Η μοτοσυκλέτα διατηρήθηκε στην παραγωγή μέχρι το 2012 και θεωρείται ο γεννήτορας της σειρά των MT, αφού πάνω στην φιλοσοφία αυτή η Yamaha δημιούργησε όλες τις άλλες εκδόσεις της σειράς που ακολούθησαν. Ποια φιλοσοφία ήταν αυτή; Ότι οι naked μοτοσυκλέτες πρέπει να προσφέρουν τρία πράγματα: ροπή, αίσθηση και ξεχωριστό χαρακτήρα.
Η Yamaha τα “πακέταρε” όλα αυτά υπό τον μαρκετινίστικό “Dark Side of Japan” όρο, για να προσδώσει την απαραίτητη “κακία” και κάπως έτσι, από το 2014 και μετά, δημιουργήθηκε και αποκρυσταλλώθηκε μια πλήρη γκάμα “γυμνών” μοντέλων από τα 125 μέχρι και τα 1000 κ.εκ.
Ας γνωρίσουμε καλύτερα λοιπόν αυτή την ενδιαφέρουσα σειρά μοτοσυκλετών, αναλύοντας ποια είναι τα δυνατά σημεία της κάθε έκδοσης και σε ποιους αναβάτες αυτή απευθύνεται.
MT-125: Μικρό είναι το μάτι σου! 
Aυτό φαίνεται να φωνάζει με θράσος το μικρότερο της οικογένειας των MT μοντέλων, σε όσους βιαστούν να το αποκλείσουν λόγω των μόλις 125 κ.εκ. Βλέπετε το Α1 ΜΤ της Yamaha, μετά την πρόσφατη εκτενή ανανέωση του, αποτελεί ένα από τα πιο ολοκληρωμένα και ικανά μοντέλα στην κατηγορία, φορτωμένο με στοιχεία και τεχνολογία που θα ζήλευαν μεγαλύτερα μοντέλα. Deltabox πλαίσιο, κινητήρας με VVA μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων, USD πιρούνι, ψαλίδι αλουμινίου με ασύμμετρη σχεδίαση, τετραπίστονη ακτινική δαγκάνα μπροστινού φρένου, ABS, μονόδρομος συμπλέκτης, ψηφιακή οθόνη οργάνων, LED προβολέας και “κάτσε καλά” επιθετική σχεδίαση που παραπέμπει σε μοτοσυκλέτα -πολύ-περισσότερων κυβικών! Όλος αυτός ο εξοπλισμός δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας στον δρόμο και το MT125 δεν απογοητεύει. Πρόκειται για ένα από τα πιο καλύτερα μοντέλα της κατηγορίας, με εκπληκτική συμπεριφορά που τείνει φυσικά προς το sport και το fun, χωρίς βέβαια αυτό να λειτουργεί εις βάρος των χαρακτηριστικών που απαιτούνται για μια απροβλημάτιστη και πρακτική καθημερινή μετακίνηση. Προφανώς το target group των αναβατών στους οποίους απευθύνεται είναι το “νέο αίμα” και κατά προτίμηση αυτό που “βράζει”, που μόλις απέκτησαν το Α1 δίπλωμα τους και.... χαλιούνται πολύ με το μετριοπαθές βασίλειο των commuter. Ναι, είναι ακριβό στα 4.790 ευρώ αλλά αυτό είναι το τίμημα για έναν από τους καλύτερους εκπροσώπους της κατηγορίας!
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
MT-03: Ο πιο καλός ο μαθητής 
Το MT-03 είναι αυτός ο συμμαθητής που όλοι είχαμε, ο οποίος ήταν πολύ διαβαστερός και επιμελής, χωρίς όμως να θεωρείται “σπασικλάκι” και ξενέρωτος. Ανανεώθηκε και αυτό, μαζί με το μικρότερο αδερφάκι του MT-125, κάπως πιο συγκρατημένα, αποκτώντας, νέα εμφάνιση, ανάποδο πιρούνι, νέα όργανα και διακόπτες και κάποια επί μέρους “φρεσκαρίσματα”, προκειμένου να είναι ανταγωνιστικό στην A2 κατηγορία. Ο χαρακτήρας του αλλά και το επίπεδο του εξοπλισμού του, παραδόξως πως, δεν είναι φωνάζουν “πόλεμο” όπως στο 125, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το MT-03 είναι βαρετό και αδιάφορο. Έχει ένα πιο ολοκληρωμένο και χωρίς αιχμές χαρακτήρα, αφού στόχος του είναι να ικανοποιήσει τους πάντες. Μπορεί να οδηγηθεί γρήγορα αλλά ένα μέρος των δυνατοτήτων του σε αυτό το πεδίο έχει θυσιαστεί για να είναι παράλληλα και άνετο μέσα στην πόλη. Αυτό μπορεί να “διαβαστεί” και ανάποδα, ότι δηλαδή είναι πρακτικό και άνετο μέσα στην πόλη αλλά δεν είναι και GT scooter, έχει την δυναμική για να προσφέρει επίσης διασκέδαση. Ισορροπία χαρακτηριστικών λέγεται αυτό και όχι, δεν είναι καθόλου εύκολο να επιτευχθεί. Δυνατό του σημείο είναι ο δικύλινδρος κινητήρας των 321 κ.εκ., που προσφέρει γεμάτη απόδοση χωρίς κενά, έχοντας αποθέματα ισχύος ακόμα και πολύ ψηλά, εκεί όπου το ψηφιακό όργανο φλερτάρει με τις 200άρες! Απευθύνεται σε μια ευρεία γκάμα αναβατών, από αυτούς που με το Α2 δίπλωμα στο χέρι, ψάχνουν την πρώτη τους “τα κάνω όλα” μοτοσυκλέτα, μέχρι έμπειρους και ορκισμένους εχθρούς του αυτόματου / ημιαυτόματου κιβωτίου, που θέλουν κάτι πρακτικό, οικονομικό και ικανό για τις καθημερινές μετακινήσεις τους. Η τιμή του, στα 5.190 ευρώ είναι χαμηλότερη από πολλά ανταγωνιστικά μοντέλα και αυτό αποτελεί σίγουρα ένα πρόσθετο δέλεαρ για την απόκτηση του.
