Γιατί τόσος ντόρος για το Super Duke;

Τι γιατί; Μα γιατί ο τρόπος απόδοσης στο Super Duke είναι… ΑΛΛΟΥ. Είναι τόσο too much, τόσο υπερβολικά Tengai (πέρα και μακριά από τον ορίζοντα) όλα, αλλά και τόσο αρμονικά δεμένα, που μπερδεύεσαι, και δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, από πού να το πιάσεις το θέμα, είναι καυτή πατάτα, δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, το SDR είναι παντού off the charts που θα έλεγαν και οι Άγγλοι.

Δεν είναι μόνο η απόλυτη δύναμη. Το SDR δεν είναι η πιο δυνατή μοτοσυκλέτα του κόσμου. Είναι ο συνδυασμός της ροπής φορτηγού και της άμεσης απόδοσης που κάνουν επιτακτική την ανάγκη να κρατάς συνέχεια τα χέρια στο τιμόνι, έχοντας διαρκώς την προσοχή σου σε αυτό που κάνεις, για να μην εκτοξευτεί η μοτοσυκλέτα από κάτω σου… χωρίς εσένα.

Ούτε είναι το απίστευτο κράτημα. Υπάρχουν μοτοσυκλέτες με ακριβότερες αναρτήσεις, και μεγαλύτερη ειδίκευση στο στροφιλίκι. Όμως ο τρόπος με τον οποίο χαλιναγωγούνται εδώ τα 160 άλογα (στον τροχό) του Super Duke R, είναι μοναδικός, είναι ατόφιος ΚΤΜ και δίνει μαθήματα για το πώς μπορεί κανείς να χαλιναγωγήσει τον απόλυτο / υπέρτατο streetfighter τσαμπουκά, για να δημιουργήσει ένα πραγματικά ελιξίριο νεότητας, μια γεννήτρια τρόμου, απόλαυσης, και ανεπανάληπτων οδηγικών εμπειριών.

Για αυτό και η δυσκολία μου στο να περιγράψω την ουσία ΑΥΤΗΣ της μοτοσυκλέτας. Ναι, έχει κι αυτή δυο ρόδες. Όπως όλες οι άλλες. Έχει και τιμόνι. Αμέ. Έχει και σέλα. Και αναρτήσεις, και φρένα, και νέα ηλεκτρονικά, και… και…

Ναι, αλλά καμία άλλη μοτοσυκλέτα δεν έχει το ζενεσεκουά, το je ne sais quoi ρε παιδί μου, το κατιτίς που χαρίζει μοναδικότητα σε άνθρωπο ή πράγμα, αυτό που δεν μπορείς εύκολα να προσδιορίσεις και να περιγράψεις, την ψυχή, την πυγμή, τη σεξουαλικότητα, την χαρά της ζωής, τον απόλυτο τρόμο, αυτή την ισορροπία μεταξύ υπερβολής, σχιζοφρένειας και πρόκλησης του στιλ «μπορώ να ανοίξω το γκάζι, ναι, μπορώ», για να εισπράξεις μετά το «Παναγίτσα μου, τελικά δεν μπορούσα, δεν έπρεπε, συγγνώμη Θεέ της απόλυτης βίας, Θεά Κάλι, Θεοί των Αζτέκων, Τουτάτη, Σατανά, Δαίμονες του Κάτω Κόσμου, δεν θα το ξανακάνω…»

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, όπως είθισται.

Design-πόλεμος & εξοπλισμός δίχως τέλος

Καταπληκτικό το design στο νέο μοντέλο, design που έχει ως επίκεντρο τον νέο προβολέα του KISKA που αποτελεί επίτευγμα τόσο αισθητικής (πολύ πιο όμορφος, επιθετικός, αιχμηρός και λεπτός από τον παλιό) όσο και λειτουργικότητας. Το σχήμα του είναι τέτοιο που ο αέρας ψύχει τις LED λάμπες και έτσι δεν χρειάζεται συστήματα ψύξης, με το βάρος να έχει κρατηθεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μόλις 2 κιλά! Το μυστικό είναι η σχισμή που κόβει στα δύο τον προβολέα, με τον αέρα να περνάει ανάμεσα με δύναμη, ψύχοντας τα LED που είναι τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία.

Ο LED εξοπλισμός συνεχίζει τόσο στο πίσω φωτιστικό σώμα όσο και στα φλας, με το νέο KTM 1290 Super Duke R να διαθέτει Full Led φώτα.

