Του Νίκου Προβιά
Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Οδός Πειραιώς - Ώρα 01:00 πρωινή.

Ομάδα Ζ: “Ρε φιλαράκο σε κυνηγάμε από την Βουλιαγμένης και ευτυχώς που σταμάτησες σε αυτό το κόκκινο στην Πειραιώς, όλο σούζα το πας. Θέλω μια καλή δικαιολογία”!

Νόμος και τάξη

Εγώ: “Εμ εμ να μωρέ, χμμμ… μόνο του τα κάνει ρε παιδιά, είναι μαγεμένο το μηχανάκι, εεεε… όχι, όχι εγώ είμαι μαγεμένος ήθελα να πω, όχι, όχι λάθος έκφραση. Υπηρέτης ήθελα να πω. Μαγεμένος υπηρέτης του τρικύλινδρου απίστευτου κινητήρα. Κι αν σας είχα πάρει χαμπάρι πως με κυνηγάτε, θα σταμάταγα αμέσως, μπέσα σου μιλάω”.

Ομάδα Ζ: “Ρε, τι μάγια μου λες και κουραφέξαλα. Που να μας πάρεις χαμπάρι έτσι όπως πας, σου κάτσανε και όλα τα πράσινα (δικαιολογία!!).

Λοιπόν έκανες δύο σούζες κι ένα endo, ναι”;
Από μέσα μου: “Φφφφφ ευτυχώς που είδε μόνο αυτά”. Απέξω μου: “Εμμμ ναι ρε παιδιά, ξέρω γω ναι, δεν θυμάμαι”.

Τα μάτια του πέταγαν φωτιές και τα γιαπωνέζικα on-offάκια βράζανε στην κυριολεξία από την υπερκόπωση. Εντούτοις, διέκρινα μια κρυμμένη λαχτάρα βαθιά στο βλέμμα του. Απ…!! τον τσάκωσα τον μάγκα! Δεν είχε κάτι μαζί μου τέτοια ώρα, δεν ήθελε να μου κόψει άπειρα πρόστιμα, ούτε ήθελε να περάσω τη νύχτα στο κρατητήριο. Πολύ απλά θα ήθελε να είναι στη θέση μου. Θα ήθελε κι εκείνος να μπορεί να αλωνίζει στους άδειους δρόμους της Αθήνας ξημερώματα τετάρτης. Να κολλήσει το γκάζι στο τέρμα στην Συγγρού και να δει 235Km/h στο κοντέρ, να πλαγιολισθαίνει μπαίνοντας στην Χαμοστέρνας, να τρελαίνεται αλλάζοντας 2-3 σχέσεις στον αέρα και να σταματάει με rolling endo στο φανάρι της Πειραιώς. Το βλέμμα του έπεσε στο Triumph.

Ομάδα Ζ: “Δε μου λες; Το καινούριο είναι”; Εγώ: Ναι, κούκλα δεν είναι; Ομάδα Ζ: “Πιστόλι, ε”; Εγώ: “Είδες που την πάτησες κι εσύ; Το μηχανάκι σε μαγεύει”!
Πολλά μπλα μπλά μετά... Ομάδα Ζ: “Λοιπόν φύγε και να προσέχεις, μην έχουμε άλλα”.

Το σίγουρο είναι πως μετά από 20 λεπτά, δημιούργησα έναν υποψήφιο αγοραστή για την Triumph. Ή εν πάση περιπτώσει έναν ακόμα ονειροπόλο, λάτρη του πιο τσαμπουκαλεμένου street fighter της αγοράς. Μπααα… πάλι λάθος τα λέω. Το παλικάρι δεν ξεκόλλαγε το βλέμμα από το 1050. Ο τρικύλινδρος αλήτης ήταν εκείνος που τον κατέλαβε ολοκληρωτικά, όχι τα λόγια μου. Το Speed triple κέρδισε το παιγνίδι χωρίς καμιά βοήθεια.

