρ έχει εργονομικό σχήμα και φιλοξενεί στη σωστή θέση τους μηρούς μου, πράγμα που με βοηθά να έχω καλύτερο έλεγχο της μοτοσυκλέτας είτε κινούμενη μέσα στην πόλη, είτε στον αυτοκινητόδρομο.

Το μεγάλο, ίσιο τιμόνι μου δίνει την αίσθηση της κυριαρχίας στο δρόμο και αρχικά αναρωτιέμαι αν θα μ’ εμποδίζει στην κίνηση της πόλης. Τελικά δεν ήταν πολλές οι περιπτώσεις που έπρεπε να περιμένω τη σειρά μου για να προχωρήσω.

Αμέσως παρατηρώ πως οι αναρτήσεις (upside down τηλεσκοπικό πιρούνι διαμέτρου 37mm μπροστά, μονό αμορτισέρ ΚΥΒ 125 mm πίσω) δεν είναι ρυθμιζόμενες, πράγμα που με ξενερώνει λίγο γιατί είχα κακομάθει με το ΚΤΜ στο προηγούμενο τεστ. Παρ’ όλα αυτά, εκείνες αποδεικνύονται άριστα ρυθμισμένες εργοστασιακά – πράγματι, η διαπίστωση μου θύμισε μια χαρακτηριστική σκηνή από τη σειρά “Friends”: στην πόλη; Good! Στον επαρχιακό δρόμο; Good! Στον αυτοκινητόδρομο; GOOOOOOD!

Το σωληνωτό, περιμετρικό πλαίσιο είναι κάτι που δε με τρελαίνει εμφανισιακά αλλά ξέρω πως θα δουλέψει καλά πάνω στη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα, αφού το ίδιο πλαίσιο φοράει και το αγωνιστικό μου R3. Και σίγουρα ταιριάζει στο μάτι περισσότερο πάνω το ΜΤ. Παρατηρώ πως έντεχνα κρύβεται πίσω από τα πλαστικά μέρη της μοτοσυκλέτας και καλά κάνει, καθώς δεν είναι και για έκθεση τέχνης.

Η οθόνη των οργάνων είναι μεν σύγχρονη (βλ. ψηφιακή), δε με πέθανε κιόλας καθώς τα κουμπιά διαχείρισης είναι παλαιικά. Πάνω από την οθόνη βλέπω πως δεν έχω ούτε το παραμικρό δείγμα ζελατίνας, το οποίο μέσα στην πόλη δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα, όμως σκοπεύω να πάω ταξίδι με το ΜΤ. Suck it up, θα πας όπως και να ‘χει και θα μας πεις πώς ήταν.

Στον ανοιχτό δρόμο, με πολλή και καλή παρέα

Μια εκδρομή με καμμιά εικοσαριά ακόμη μοτοσυκλέτες ακούγεται δελεαστική. Όταν οι οδηγοί είναι μάλιστα και γένους θηλυκού, η πρόταση γλυκαίνει ακόμη περισσότερο. Μέχρι το Βόλο αυτή τη φορά, με εκδρομή στο Πήλιο τη δεύτερη μέρα. Ιδανικό για να δοκιμάσεις μια μοτοσυκλέτα από όλες τις απόψεις.

Ραντεβού στο ΣΕΑ στο Κρυονέρι και οι «νότιες» ξεκινάμε από εκεί. Καθώς περνούν τα χιλιόμετρα αρχίζουμε και το ανοίγουμε λιγάκι παραπάνω και παραπάνω, στο οποίο το ΜΤ-03 δε φέρει αντίρρηση. Ο εξελιγμένος υγρόψυκτος, δικύλινδρος κινητήρας 321κ. εκ. με τα σφυρήλατα έμβολα φέρεται να αποδίδει 42 ίππους κι ακολουθεί σταθερά τις υπόλοιπες – πολύ μεγαλύτερου κυβισμού- μοτοσυκλέτες στα χαλαρά 110χλμ/ώρα. Μετά από αυτή την ταχύτητα το σώμα αρχίζει να σκύβει για ν’ ανταπεξέλθει στην αντίσταση του αέρα. Στα περίπου 125 χλμ/ώρα αρχίζουν οι δίνες στο κράνος και διαφαίνεται η ανάγκη μιας ζελατίνας γι’ αυτές τις ταχύτητες. Στα 160χλμ/ώρα το ΜΤ συνεχίζει κι ακολουθεί τις μεγαλύτερες μοτοσυκλέτες, όμως εγώ δίνω φιλάκια στο εσωτερικό του κράνους μου κι αρχίζει να με τραβάει το λουράκι του…

Εντάξει, φτάσαμε ως εδώ, να δούμε και μια τελική, έτσι; Στα 165χλμ/ώρα η 5η βαράει κόφτη και ανεβάζω σε 6η , όπου στα 183χλμ/ώρα και στις 12,500rpm το ΜΤ έχει φτάσει στην κορύφωση της απόδοσής του, οπότε το αφήνω λίγο να ησυχάσει σε μικρότερες ταχύτητες. Παρόλο που παραμένει ακλόνητο και σε αυτές τις, πολύ υψηλές για 300αράκι, ταχύτητες είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει φτιαχτεί για να κινείται σε αυτές. Μου αρκεί που ξέρω πως «το έχει» και με καθησυχάζει το γεγονός ότι ενώ το ζόρισα, αυτό ανταποκρίθηκε χωρίς να κάνει έκπτωση σε στιβαρότητα και αίσθηση ασφάλειας.