Τα DRL φώτα του προβολέα σχηματίζουν 2 μπούμερανγκ, ενώ ο αναβάτης μπορεί αν θέλει να τα κλείσει -όμως γιατί να το κάνει;

Οδηγώντας το βράδυ, μείναμε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την απόδοση του νέου προβολέα, που έχει πολύ δυνατή δέσμη με σωστή διασπορά.

Νέο είναι το πορτοκαλί που χρησιμοποίησε το 2017 σε όλα της τα Duke η KTM, πιο έντονο και φλούο. Τα πορτοκαλί στοιχεία στο 1290 SDR είναι το πλαίσιο, οι ζάντες και τα γραφικά σε ρεζερβουάρ και πλαϊνά πλαστικά.

Για την επίτευξη μεγάλων κλίσεων -κυρίως σε πίστα- η μοτοσυκλέτα είναι ψηλή, και αναβάτης με ύψος 1.70 πατάει κάτω με τη μύτη του ενός ποδιού. Δεν ενοχλήθηκα όμως, καθώς οι  μάζες του SDR είναι συγκεντρωμένες στο κέντρο της μοτοσυκλέτας, και οι ελιγμοί είναι εύκολοι, ακόμα και με αναβάτη κατηγορίας φτερού.

Μεγάλη βοήθεια στους ελιγμούς θα δεχθεί ο αναβάτης από το φαρδύ τιμόνι, το οποίο μάλιστα κόβει και πολύ.

Για το 2017, η υπέρτατη naked μοτοσυκλέτα της ΚΤΜ (αλλά και του κόσμου) έχει Smart Key, το οποίο σας γλιτώνει από κάποιες κινήσεις, δίνοντας extra bonus στην ευκολία χρήσης, καθώς δεν χρειάζεται πια να βγάζετε το κλειδί από την τσέπη για να βάλετε μπροστά το SDR, ή για να κλειδώσετε / ξεκλειδώσετε το τιμόνι, ή για να βάλετε βενζίνη. Όλα τα παραπάνω γίνονται με το πάτημα του κουμπιού με το κλειδάκι, στο δεξί γκριπ. Η μοναδική φορά που θα χρειαστεί να βγάλετε το κλειδί από την τσέπη του μπουφάν θα είναι για να ξεκλειδώσετε τη σέλα. Αλλά αυτό δεν θα το κάνετε συχνά.

Τα περιφερειακά δείχνουν -και είναι- κορυφαία. Πλαίσιο χωροδικτύωμα, πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις WP -κομπλέ και με σταμπιλιαζατέρ-, φρένα έργα τέχνης από τη Brembo, μονόμπρατσο ψαλίδι που μπορεί να χαλιναγωγήσει ακόμα και τον Χουλκ, ακτινικές και ρυθμιζόμενες μανέτες Brembo, έγχρωμη TFT οθόνη οργάνων που έχει και του πουλιού του γάλα όσον αφορά στις ενδείξεις, quickshifter που λειτουργεί τόσο σε ανεβάσματα όσο και σε κατεβάσματα και βγαίνει off αν θέλετε μέσω του μενού των οργάνων, φωτιζόμενους διακόπτες και joystick…

Ηλεκτρονικό πανδαιμόνιο

Το SDR για το 2017 έχει αλλάξει κυρίως στα ηλεκτρονικά, καθώς πέρα από την state-of-the-art TFT οθόνη, διαθέτει ότι ηλεκτρονικό βοήθημα έχει να επιδείξει η σύγχρονη βιομηχανία μοτοσυκλέτας, που πέρα από τα λειτουργικά ατού που προσφέρουν, φέρνουν στα πρόθυρα οργασμού όσους τρελαίνονται με τα gadgets, τα κουμπάκια και τις ρυθμίσεις.

Riding Modes στον κινητήρα που διαθέτουν ακόμα και ρυθμιζόμενη απόκριση στο γκάζι, Cornering ABS, Supermoto Mode στο ABS, Cornering Traction Control, Wheelie Control, Launch Control, Cruise Control, Coffee Control, Life Control, πολλά Control γενικότερα, TPMS, PMS (αστείο που θα καταλάβουν μόνο οι γυναίκες), MSR, Bluetooth σύνδεση με Smartphone και εφαρμογή KTM My Ride, κλπ. Μόνο το ABS 10.0 της Bosch ξέφυγε απ’ τους Αυστριακούς, αλλά μικρό το κακό. 

Για μια πλήρη τεχνική ανάλυση του KTM 1290 Super Duke R του 2017, διαβάστε το αναλυτικό άρθρο του BIKEIT, ΕΔΩ.

