Η στρατηγική της Yamaha να συγκεντρώσει όλη την οικογένεια των ΜΤ κάτω από μια ενιαία σχεδιαστική φιλοσοφία είναι τόσο σοφή, όσο και αναμενόμενη. Από φέτος η γκάμα που εκπροσωπεί τη Σκοτεινή Πλευρά της Ιαπωνίας έχει κοινή σχεδίαση από τα 125 ως και τα 1000 κυβικά εκατοστά.

Το μικρότερο μέλος της φαμίλιας αυτής είναι το 125, για το οποίο το 2020 αποτελεί δίχως άλλο μια σημαδιακή χρονιά. Όταν παρουσιάστηκε στην EICMA 2019 τον περασμένο Νοέμβριο άνοιξε μια φρέσκια σελίδα στα τεχνολογικά δεδομένα της κατηγορίας του εισάγοντας καινοτόμες ιδέες, με πρωταγωνίστρια αυτή της εφαρμογής της τεχνολογίας VVA.

Σωτήριον έτος 2020

Το σύστημα μεταβλητού χρονισμού και βυθίσματος βαλβίδων που η Yamaha ήδη χρησιμοποιούσε στο σκούτερ NMax και το οποίο πέρασε πέρυσι και στη σπορ γκάμα με το YZF-R125, μάλλον αναμενόμενα βρήκε τον δρόμο του προς το γυμνό ΜΤ-125.

Πρόκειται για μια διάταξη όπου ο εκκεντροφόρος διαθέτει δύο έκκεντρα (αμύγδαλα) για κάθε βαλβίδα με διαφορετικό βύθισμα και διάρκεια το καθένα, καθώς το κρίσιμο σημείο όπου συντελείται η μετάβαση από το ένα στο άλλο έρχεται στις 7,400 rpm. Προφανής στόχος του είναι να καταφέρει κάτι όχι και τόσο απλό για ένα μικρό κινητήρα: να γεμίσει την καμπύλη της απόδοσης παντού, από χαμηλά ως ψηλά.

Η Yamaha προίκισε το ΜΤ-125 με κορυφαίο εξοπλισμό που δεν συναντά κανείς κάθε μέρα στην κατηγορία αυτή, όπως μονόδρομο συμπλέκτη με υποβοήθηση (Assist and Slipper) για άνετη και ξεκούραστη χρήση, αλλά και σταθερότητα στα κατεβάσματα.

Σε αντίθεση με το ΜΤ-03, εδώ ο κινητήρας τοποθετείται σε ένα ατσάλινο πλαίσιο τύπου Deltabox με αλουμινένιο ψαλίδι, ενώ εξοπλίζεται με ένα ανεστραμμένο πιρούνι 41 χιλιοστών (37 στο ΜΤ-03!) και έναν μπροστινό δίσκο 292 mm με ακτινική τετραπίστονη δαγκάνα (διπίστονη συμβατική το ΜΤ-03).

Όλα αυτά συνθέτουν μια μοτοσυκλέτα με σαφώς πιο αθλητικές διαθέσεις και τον βασικό εξοπλισμό να τις υποστηρίξει, ενώ σε ανάλογο μήκος κύματος βρίσκεται συνολικά και η θέση οδήγησης.

Αποκαλυπτική ανταλλαγή

Η τύχη το έφερε να συμπέσει η επιστροφή του ΜΤ-03 (που δοκιμάσαμε πρόσφατα) με την παραλαβή του ΜΤ-125 και το πέρασμα από τη μια σέλα στην άλλη ήταν εξόχως αποκαλυπτικό.

Αφήνοντας το 300άρι ΜΤ, η πρώτη εντύπωση από το 125 είχε να κάνει ακριβώς με αυτή τη θέση οδήγησης. Η διαφορά της τοποθέτησης των μαρσπιέ είναι εντονότατη, καθώς στο ΜΤ-125 έρχονται αρκετά πιο πίσω, βάζοντας μοιραία το σώμα σε μια πιο σκυφτή στάση. Δεν είναι τόσο σκυφτή που να κουράσει, όμως η οσμή μπαρουτιού στον αέρα διαχέεται αυτομάτως, πριν καν πατηθεί το κουμπί της μίζας.

Η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Αφήνοντας πίσω το κατάστημα του Μοτοδικτύου Αγίας Παρασκευής, από το πρώτο άνοιγμα του γκαζιού το ΜΤ-125 έσπευσε να με καθησυχάσει, καθώς πριν σκεφτόμουν πως δεν θα μου καλοφανεί καθόλου να αφήσω τους 40 ίππους του ΜΤ-03 για τους λιγότερους από 15 του 125.

Το μικρό ΜΤ προσφέρει πρωτόγνωρα δυνατή επιτάχυνση για τα κυβικά του και δίχως υπερβολή προσφέρει μια πολύ χορταστική διαδρομή στο κοντέρ ως τα 100 km/h. Η παρουσία του VVA αποδεικνύεται καταλυτικά επιδραστική, όπως ακριβώς θυμόμουν και από το NMax 155 που είχαμε πέρυσι για δοκιμή μακράς διάρκειας στο BIKEIT.