17 χρόνια Speed Triple

Τα street fighter είναι μια μόδα που τα τελευταία χρόνια ακολουθούν τα περισσότερα εργοστάσια μοτοσυκλετών. Τα δεδομένα είναι απλά. Βγήκαν στην παραγωγή προκλητικά, γυμνά με καρατιμόνες, αλλά κατά τα άλλα υπέροχα σχεδιαστικά, με πρωταρχικό σκοπό ύπαρξης τον συνδυασμό της καθημερινής μετακίνησης με την απόλαυση της γρήγορης οδήγησης ενός supersport. Πριν από την είσοδο των εργοστασίων στην κατηγορία, οι ψαγμένοι αναβάτες έκαιγαν χρόνο και χρήμα για να κάνουν τη μοτοσυκλέτα τους να μοιάζει σαν το Triple. Οι Άγγλοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν την έκπληξη. Έβαλαν στην παραγωγή πριν από 17 χρόνια το όνειρο του κάθε τρελαμένου τύπου και όλοι οι άλλοι ακολούθησαν.

1994: το πρώτο μοντέλο με τρικύλινδρο κινητήρα 885cc, φρένα και αναρτήσεις από Daytona 900 και ισχύ 97hp. Η πρώτη μοντέρνα cafe-racer είναι γεγονός.

1996: η δεύτερη γενιά, με κωδικό Τ509, βασίζεται στο Τ595 Daytona, με 108hp από 885cc, ψεκασμό και πρωτοποριακό μονόμπρατσο ψαλίδι. Τα διπλά φώτα έμελλε να γίνουν σήμα κατατεθέν του μοντέλου.

1999: κυβισμός 955cc, με ίδια απόδοση, αλλά πολύ μεγαλύτερη ροπή. Το βάρος παραμένει στα 196kg. Το απολαύσαμε να κάνει τρελά κόλπα στο Matrix και στο Mission Impossible 2, σε υπέροχη έκδοση ‘‘scrambler’’

2002: νέος κινητήρας, που έχει πλέον λύσει όλα του τα προβλήματα, 118hp, νέα εμφάνιση, καλύτερη θέση οδήγησης και νέα σέλα. Τα νέα αξεσουάρ γίνονται η βάση για τις πιο hot μετατροπές σε custom street-fighter.

2005-2006: με πλήρη επανασχεδιασμό, με νέο κινητήρα 1.050cc η ιπποδύναμη αυξήθηκε στους 128hp με ροπή στα 10,7kgm/5.100rpm. Νέα φρένα, αναρτήσεις, τροχοί και φρένα, ενώ το βάρος είναι πλέον στα 189kg (άδειο). Από το 2006 βγαίνει για πρώτη φορά σε λευκό χρώμα και ανεβάζει τις παγκόσμιες πωλήσεις στα 6.659 τεμάχια.

2008: Βασικές αλλαγές είναι οι ακτινικές δαγκάνες της Brembo με πλευστούς δίσκους, τιμόνι fat bar της Magura, πιο ακριβές και θετικό κιβώτιο ταχυτήτων, καινούριες ζάντες ελαφρύτερου κράματος, νέα καλύμματα στις εξατμίσεις, καινούριο υποπλαίσιο και επανασχεδιασμένο ψυγείο. Η ιπποδύναμη έφτασε τους 132 ίππους.

