Η νέα ζωή της Husqvarna εντός του ομίλου Pierer Industrie AG έφερε μια φρέσκια πνοή στην πολύπαθη, κάποτε Σουηδική εταιρεία. Με σταθερή παροχή τεχνολογίας από την ΚΤΜ, οι μοτοσυκλέτες της Husqvarna απλώς έπρεπε να βρουν τον δικό τους ζωτικό χώρο, κάτι πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις.

Στα off-road μοντέλα οι διαφορές των δύο εταιρειών περιορίζονται στην εμφάνιση, άντε και στο μοχλικό της πίσω ανάρτησης των Husky που στα ανάλογα ΚΤΜ δίνει τη θέση του στο PDS της WP, ωστόσο στην περίπτωση των μοτοσυκλετών δρόμου έχουμε μια πολύ πιο ξεκάθαρη διαφοροποίηση.

Τα δύο βέλη της Husqvarna, λευκό (Vitpilen) και μαύρο (Svartpilen), αποτελούν alter ego του 390 Duke, αφήνοντας τη σύγχρονη εμφάνιση στον Δούκα καθώς ντύνονται με ρετρό φορεσιές που τη μια κινούνται σε λευκούς café racer δρόμους, την άλλη σε μαύρα scrambler μονοπάτια.

Μαύρο Βέλος 401

Για το 2020 το Svartpilen 401 έχει μια βασική αλλαγή: το υποπλαίσιο μάκρυνε κατά 40 mm για να προσφέρει πλέον μια πιο ευρύχωρη θέση στον συνεπιβάτη. Κατά τα λοιπά το Μαύρο Βέλος, ελληνιστί για το Svartpilen, δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα από το 2018 που βρίσκεται ανάμεσά μας.

Η σχεδίασή του προσπαθεί να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο στοιχείο. Το πρώτο είναι αυτό που παρατηρεί κανείς με μια ματιά, το δεύτερο αναδύεται από τα επιμέρους στοιχεία της μοτοσυκλέτας όσο το μάτι εμβαθύνει στις λεπτομέρειες.

Μοιράζεται μια πανομοιότυπη βάση με το 390 Duke σε όλα τα δομικά του στοιχεία: πλαίσιο, κινητήρας, γρανάζωμα, αναρτήσεις, φρένα, όλα είναι σχεδόν ίδια ανάμεσα στις δύο (τρεις με το Vitpilen) μοτοσυκλέτες.

Η θέση οδήγησης έχει τον ίδιο σπορ χαρακτήρα, με τα πόδια λίγο προς τα πίσω φορτίζοντας τα χέρια στο τιμόνι, αλλά και αρκετά χαμηλά ώστε να βάζει τα γόνατα σε ανοικτή, ξεκούραστη γωνία – ακόμη και για αναβάτες άνω του 1.80, όσο κι αν δείχνουν μεγαλόσωμοι για το 400άρι Husky ως ο υπογράφων.

Μια διαφορά ανάμεσα στις υλοποιήσεις των ΚΤΜ και Husqvarna εντοπίζεται στα όργανα, όπου η έγχρωμη οθόνη του Duke δίνει εδώ τη θέση της σε μια στρογγυλή LCD που δείχνει όμορφη και ταιριαστή μεν, λίγο πιο φτωχή δε – παρότι το Svartpilen κοστίζει κατιτίς παραπάνω.

Στοχευμένος εξοπλισμός

Ο μονοκύλινδρος κινητήρας των 373 cc είναι ένα σπουδαίο ατού γι’ αυτή τη φαμίλια μοτοσυκλετών. Δυνατός, ροπάτος, γεμάτος παντού, εύστροφος και οικονομικός, έχει ήδη αρκετά χρόνια στο κουρμπέτι για να μιλάμε και για αξιοπιστία με τεκμήρια.