Καλώς ή κακώς, βρισκόμαστε σε μια κατηγορία κυβισμού όπου δεν έχει και πολύ νόημα να ασχολείται κανείς με νούμερα ισχύος. Η κατηγορία Α1 έχει ως ταβάνι τους 15 ίππους λόγω νομοθεσίας, άρα δεν υπάρχει μοντέλο σε αυτήν που να ξεπερνά αυτό το νούμερο, ασχέτως αν θα μπορούσε ή όχι.

Με αυτό το δεδομένο να καπακώνει τη συζήτηση περί μέγιστης δύναμης, όλο το ενδιαφέρον αναπόφευκτα μετατοπίζεται από το “πόσο” στο “πώς”. Η καμπύλη απόδοσης έχει περισσότερο ενδιαφέρον στο πώς φτάνει ως το μέγιστο, παρά στο πού βρίσκεται αυτό - και εδώ η Yamaha έχει πετύχει διάνα με το σύστημα VVA.

To MT-125 προσφέρει γεμάτη απόδοση σε όλο το φάσμα λειτουργίας του και κυρίως στις μεσαίες, εκεί δηλαδή που θα περάσει την πλειοψηφία των χιλιομέτρων του αυτός ο κινητήρας και που το αποτέλεσμα θα είναι ωφέλιμο και πρακτικό για τον αναβάτη του.

Ψωμωμένη επιτάχυνση από στάση και χορταστικές ρεπρίζ συνθέτουν το προφίλ αυτού του μικρού μονοκύλινδρου, καθώς εκτοξεύει το μικρό του κορμί δίχως σημάδια κάμψης πριν το κοντέρ δείξει τριψήφια νούμερα.

Η τελική του ταχύτητα μπορεί εύκολα να φτάσει στα 120 km/h αναλόγως των συνθηκών, με τη λογική επίδραση που θα έχει πάνω του το βάρος που έχει να μεταφέρει και οι συνθήκες. Τα 80 έρχονται ακαριαία, τα 100 γρήγορα και ο,τιδήποτε παραπάνω με λίγη περισσότερη υπομονή. Η απόδοση αυτή είναι απολύτως λογική αν σκεφτούμε πως πρόκειται για έναν υποτετράγωνο μονοκύλινδρο κινητήρα (διαδρομή εμβόλου μεγαλύτερη της διαμέτρου του), οπότε το ζητούμενο εξαρχής δεν θα μπορούσε να είναι η διάρκεια ψηλά.

Στο δυναμόμετρο της Power House Engineering η ετυμηγορία σταμάτησε στους 13.31 ίππους, με μια καμπύλη απολύτως γραμμική, δίχως τρύπες ή άλλες ασυνέπειες που θα χαλούσαν την εικόνα. Μάλιστα, επιβεβαιώνει αυτό που ήδη είχαμε αντιληφθεί στον δρόμο, πως δηλαδή η μετάβαση από τη μία στάθμη λειτουργίας του VVA στην άλλη γίνεται τόσο ομαλά που ουδέποτε την αντιλαμβάνεσαι – πλην της σχετική ένδειξης που ανάβει στα όργανα κάτω από την ψηφιακή μπάρα του στροφομέτρου όταν περνά από το σημείο καμπής στις 7,400 rpm.

Νυστέρια, λεπίδες και άλλα κοφτερά αντικείμενα

Είναι η πιο συνηθισμένη περιγραφή που συνοδεύει τη δοκιμή του νέου ΜΤ-125 και, όσο κι αν φαντάζει πια κοινότυπη, είναι απολύτως αντιπροσωπευτική της μοτοσυκλέτας. Η Yamaha προίκισε το μικρό της ΜΤ με περιφερειακά και εξοπλισμό που το φέρνουν πολύ ψηλά στα δεδομένα της Α1 κατηγορίας και όλα αυτά δεν είναι εκεί μόνο για χάζι, μα εξυπηρετούν την ουσία. Η οποία μας αποκαλύπτει μια μοτοσυκλέτα έτοιμη για σπορ οδήγηση ως έχει, δίχως ανάγκη για καμιά βελτίωση και με περιθώρια που μοιάζουν να αντέχουν άλλα τόσα άλογα.

Το ΜΤ-125 στρίβει με απόλυτη σταθερότητα, βιδώνεται πάνω στη γραμμή του και το μπροστινό διαβάζει την άσφαλτο λεπτομερώς μεταφέροντας την απαραίτητη πληροφόρηση στα χέρια του αναβάτη.

Το πιρούνι του δεν είναι “τσιμέντο” και ασυμβίβαστο, μα πετυχαίνει μια πολύτιμη ισορροπία μεταξύ της στιβαρότητας και της άνεσης, διαθέτοντας σοφά επιλεγμένες υδραυλικές αποσβέσεις. Έτσι ο αναβάτης του μπορεί να κινείται ολημερίς στην πόλη αδιαφορώντας για λακκούβες, σαμαράκια και λοιπές εκπλήξεις της αστικής καθημερινότητας, μόλις όμως φτάσει στο ωραίο στροφιλίκι μπορεί να επιτεθεί γνωρίζοντας πως καβαλά ένα απολαυστικά αποτελεσματικό όπλο.