Πανέμορφη νέα έκδοση

Μετά την τελευταία αλλαγή του 2008, όλοι λέγαμε πως ήταν το καλύτερο Speed triple. Στις αρχές του 2011 το καλύτερο έγινε ακόμα πιο καλό και σε εμφάνιση και σε συμπεριφορά. Η εμφάνιση του 1050 έγινε σύγχρονη. Οι δίδυμοι προβολείς –σήμα κατατεθέν- έχασαν το στρογγυλό τους σχήμα και κέρδισαν μια “γιαπωνέζικη ματιά”. Τα λοξά - οβάλ φανάρια συνεχίζουν να ανάβουν και τα δύο σε μικρή και μεγάλη σκάλα και σηματοδοτούν την καινούρια εποχή για το μεγάλο Triple. Μεγάλη διαφορά στην εμφάνιση προσδίδουν τα καλοσχεδιασμένα πλαϊνά καλύμματα που το κάνουν να ξεχωρίζει από μακριά, ενώ τα χρώμια του παρελθόντος σε λαιμούς, εξατμίσεις και πίσω μαρσπιέδες έχουν εξαφανιστεί - και πολύ καλά έκαναν!    
Η ζελατίνα, η καρίνα και το κάλυμμα της σέλας του συνεπιβάτη προσφέρονται σαν έξτρα και δείχνουν ακόμα πιο όμορφο το 1050.

Οι μεγάλη αλλαγή όμως είναι το καινούριο πλαίσιο. Τοποθετεί τον κινητήρα 3mm πιο κοντά στον μπροστινό άξονα, δίνοντάς του 7 μοίρες περισσότερη κλίση μπροστά. Το ψαλίδι μάκρυνε κατά 10mm, ως εκ τούτου και το μεταξόνιο, ενώ η γωνία κάστερ μειώθηκε - έγινε 22,8ο από 23,5ο και το ίχνος αυξήθηκε, στα 90,9mm από 84mm. Η σέλα ψήλωσε 1 πόντο φτάνοντας τα 835mm και το ρεζερβουάρ χωράει 17,5 λίτρα πλέον, από 18. Οι αναρτήσεις της Showa δέχθηκαν ένα καλό ρηβάλβινγκ (νέο σετάρισμα - Ελληνιστί), η πίσω δισκόπλακα μεγάλωσε και από 220mm έγινε 255mm και η πίσω 2έμβολη δαγκάνα της Brembo έδωσε την θέση της σε μία τής Nissin. Η πίσω ζάντα από 5,5in έγινε 6άρα και το λάστιχο πάχυνε κι αυτό φτάνοντας τα 190mm.

Ο μαγικός τρικύλινδρος κινητήρας που “παίζει μπάλα” από το 2005, απέκτησε νέα μονάδα διαχείρισης καυσίμου και τσίμπησε κι αυτός 3 αλογάκια, καθώς επίσης και 1,1 κιλό ροπής, 1200 rpm πιο νωρίς. Έτσι από 132hp στις 9.100rpm το 2008, έχουμε 135 στις 9.200 και από 10,5Kmg ροπής στις 7.500rpm, έφτασε τα 11,6Kgm στις 6.300rpm. Όλα αυτά στα χαρτιά φυσικά, γιατί οι αισθήσεις όταν καβαλάς το triple, απλά “ζαλίζονται”.

Μόνο “δεν πρέπει”

Όλα παραδίδονται στον τρικύλινδρο κινητήρα με τον μοναδικό ήχο. Όλα τα ‘‘πρέπει’’ κάθονται ευγενικά στην άκρη. Γιατί η αλήθεια είναι ότι με το Speed Triple δεν υπάρχουν πρέπει. Υπάρχουν μόνο ‘‘δεν πρέπει’’. Δεν πρέπει, ας πούμε, να πηγαίνεις στις δύο ρόδες, θα ακροβατείς είτε στην πίσω, είτε στην μπροστινή. Δεν πρέπει να ακολουθείς τους κανόνες. Δεν πρέπει να υποτάσσεσαι σε κανένα ‘‘πρέπει’’.