Χαρίζει στο Svartpilen 401 πεντανόστιμη επιτάχυνση σε οποιαδήποτε συνθήκη, είτε από στάση ή ως ρεπρίζ, με γραμμική απόδοση σε όλο του το εύρος λειτουργίας. Στις δε μεσαίες του δεν είναι απλά δυνατό, μα συναρπαστικό.

Αρκεί για μια τελική ταχύτητα της τάξης των 170-180 km/h, ωστόσο ο πιο απολαυστικός του χώρος είναι στην περιοχή ως τα 140 km/h, κάτι απολύτως λογικό κι αναμενόμενο για μια μονοκύλινδρη μονάδα, όσο υπερτετράγωνη κι αν είναι. Και όλα αυτά καταφέρνοντας μια κατανάλωση που δύσκολα ξεπερνά τα 4-4.5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, επίσης μια αξιέπαινη επίδοση.

Ένα στοιχείο που μου άρεσε πολύ στο Svartpilen είναι οι στοχευμένες επιλογές στον εξοπλισμό του. Δεν διαθέτει συνδεσιμότητα, ούτε 17 χαρτογραφήσεις και traction control, αλλά έχει στο στάνταρ πακέτο τον μονόδρομο συμπλέκτη PASC, ένα ιδιαίτερα εύχρηστο και αποτελεσματικό quick shifter δύο δρόμων (ανέβασμα και κατέβασμα σχέσης) και φυσικά το εξαιρετικό ABS 9.1MP της Bosch. Για κερασάκι, όπως στα Duke έτσι και εδώ η Supermoto mode απενεργοποιεί το ABS στον πίσω τροχό ώστε να μπορεί κανείς να βάλει το πίσω φρένο στο ρεπερτόριο του παιχνιδιού.

Κοινώς, η μοτοσυκλέτα είναι εξοπλισμένη πρωτίστως για δυναμική απόλαυση.

Παιχνιδιάρης

Ψάξτε να βρείτε σε αυτήν την κατηγορία ρυθμιζόμενο μπροστινό. Δύσκολο ε; Όχι για τις ΚΤΜ/Husqvarna που προικίζουν τα 400άρια τους με ένα WP Apex. Μάλιστα οι ρυθμίσεις δεν είναι απλά για να λέμε ότι τις έχουμε, καθώς το 43άρι πιρούνι ακούει κάθε κλικ και είναι πολύ πρακτικό με τα εύκολα ρυθμιστήρια που τα δουλεύεις με τα γάντια, χωρίς εργαλεία. Απλά σταματάς στην άκρη του δρόμου και κουρδίζεις, αριστερό καλάμι η συμπίεση, δεξί η επαναφορά, πιο εύκολο δεν γίνεται.

Η ακτινική τετραπίστονη δαγκάνα της BYBRE (BY BREmbo δηλαδή) είναι άριστη στη δουλειά της και δεν δείχνει σημάδια αδυναμίας ούτε στα πολλά. Με πλάτη το ηλεκτρονικό μαξιλαράκι της Bosch, υποστηρίζει ολόψυχα το παιχνίδι.

Πάνω απ’ όλα όμως, ο μεγάλος πρωταγωνιστής είναι το ατσάλινο χωροδικτύωμα που προσφέρει το ουδέτερο ζύγισμά του και την σοφή ισορροπία στην ακαμψία για ένα αποτέλεσμα που βγάζει φιλικότητα και αίσθηση ασφάλειας με το καλημέρα.

Αυτό είναι κάτι που εκτίμησα δεόντως στο Svartpilen 401, μαζί με τις χορταστικές του μεσαίες: το πόσο άνετα αισθάνθηκα πάνω του από την πρώτη φορά που το καβάλησα, σε πόσο λίγο χρόνο ένιωθα άνετα για να ανεβάσω ρυθμό.