Η προσωπική μου εμπειρία με την ρυθμιζόμενη απόκριση στο γκάζι ήταν αποκαλυπτική. Φοβόμουν τις αντίστοιχες διαφορετικές αποκρίσεις που προσφέρουν άλλοι κατασκευαστές, όπου για εκείνους η άμεση απόκριση έχει δυστυχώς μεταφραστεί σε Riding Mode στα οποία η μοτοσυκλέτα απλά δεν οδηγιέται, με την απόκριση να είναι τόσο απότομη που σου χαλάει γραμμές και οδήγηση. Παρόλα αυτά, είπα να φανώ γενναίος και έβαλα την απόκριση στο επίπεδο Track. Αποκάλυψη! Απλά τέλεια, μικρομετρική ακρίβεια στο γκάζι, και γλυκιά επαναφορά στο γκάζι από την τέρμα κλειστή θέση. Αλληλούια! ΕΤΣΙ πρέπει να είναι μια απόκριση γκαζιού. Το SDR έχει το καλύτερο Ride by Wire με την καλύτερη απόκριση που έχω βιώσει, σε οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα έχω οδηγήσει. Καλή σούμα, ε.

Το Anti-Wheelie τώρα το έβγαλα αμέσως off (είναι ιεροσυλία να οδηγείς το SDR με το Anti-Wheelie στη θέση On), και δεν με ενόχλησε, καθώς μένει Off ακόμα κι όταν κλείσεις / ανοίξεις ξανά τον διακόπτη της μοτοσυκλέτας.

Το Traction Control είναι η αλήθεια πως το χρησιμοποίησα (επανέρχεται στη θέση On όπως και το ABS, κάθε φορά που σβήνεις και ανάβεις ξανά τον κινητήρα) ειδικά κάποια πρωινά με υγρασία στο οδόστρωμα. Το σύστημα έχει κορυφαία απόδοση και προηγμένη λειτουργία, καθώς δεν κόβει την απόδοση, παρά την… φλατάρει, την «ισιώνει» είτε μέχρι να βρει πρόσφυση ο πίσω τροχός, είτε μέχρι να κλείσετε λίγο το γκάζι. Μα κλείστε κι εσείς λίγο το γκάζι! Χα. Αστεία λέω. Μονίμως με κλειστό γκάζι πηγαίνεις με το SDR, δεν μπορείς πουθενά να το χρησιμοποιήσεις στο τέρμα, αν θέλεις το καλό σου.

Στα τετριμμένα και βαρετά, αλλά χρηστικά, η κόρνα έχει συμπαθητικό ήχο (δεν θα σας πάρουν για παπάκι), οι καθρέπτες θολώνουν από τους κραδασμούς, ενώ η σέλα είναι υπέρ-άνετη. Η θέση οδήγησης προσφέρει απόλυτο έλεγχο, με τον αναβάτη να πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα, και να εύχεται για το καλύτερο. Πλάκα κάνουμε. Αφού το καλύτερο είναι άρρηκτα δεμένο με το Superduke, δεν χρειάζεστε να ευχηθείτε τίποτα.

Χαδιάρης σφαγέας

Ένα ακόμα φανταστικό ατού του SuperDuke, πέρα από το ότι μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά, είναι πως αυτός ο Μόμπι Ντικ, αυτό το αρχέγονο κτήνος, ο Μεγάλος Παλαιός, το Beast 2.0 όπως το αποκαλεί (ξέρει τι λέει) η ΚΤΜ, μπορεί να ντουμπλάρει και ως ένα καλόβολο commuter, κάθε μέρα, όλη μέρα.

Και Θεός, και commuter. Και Σφαγέας, και χαδιάρης. Και Τρόμος, και Τρόπος. Όπως προείπαμε το γκάζι δεν θα το ανοίξετε ποτέ τέρμα… έτσι για πλάκα. Ούτε καν για ξερογκαζιές. Αν στην ξερογκαζιά ξεχαστείτε και αφήσετε τον συμπλέκτη πριν πέσουν ΕΝΤΕΛΩΣ οι στροφές, να σας σταυρώσουμε από τώρα, και να ευχηθούμε να έχετε αστραπιαία αντανακλαστικά και τρία νταν στη χρήση φρένου για λαμπαδάτες σούζες.

Το θέμα είναι όμως πως το γκάζι του SDR μπορεί να είναι απέραντο και απύθμενο, όμως είναι και τρομερά γραμμικό και ελεγχόμενο, εξού και η ικανότητα της μοτοσυκλέτας να παίζει και commuter ρόλο.