Φαγητό, ξεκούραση και την επομένη εκδρομή στην Πορταριά. Όσοι έχετε ανέβει Πήλιο θα γνωρίζετε πως η ανάβαση ελίσσεται σα φίδι, με κάποιες ανοιχτές στροφές αλλά περισσότερες φουρκέτες. Δύσκολο να συντονιστούν 23 μοτοσυκλέτες για τη διαδρομή, οπότε αυτόματα χωριζόμαστε σε γκρουπάκια των 5-6 μοτοσυκλετών, που προσέχουν η μία την άλλη και σταματάμε να βοηθήσουμε σε περιπτώσεις που χαλαρώσαν πχ ο βαλίτσες ή η μοτοσυκλέτα παρουσίασε κάποιο θεματάκι. Δε βιαζόμαστε, για τη βόλτα ήρθαμε και την καλή παρέα.

Το ΜΤ ανεβαίνει με καλή ροή τις στροφές και με την αίσθηση της «καβάτζας» δύναμης όπου δίνεται η ευκαιρία προσπέρασης. Είχα συνέχεια την αίσθηση πως είμαι ασφαλής. «Λεβέντης» αποκαλέστηκε το ΜΤάκι από μια φίλη με Ζ800 και πράγματι, αυτός είναι ο απόηχος που μου άφησε από την εκδρομή αυτή. Όπως μου έμεινε και το σήμα «V», ο μοτοσυκλετιστικός χαιρετισμός σε μια διασταύρωση με άλλο γκρουπ ή ο φίλος μοτοσυκλετιστής πάνω σε μια γέφυρα, που μας χαιρετούσε καθώς πλησιάζαμε να περάσουμε από κάτω. Είμαστε μια ξεχωριστή φάρα, τελικά…

Το μυώδες φιλαράκι μου στην πόλη

Το προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού ψεκασμού καυσίμου εξασφαλίζει όντως άριστη απόκριση στο γκάζι, πράγμα που με βοηθάει να κινηθώ άνετα μέσα στην πόλη. Ήδη από τις 2,000rpm μπορώ να κινηθώ «με ένα χέρι», αφού με τη γραμμική λειτουργία του κινητήρα ξέρω ακριβώς τι να περιμένω στο γύρισμα του δεξιού καρπού, με την κατανάλωση καυσίμου να κινείται μέσα στα πλαίσια των 5lt/100km.

Μετά τις 5,500 rpm ξυπνούν οι supersport καταβολές του ΜΤ – άλλωστε, πρόκειται στην ουσία για ένα R3 χωρίς fairing και με ίσιο τιμόνι. Σε αυτό το φάσμα στροφών ο κινητήρας αρχίζει να κελαηδάει αγριεμένα και μου φτιάχνει τη διάθεση, άντε και με λίγο γυαλισμένο οδόστρωμα τραβάει και κάνα πάντιλο να το ευχαριστηθείς!

Ευτυχώς, μιας και μιλάμε για κακούς δρόμους, το ΜΤ διαθέτει σύστημα φρένων με δίσκο διαμέτρου 298mm και δαγκάνα δύο εμβόλων μπροστά και δίσκο 220mm με δαγκάνα ενός εμβόλου πίσω, συν το ABS, για να σε κρατήσει όρθιο. Αν και θα ήθελα να έχω την επιλογή ν’ απενεργοποιώ το ABS κατά περίπτωση.

Ο συνεπιβάτης δεν θα περάσει πολύ καλά, να τα λέμε αυτά. Ενώ η σέλα του είναι ΟΚ, η θέση στην οποία πρέπει να κάτσει είναι κάτι halfway από supersport σε touring μοτοσυκλέτα – κάτι που προβληματίζει σε όλα τα naked. Η χρυσή τομή είναι μάλλον με το ένα χέρι πάνω στο τεπόζιτο, το οποίο σύντομα θα κουράσει.

Καλό μου εργαλείο

Με το ΜΤ-03 περάσαμε μαζί 867 απολαυστικά χιλιόμετρα, σε όλα τα πιθανά τερέν για μια μοτοσυκλέτα δρόμου: πόλη, επαρχιακό δρόμο, στροφιλίκια, αυτοκινητόδρομο. «Λεβέντης» λοιπόν, το ΜΤ, φτάνει να θυμάσαι που και που, αφού σε ξεγελάει με τη σταθερότητα και τις επιδόσεις του, πως πρόκειται για 300αράκι κι όχι κάτι μεγαλύτερη μοτοσυκλέτα. Με 6,100euro μπορεί να γίνει το δικό σου μυώδες φιλαράκι.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