Σε ανοικτές διαδρομές – όπως λ.χ. η Περιφερειακή Υμηττού – η ικανότητα του ΜΤ-125 να στρίψει είναι τόση που κάποια στιγμή αρχίζει να κλείνει η τροχιά επειδή το παραπλάγιασα δίχως να έχω άλλο απόθεμα γκαζιού για να το κρατήσω στη γραμμή που επέλεξα. Αυτή είναι μια ισορροπία που βρίσκεται με τον καιρό καθώς μαθαίνεις τη μοτοσυκλέτα, είναι όμως και ένα δείγμα του πόσο καλοστημένο είναι το μικρό γυμνό της Yamaha, μια υπόνοια της διαφαινόμενης ικανότητάς του να διαχειριστεί αρκετή περισσότερη δύναμη από τη διαθέσιμη.

Στο ίδιο μοτίβο συνεχίζουν οι διθύραμβοι και για τα φρένα του, με την τετραπίστονη δαγκάνα μπροστά να προσφέρει όση δύναμη χρειάζεται για να σταματήσει ασφαλώς το ΜΤ-125 από οποιαδήποτε ταχύτητα. Αν και δείχνει εξόχως “πολεμικό” στην όψη, στην πράξη το φρένο του είναι προοδευτικότατο και ιδιαίτερα φιλικό στον αναβάτη που δεν χρειάζεται να αγχώνεται μήπως το παρακάνει. Για ο,τιδήποτε παραπάνω, το ABS είναι εκεί να προσφέρει ηρεμία.

Ο υποψήφιος ιδιοκτήτης του μπορεί κάλλιστα να έχει στο πρόγραμμά του και επισκέψεις σε πίστα (λ.χ. για track day), καθώς το ΜΤ-125 είναι μια από τις ελάχιστες προτάσεις της κατηγορίας αυτής που μπορεί να τον στηρίξει απολύτως ως έχει, με τον μονόδρομο συμπλέκτη του, τα δυνατά φρένα και τις άριστες αναρτήσεις, δίχως να χρειαστεί καμιά επέμβαση ή προσθήκη στον εξοπλισμό.

Ένα ράφι αψηλό

Με βάση την τιμή του, €4,790, το ΜΤ-125 τοποθετείται αυτομάτως σε περίοπτη θέση στα ψηλά ράφια της Α1 αγοράς. Η αιτιολόγηση αυτού έχει ήδη αναπτυχθεί στο παραπάνω κείμενο και έχει να κάνει άμεσα με τον εξοπλισμό της μοτοσυκλέτας.

Στην πράξη, ο υποψήφιος πελάτης έχει στη διάθεσή του μια μυριάδα επιλογών στα 125 cc, γεγονός που ανοίγει ένα παράθυρο σε πολλά σχέδια, διάφορα επίπεδα εξοπλισμού και φυσικά μεγάλο εύρος τιμών. Η ίδια η Yamaha άλλωστε προσφέρει στην ίδια κατηγορία το κλασικίζον YS125 με τιμή πολύ χαμηλότερη από αυτή του ΜΤ-125, σχεδόν μισή στα €2,550.

Είναι προφανές πως η είσοδος στην Σκοτεινή Πλευρά της Ιαπωνίας έχει ένα αντίτιμο ευθέως ανάλογο με το τεχνολογικό πακέτο που αγοράζεις, δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία πως τα αξίζει τα χρήματά του.

Το ΜΤ-125 είναι ιδανικό για καθημερινή χρήση με τις μαζεμένες διαστάσεις του, φιλοξενώντας παρόλα αυτά έναν πλήρως ανεπτυγμένο ενήλικα (ακόμη κι έναν που το τρώει όλο του το φαΐ) δίχως να νιώθει πως στριμώχνεται ή συμβιβάζεται. Με μικρό βάρος και εξαιρετικά ροπάτο κινητήρα, χώνεται παντού, έχει δύναμη για προσπεράσεις και αποδράσεις από σφικτές καταστάσεις, είναι ασφαλέστατο και σοφά εξοπλισμένο.

Η δε κατανάλωσή του κυμαίνεται κατά μέσο όρο γύρω στα 3 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, δηλαδή σε επίπεδα παπιού και αυτό είναι ένα ακόμη σπουδαιότατο νέο – ευθέως αποδιδόμενο στο σύστημα VVA κι αυτό βεβαίως-βεβαίως.

Με τη φρέσκια, επιθετική εμφάνιση, τον άρτιο εξοπλισμό και τις μεγάλες του δυνατότητες, το νέο ΜΤ-125 ήρθε με κυριαρχικές βλέψεις στην κατηγορία των Α1 μοτοσυκλετών.

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