Η μοτοσυκλέτα ακολουθεί τη βουλή σου, όπως και να έχεις ξυπνήσει το πρωί. Θες ράθυμη διεκπεραίωση ως τη δουλειά χωρίς βαβούρες; Κανένα πρόβλημα, το Svartpilen θέτει στη διάθεσή σου έναν γραμμικότατο μονοκύλινδρο που τσουλάει μια χαρά χωρίς ποτέ να χρειαστεί να περάσει τις χαμημολεσαίες, ενόσω ξεκουράζεις τον αριστερό καρπό ξεχνώντας τον συμπλέκτη και αλλάζοντας σχέσεις χωρίς καν να κλείσεις το γκάζι.

Είδες άγρια όνειρα και ξύπνησες με λύσσα για στροφιλίκια; Και πάλι το Husky είναι έτοιμο και πρόθυμο για να παίξεις όσο κάνεις κέφι, φέρνοντας εύκολα το πιρούνι στα μέτρα σου και εκμεταλλευόμενος τη σταθερότητα του Svartpilen, την ουδέτερη συμπεριφορά που δεν φέρνει αντιρρήσεις (υπο- ή υπερστροφής) στις εντολές, δημιουργώντας παρέα με τις σωστές αναρτήσεις εκείνο το αίσθημα οικειότητας και εμπιστοσύνης που κάνει τη διαφορά.

Τακούνια και στούμπια

Υπάρχουν γκρίνιες; Ελάχιστες. Θα μπορούσε λ.χ. να έχει λίγο πλουσιότερο αφρώδες στη σέλα η οποία για τον αναβάτη μοιάζει πολύ λεπτή. Ένας βαρύς ενήλικας από την πρώτη στιγμή νιώθει τη σκληρή βάση της σέλας από κάτω, γεγονός που φέρνει την κούραση πιο κοντά.

Ένα άλλο σημείο της μοτοσυκλέτας που θα άλλαζα στην πρώτη ευκαιρία είναι τα λάστιχα. Στο ελαφρύ κορμί του Svartpilen 401 και με το πιρούνι να περνά άφθονη πληροφορία στα χέρια, ένιωθα τα τακούνια των Pirelli διαρκώς ως μικρό κραδασμό. Αν ήταν δικό μου, στην πρώτη αλλαγή θα πήγαινα για κάτι πιο ασφάλτινο που νομίζω πως θα έκανε πολύ πιο “βουτυρένιες” τις καθημερινές διαδρομές μου.

Μην με παρεξηγήσετε, από πλευράς κρατήματος και συμπεριφοράς τα Scorpion Rally STR είναι εξαιρετικά και έχουν πολλάκις γεννήσει κολακευτικά σχόλια σε πολλές μοτοσυκλέτες. Αν κάνουν για στροφιλίκια με μεγάλες Adventure σιγά μη μασήσουν εδώ, στο Svartpilen η οδηγική τους διαγωγή παραμένει κοσμιοτάτη σε κάθε περίπτωση. Απλά δεν βλέπω άλλο νόημα πέραν της εμφάνισής τους, η οποία οφείλω να παραδεχτώ πως δένει αρμονικά με τη μοτοσυκλέτα.

Έτσι κι αλλιώς ο χωμάτινος χαρακτήρας του Svartpilen 401 περιορίζεται κυρίως στην εμφάνιση, μιας και στην ουσία παραμένει μια μοτοσυκλέτα δρόμου με διαδρομές αναρτήσεων σε αυτή τη λογική – 142 mm μπροστά, 150 πίσω – και 17άρηδες τροχούς.

Στο χώμα λοιπόν το μαύρο βέλος απλά θα περάσει με τη δέουσα προσοχή και με κυριότερο προσόν το μικρό του βάρος και τον φιλικό κινητήρα, αλλά μέχρις εκεί. Στη φλαταδούρα μπορεί να βγάλει τα γούστα που πρωταγωνιστούν στον χαρακτήρα του, σε ένα πεδίο μειωμένης πρόσφυσης και με αυτά τα λάστιχα μπορεί να παίξει ντριφτάροντας, αλλά θέλει προσοχή γιατί στο πρώτο καλό στούμπι θα σπεύσει να σου υπενθυμίσει πως φορά σχετικά κοντές αναρτήσεις με ασφάλτινο στήσιμο.