Απλά, καβαλάς το Speed Triple και κάνεις ότι έχεις όρεξη, γιατί επάνω σε αυτήν τη μοτοσυκλέτα τον λόγο έχει η καρδιά. Μια καρδιά που θέλει να κατακτήσει κάτι από τη δόξα των ακροβατικών. Έχεις κάτω από τα πόδια σου το πιο καλοστημένο εργοστασιακό street fighter που υπάρχει στην αγορά.
Ο επιδειξίας ξυπνά μέσα σου αμέσως μετά τα πρώτα μέτρα. Σκέψου αυτό που θες εσύ και το Triple είναι εκεί για να νιώσει τις επιθυμίες σου και να γίνει ο καλύτερος δάσκαλος. Έχει εντολές από το βρετανικό εργοστάσιο να πραγματοποιεί όλα τα χατίρια. Είναι φτιαγμένο για να προκαλεί εντύπωση. Να κάνει τους περαστικούς που περιμένουν στα φανάρια να γουρλώνουν τα μάτια. Να τρελαίνει τους αναβάτες των άλλων μοτοσυκλετών. Να αφήνει τα σάλια να τρέχουν στην μπλούζα των πιτσιρικάδων με τα scooter και τα παπάκια.

Με το πρώτο άγγιγμα θαρρείς πως σου ανήκει ή μήπως του ανήκεις; Είναι όλα τόσο οικεία… Τα χειριστήρια και το τιμόνι, το εύκολο γκάζι, τα μαρσπιέ, καθώς επίσης και η θέση οδήγησης. Μοιάζουν όλα να έχουν φτιαχτεί για σένα. Το πιο καλοπουλημένο μοντέλο της Triumph δεν απέκτησε τυχαία τέτοια δόξα. Από το 2005 που φόρεσε τον καινούργιο τρικύλινδρο σε σειρά κινητήρα αποτελεί πρότυπο συμπεριφοράς στην ακραία οδήγηση. Πόσο μάλλον το καινούριο μοντέλο που βελτιώθηκε αισθητά. Στρίβει ακαριαία με ένα απλό σπρώξιμο του τιμονιού. Μέσα στη στροφή ικανοποιεί και την πιο ακόρεστη δίψα για αδρεναλίνη, ενώ στις εξόδους ζεις συγκλονιστικές στιγμές με τον μπροστινό τροχό να αρνείται να πατήσει στην άσφαλτο.

Μαγικός ήχος

Αυτό το κάτι που συμβαίνει κάτω από τα πόδια σου, αυτό το γεμάτο γκάζι παντού και πάντα, αυτό το βροντερό τρικύλινδρο γουργούρισμα που προσφέρει μια ατέλειωτη μοτοσυκλετιστική απόλαυση, δεν σου αφήνει μυαλό για συγκρίσεις. Οι προαναφερθείσες μικρές διαφορές στην απόδοση είναι ουσιαστικά αδιάφορες όταν ανοίγεις το γκάζι στο Triple.

Είναι πάλι… και εκείνος ο ήχος του κινητήρα. Μοναδικός και αναγνωρίσιμος. Πόσοι από σας δεν έχουν γυρίσει το κεφάλι σε κάποιο φανάρι; Ακόμα και χωρίς να κοιτάξεις, νιώθεις αυτό το μαγικό Triumph γουργουρητό να σε ταξιδεύει. Όσο ακριβώς μπάσο πρέπει και παράλληλα όσο ευγενικό χρειάζεται.
Μπορεί λίγο νωρίτερα να συζητούσες στην καφετέρια ότι δεν έχεις λεφτά για τα χαράτσια, όλα αυτά όμως μέχρι να πατήσεις το κουμπάκι της μίζας. Το μπάσο βρετανικό γουργουρητό σε υποχρεώνει να ξεχνάς όλα τα προβλήματα
Είναι παράξενο το πόσο μπορεί να σε ξαναγεννήσει ένας μαγικός ήχος, πόσο διαφορετικά σου δείχνει τη ζωή.