Μαζί με τον απόλυτο έλεγχο σε κινητήρα και γκάζι, το SDR έρχεται και με τον απόλυτο έλεγχο σε μια πλειάδα καταστάσεων, από τους γλιστερούς δρόμους κάποιας ελληνικής πόλης, έως το εξίσου απαιτητικό περιβάλλον μιας πίστας.

Γκάζι, ride by wire, πλαίσιο, αναρτήσεις και ελαστικά (θα τα θέλαμε πιο μαλακά για Ελλάδα, αλλά τότε το SDR θα τα κατάπινε μέσα σε 5.000 χλμ.) συνδυάζονται ΙΔΑΝΙΚΑ για αυτόν τον απόλυτο έλεγχο.

Μπορείς έτσι να πηγαίνεις χαλαρά, αν έτσι έχεις όρεξη κάποια στιγμή (δεν ξέρουμε, μπορεί να αισθάνεσαι αδιάθετος), και το Super Duke R να ρονρονίζει σαν γατούλα, υπακούοντας σε όλες τις εντολές του αναβάτη, δίχως να θέλει να επαναστατήσει, ή να σας τρομάξει. Πειθήνιο, υπάκουο, ακριβές. Αυτό είναι το SDR.

Από την άλλη, μόλις πέσει η κόκκινη ομίχλη (Red Mist) στα μάτια του πολεμιστή-αναβάτη, τότε αρχίζει ο πόλεμος των άστρων. Αλλά στη Γη. Εσείς, ως άλλος ιππότης Jedi χρησιμοποιείτε το Super Duke R σαν φωτόσπαθο, παίρνοντας κεφάλια με χειρουργική ακρίβεια, όπου κι αν βρεθείτε.

Ευτυχώς ο ήχος της εξάτμισης και η θωριά του κτήνους, κάνουν αμέσως κατανοητό σε όλους το γεγονός πως η μοτοσυκλέτα που πλησιάζει βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας της ασφάλτου, και καλό θα είναι να κάνουν στην άκρη. Και κάνουν!

Όσοι δεν κάνουν, ή είναι τρελοί, ή θέλουν να παίξουν. Και το Super Duke R θέλει πολύ να παίξει, έχει γεννηθεί από τη φύση του παιχνιδιάρικο, οπότε δεν θα στεναχωρήσει κανέναν!

Οι σούζες ίσως πρέπει να αποτελέσουν ξεχωριστό κεφάλαιο, καθώς εδώ το πράμα σηκώνεται με 1^η, 2^α, και 3^η με το γκάζι, αλλά και με 4^η εύκολα με συμπλέκτη. Ίσως ο Μανιάτης να το σηκώνει και με 5^η δεν ξέρω, είναι πολύ πιθανό.

Βασικά μπορείς να σηκώσεις σούζα με όσα θέλεις, όπου θέλεις, και να μείνεις όρθιος για όσο θέλεις. Σαν ηλεκτρονικό παιχνίδι. Το θέλεις; Μπορείς; Φυσικά και μπορείς, αρκεί να ξέρεις σούζα… εσύ. Για το SDR δεν τίθεται θέμα «μπορώ». Μπορεί τα πάντα.

Δίπλα στην σούζα θα βάλουμε και την πλαγιολίσθηση. Παντού και πάντα. Ο Άγιος Τράξιον Κοντρόλ σας προστατεύει, επιτρέποντας μόνο γλυκά γλιστρήματα, που όμως δεν ικανοποιούν τους λάτρεις του σπορ. Για ασφάλεια σούπερ, συμφωνούμε και επαυξάνουμε. Μπράβο. Αλλά… όχι. Το βγάζουμε off, και μετά αρχίζουμε να μετράμε αντίστροφα τα χιλιόμετρα που απομένουν στο πίσω ελαστικό, το οποίο μπορεί να βγάλει καπνούς παντού. Όταν δεν βγάζει καπνούς, η άσφαλτος είναι πολύ καλή, και τότε μεταβαίνουμε σε σούζα.

Enter the Twilight Zone

Με το SDR μπορούν να σου συμβούν πρωτόγνωρα πράγματα, όπως πχ. το να ανοίγεις με τρίτη το γκάζι για σούζα, να έχεις ξεχάσει το Traction Control στη θέση On, να κόβει το σύστημα την παροχή του γκαζιού γιατί το οδόστρωμα είναι σχετικά ολισθηρό, και όπως η μοτοσυκλέτα μεταβαίνει σε διαφορετικό οδόστρωμα με καλή πρόσφυση το TC να σταματάει να επεμβαίνει, και εκεί που έχεις χαλαρώσει να βρίσκεσαι λαμπάδα!