Διασκεδαστής 

Στο ταμείο το Husqvarna Svartpilen 401 καταγράφεται ως μια μηχανή διασκέδασης. Αυτό που θα θυμάμαι είναι το πόσο ευχάριστη έκανε κάθε μου βόλτα, δίχως κανέναν σοβαρό περιορισμό. Είναι μια ιδανική επιλογή για την πόλη, όσο δυνατό χρειάζεται, ικανό για στριφτερά παιχνίδια και δεν θα σε βρίσει αν το βγάλεις στον αυτοκινητόδρομο – μόνο μην το κρατάς όλη μέρα στις 9,000 σ.α.λ., μονοκύλινδρο είναι.

Ο τεχνικός του εξοπλισμός είναι άρτιος στο σύνολό του, όλα δουλεύουν προς τον κοινό σκοπό της σπορ οδήγησης εμπνέοντας εμπιστοσύνη και φιλικότητα. Και με τη λογική δύναμη που βγάζει – προδιαγραφών Α2 – κινείται στη σφαίρα του ρεαλισμού, κάτι που έχει χαθεί από τα θηρία των 160+ ίππων.

Αυτοί οι μεσαίοι κυβισμοί έχουν αρχίσει να γίνονται γοητευτικοί και για πιο έμπειρους αναβάτες που ξέρουν τι ζητούν, καθώς μοτοσυκλέτες όπως αυτή η σειρά των KTM και Husqvarna δεν μένει μόνο στα κόστη, αλλά πλέον σβήνει τη δικαιολογία πως “στα μικρά παίρνεις φτηνά περιφερειακά και ελάχιστο εξοπλισμό”. Το διαπιστώσαμε με τo 390 Duke, το ξαναζήσαμε με το 390 Adventure, μάλλον δεν είναι σύμπτωση έτσι;

Με μοτοσυκλέτες όπως το Svartpilen 401 μπορείς να βγεις από τη στροφή και να το καρυδώσεις το γκάζι όπως είσαι εισπράττοντας δυνατή επιτάχυνση, χωρίς τρόμο αλλά με πλήρη αίσθηση και χαμόγελο από αυτί σ’ αυτί. Κάν’ το αν τολμάς αυτό με το 1290 Super Duke και την κομπανία που αποκαλεί ανταγωνισμό, όπου πρέπει να είσαι 110% συγκεντρωμένος ανά πάσα στιγμή, διότι με μισή μοίρα παραπάνω γκάζι στις λάθος στροφές παίζει να προσγειωθείς σε διαφορετική ζώνη ώρας.

Κοστίζοντας μιαν ιδέα κάτω από τα έξι χιλιάρικα - 160 ευρώ παραπάνω από το 390 Duke και 60 από το Vitpilen – το Svartpilen δεν χρειάζεται καν διαφήμιση, ένα test ride αρκεί για να σε κερδίσει. Η τιμή κρίνεται πάντα υποκειμενικά, μα όταν υπάρχουν εκεί έξω σκούτερ 300άρια και on-off 250άρια κοντά στα επτά χιλιάρικα, μάλλον και αντικειμενικά δεν το λες ακριβό. Όσο για τον φθηνότερο ανταγωνισμό του, έχει μεν καλές μοτοσυκλέτες αρκετά πιο κάτω σε τιμή, μα την ποιότητα και αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης φαμίλιας δεν τη φτάνουν.

Όπως και να το δείς, το χαμόγελο που ζωγραφίζει το Husqvarna Svartpilen 401 κάθε φορά που το καβαλάς είναι πολύ πραγματικό και πέρα για πέρα αντικειμενικό.

Προστασία αναβάτη: Κράνος Bell Qualifier Scorch, Jacket Nordcode Aero, μποτάκια Forma Cooper, από το ΜΟΤΟ ΜΑRΚΕΤ

Δείτε εδώ τη βίντεο-δοκιμή του Husqvarna Svartpilen 401

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