Οι μάχες πάνω στα 135 άλογα του Triple είναι πολλών ειδών. Μάχες με τους εκπροσώπους του νόμου. Μάχες με γρήγορους φίλους στα στροφιλίκια, μάχες με το χρονόμετρο στην πίστα. Ο βρυχηθμός του τρικύλινδρου της Triumph κερδίζει μάχες με τον απόλυτο έλεγχο κάθε ακροβατικού. Είναι η χρυσή τομή ετούτος ο κινητήρας, ένα σωστό διαμάντι. Ισορροπεί ανάμεσα στα δικύλινδρα και τα τετρακύλινδρα κρατώντας τα καλύτερα στοιχεία από αυτούς τους δύο τύπους. Αμεσότητα στα ξεκινήματα και απίστευτη δύναμη σε όλο το εύρος των στροφών, αυτό χαρακτηρίζει την απόδοσή του. Έτσι, χωρίς να τρομάζει, χαρίζει εξαιρετικές επιδόσεις, εκμεταλλεύσιμες από όλους τους αναβάτες. Η γεωμετρία της μοτοσυκλέτας συνεργάζεται άψογα με την ισχύ και τον όγκο της και δεν απαιτεί ειδικούς χειρισμούς από τον αναβάτη. Το 1050 ακούει τη σκέψη. Με τη σκέψη επίσης φρενάρει και καθηλώνεται ακαριαία, χάρη στα ακτινικά φρένα της Brembo μπροστά και της Nissin στον πίσω τροχό.

“Αμάν! Αυτό έχει ABS”

Ήταν οι πρώτες λέξεις μόλις το παρέλαβα από την αντιπροσωπία. Το σύστημα που πραγματικά σε σώζει σε συνθήκες βροχής, δεν ήταν γραφτό να συμβιώσει μαζί μου τις πρώτες ημέρες της δοκιμής. Κάτι που είχα να οδηγήσω ένα χρόνο από τότε που έκλεισε το περιοδικό των “τριακοσίων”, κάτι το πρώτο φρενάρισμα πάνω σε γλιστερό οδόστρωμα που με έστειλε 1-2 μέτρα πιο μπροστά από ότι ήθελα, έ “διψασμένος άνθρωπος” είμαι, του έβγαλα αμέσως τις ασφάλειες.
Και ιδού η αποκάλυψη. Δύο ταχύτητες κάτω σε κάθε στροφή και απίθανες πλαγιολισθήσεις έρχονται να σε μαγέψουν κι αυτές με την σειρά τους. Το καλοστημένο καινούριο Triple 1050 σε κατακτά ότι “αλητεία” και να κάνεις.

Και να που δύο μέρες μετά με πιάνει βροχή. Οι ασφάλειες αναγκαστικά μπαίνουν στην θέση τους και μαζί τους ακολούθησε και η καρδιά μου. Μια μουσκεμένη βαθειά ανάσα ανακούφισης και φτάνω σπιτάκι μου σώος. Όχι όμως έτσι απλά σώος. Ένα δυνατό αίσθημα εμπιστοσύνης με κατάκτησε. Με το ABS της Triumph στην βρεγμένη άσφαλτο της πρωτεύουσας ένοιωσα άφθαρτος. Τελεία και παύλα! Το άλλο πρωί, με τον δρόμο στεγνό, οι 20άρες ασφάλειες που κρύβονται κάτω από τη σέλα, μπήκαν πάλι στην θέση τους. Στην τσέπη μου δηλαδή!

Υπάρχει και ο άλλος τρόπος απενεργοποίησης χωρίς πολλά - πολλά. Απλά το σηκώνεις σούζα σχεδόν κάθετα, ξύνεις μία την πινακίδα και no more ABS. Το σύστημα τρελαίνεται και βγάζει εκτός του ABS! Όλα αυτά μέχρι να κλείσεις και να ξανανοίξεις τον διακόπτη, όπου το σύστημα ενεργοποιείται ξανά. Αν όμως δεν σε λένε Τάκη Μανιάτη ώστε να το κρατήσεις κάθετα με ασφάλεια, μην το προσπαθήσεις! Το “καπάκι” πονάει και η άδεια τσέπη πονάει ακόμα περισσότερο.