Ή να βρίσκεσαι σε στροφή, να ανοίγεις το γκάζι για ένα παντιλικάκι, και λόγω καλής πρόσφυσης να βρίσκεσαι πλαγιασμένος και σουζαριστός! Πολύ εύκολα.

Ή να πιστεύεις πως δεν θα καταφέρεις να φρενάρεις ποτέ, όχι γιατί δεν έχεις τα καλύτερα φρένα του κόσμου (που τα έχεις) αλλά γιατί ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ η πρόσφυση ακόμα και του καλύτερου οδοστρώματος, για να σταματήσεις αν έχεις ανοίξει απρόσεκτα το γκάζι! Εκεί που με το ίδιο άνοιγμα στη μοτοσυκλέτα σου είχες 100 στον συγκεκριμένο δρόμο, με το SDR έχεις 180, εκεί που είχες 120, έχεις 200… Ανοίξτε υπεύθυνα! Εσείς παίρνετε τις αποφάσεις, και πρέπει να ξέρετε τι κάνετε, γιατί το SDR είναι ικανό να στρεβλώσει τον χωροχρόνο και να μην ξαναβρείτε ποτέ τον δρόμο για να επιστρέψετε πίσω στη Γη.

The Ultimate Equalizer!

Θέλει προσοχή, θέλει εμπειρία, θέλει τεχνική, θέλει συγκεκριμένο χρόνο, θέλει χώρο (κι άλλο, βάλτε κι άλλο), θέλει ψυχή, θέλει χέρια, πόδια, μυαλό, συγκέντρωση, σου ρουφάει το μεδούλι από ότι έχεις να του δώσεις, και σε ανταποδίδει με διαστημικές επιδόσεις, συνεχές γέλιο ανάκατο με τρόμο, χαμόγελο που δεν λέει να σβήσει ΠΟΤΕ, ούτε και όταν κατεβαίνεις από τη μοτοσυκλέτα, και σε κάνει να ψάχνεις καθημερινά δικαιολογίες για να οδηγήσεις.

«Τι; Να ανέβω την Κηφισίας σε ώρα αιχμής; Εννοείται φίλε μου, γουστάρω με τρέλα!»

Έτσι ακριβώς. Εκεί που με οτιδήποτε άλλο, ψάχνεις το απολύτως ειδικό πεδίο που αναδεικνύει τα δυνατά σημεία της μοτοσυκλέτας, με το SDR ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Θα απολαύσεις οδήγηση, ο κόσμος να χαλάσει.

Streetfighting αστική μετακίνηση σε ώρα αιχμής, παρανοϊκές καταστάσεις σε ορεινό στροφιλίκι, forever πιάσιμο σβέρκου στον αυτοκινητόδρομο με 200+, αδιανόητες επιδόσεις σε πίστα και track-days, you name it… απλά τέλεια! Όλα τέλεια, παραπάνω από τέλεια, παντού και πάντα. Το Super Duke R λες και είναι μαγικό ραβδί που μετατρέπει τα πάντα σε παιδική χαρά. Τα ισιώνει όλα, φέρνοντας τα στα μέτρα του / σας. The Ultimate Equalizer!

Κάπου εδώ τελειώνει το τεστ, έχω άπειρα να γράψω ακόμα, αλλά το γενικό νόημα το πιάσατε, αυτά που ήθελα να πω τα είπα, και εσείς κάνετε τα κουμάντα σας.

Οι Πύλες του Παραδείσου

Αν έχετε 17.890 ευρώ, και αρκετά ακόμα για βενζίνες και λάστιχα, με το Super Duke R μπορείτε να ανοίξετε τις Πύλες του Παραδείσου όσον αφορά στη δίτροχη οδήγηση. Παρόλο που πιστεύω πως δεν υπάρχει universal απάντηση στην ερώτηση «και ποια νομίζεις είναι η καλύτερη μοτοσυκλέτα», εντούτοις, για μένα, αυστηρά προσωπικά, είναι αυτή εδώ. Το KTM Super Duke R. Την ίδια πεποίθηση είχα και με το προηγούμενο μοντέλο, και ευτυχώς η συνταγή για το 2017 δεν στράβωσε πουθενά, παρά έγινε ακόμα καλύτερη παντού. Για υπεύθυνα μεγάλα παιδιά, που θέλουν το απολύτως καλύτερο streetfighter δίτροχο για τρόμο, ηδονή και χουλιγκανισμό δίχως τέλος.