Εξομολόγηση

Ναι, μας κατέκτησε το 1050 για άλλη μια φορά. Ναι, είναι το καλύτερο από όλα του παρελθόντος. Ναι, διαθέτει την πιο επιθετική εμφάνιση από όλα τα street fighter της αγοράς. Και ναι, είμαστε ερωτευμένοι μαζί του, αλλά θα θέλαμε να εξομολογηθούμε τα παρακάτω: Το τιμόνι παρότι κόβει περισσότερο από το παλιό μοντέλο, ακόμα δεν απέκτησε την ευελιξία που θα θέλαμε. Στις αναστροφές σε αναγκάζει να κάνεις και λίγο όπισθεν με τα πόδια και μέσα στην κίνηση δεν ζει και τις καλύτερες στιγμές του. Για αυτήν την μικρή δυσκαμψία ευθύνεται όμως και το 190άρι ελαστικό. Με ένα 180άρι θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα στους επιτόπιους ελιγμούς ενώ θα αποκτούσε και περισσότερο παιχνιδιάρικη διάθεση σε κάθε είδους “σφιχτή” διαδρομή. Η βαριά αίσθηση των 214 πραγματικών κιλών, εξαφανίζεται αμέσως όσο η μοτοσυκλέτα κινείται. Μετά τα 30Km/h η άριστη κατανομή των μαζών το κάνει να μοιάζει καμιά 50αριά κιλά πιο ελαφρύ.

Είναι κι αυτός ο ηλεκτρονικός έλεγχος μόλις γυρνάς το κλειδί που μου την δίνει στα νεύρα. Είναι σήμα κατατεθέν της Triumph και υπάρχει στα περισσότερα μοντέλα της. Αργεί μερικά δευτερόλεπτα. Αυτό κάνει. Πρέπει να τον έχεις υπολογίσει όταν βιάζεσαι να ξεκινήσεις. Πρέπει να ζητήσεις συγνώμη από τους άλλους οδηγούς, αν σου σβήσει στο φανάρι. Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα σε κάνουν να δείχνεις άχρηστος στους άλλους, αφού δεν μπορείς να το βάλεις αμέσως μπροστά και κάποιες στιγμές να αστράφτουν τα κοσμητικά επίθετα γύρω σου και μέσα σου ταυτόχρονα.
Α ναι, είναι και τα όργανα. Τα όργανα στα Triumph δεν μπορώ να “τα βρω” με τίποτα. Μένω απλά στην αρχική οθόνη που γράφει και την μέση κατανάλωση. Δείχνουν δυσνόητα και δεν έχω κάνει προσπάθεια να τα μάθω τόσα χρόνια. Φφφφφ… τα είπα!

Άφεση αμαρτιών

Όλα τα παραπάνω φυσικά και δραπετεύουν από το κεφάλι με την πρώτη γεμάτη γκαζιά. Η μαγεία του 1050 είναι πάντα παρούσα. Εδώ ξεχνάμε τις αφραγκίες που περνάμε, θα χαλαστούμε από τέτοιες ασήμαντες λεπτομέρειες; To μεγάλο Triple μεταφέρει με στυλ τον ανήσυχο αναβάτη και μπορεί με άνεση να τον μετατρέψει σε ατίθασο βιαστή όποιας δίτροχης προσωπικότητας σταθεί δίπλα του.

Έχεις μια μοτοσυκλέτα κάτω από τα πόδια σου που σού κάνει όλα τα χατίρια. Σε ελευθερώνει από τα δεσμά σου –πραγματικά και φανταστικά. Για αυτό είναι φτιαγμένο το Speed Triple. Αυτός είναι ο προορισμός του στη γη. Η στιγμή που θα κουμπώσεις την 1η, είναι το δευτερόλεπτο που γίνεται αλήτης. Με 13.790 ευρώ αφήστε τα χνάρια σας στην άσφαλτο!

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες οδήγησης

Στατικές φωτογραφίες