ΜΤ-07: Το πασπαρτού 
Σκεφτείτε να ανήκετε στην ομάδα σχεδιασμού / υλοποίησης μια μοτοσυκλέτας και να σας ανατεθούν οι εξής στόχοι για το νέο μοντέλο: να είναι όμορφο με ένα ευρέως αποδεκτό τρόπο, να έχει έναν εξαιρετικό κινητήρα, να είναι γρήγορο και πραγματικά ικανό για sport οδήγηση αλλά παράλληλα να είναι επίσης σταθερό, άνετο και ευκίνητο μέσα στην πόλη... και από κάτω υποσημείωση: α ναι, να είναι επίσης οικονομικό στην λειτουργία και προσιτό στην αγορά. Οι περισσότεροι από εμάς θα φέρναμε κολάρο όποιον εκτυπωτή βρίσκαμε πρόχειρο στα κεφάλια των μανατζαραίων που μας ανέθεσαν αυτό το project και αυτός είναι μάλλον ένας από τους λόγους που δεν δουλεύουμε σε κάποια κατασκευάστρια. Στην Yamaha δεν έχει τέτοια όμως, πήραν το memo, σήκωσαν τα μανίκια και ρίχτηκαν την δουλειά, με το πρώτο MT-07 να παρουσιάζεται το 2014 και να προκαλεί μεγάλη αίσθηση με τον διασκεδαστικό χαρακτήρα του, τον φανταστικό δικύλινδρο σε σειρά με crossplane στρόφαλο κινητήρα του και την super τιμή του! Το 2018 το MT-07 ανανεώθηκε, σχεδιαστικά και όχι μόνο, βελτιώνοντας μεταξύ άλλων και την “Αχίλλειο πτέρνα” του, που ήταν οι μαλακές / ενδοτικές αναρτήσεις, οι οποίες και έβαζαν "φρένο" στην γρήγορη οδήγηση, την οποία όλο το υπόλοιπο σύνολο υποστήριζε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Χωρίς να έχει μετατραπεί σε racing “νταμάρι”, το MT-07 με τις νέες εργοστασιακές ρυθμίσεις στις αναρτήσεις του, είναι πιο ικανό από την προηγούμενη έκδοση σε δρόμους με στροφές, με τα όρια να έχουν μετατοπιστεί πιο πάνω. Από την άλλη, ευτυχώς δεν έχει απολέσει την -επιθυμητή- ενδοτικότητα μέσα στην πόλη και η καθημερινή μετακίνηση δεν αποτελεί βασανιστήριο. Αυτό που επιχείρησε η Yamaha, είναι το λεγόμενο “fine tuning” μετά από ένα πολύ πετυχημένο ντεμπούτο και το MT-07, συνεχίζει να αποτελεί μια από τις καλύτερες naked προτάσεις στα μεσαία κυβικά. Ποιοι θα βρεθούν στην σέλα του; Όλοι και κανένας δεν θα μείνει παραπονεμένος, αφού η μοτοσυκλέτα καλύπτει πάνω από το μέσο όρο τις ανάγκες ενός ετερόκλητου και με διαμετρικά αντίθετες απαιτήσεις, κοινού. Τα κάνει όλα λοιπόν και εξακολουθεί ακόμα να συμφέρει, αν και η τιμή του έχει αυξηθεί σε σχέση με αυτή του λανσαρίσματος του, όπου ήταν στα επίπεδα “το αφεντικό τρελάθηκε”.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
MT-09: Δίτροχη αμφεταμίνη
To ΜΤ-09 δεν παρουσιάστηκε στην αγορά. To 2014 κλώτσησε την πόρτα της αγοράς και μπήκε μέσα με αγριεμένο ύφος και απίστευτο τσαμπουκά προκαλώντας τους πάντες και τα πάντα. Ήταν ένα value for money πραγματικό streetfighter και έφερε έναν εξαιρετικό τρικύλινδρο σε σειρά κινητήρα - boxer, (ο τονισμός στο “e”), με την έννοια του ότι σε “πλάκωνε στα μπουκέτα και στα κροσέ” όταν άνοιγες το γκάζι. Αυτό ήταν ένα είδος μαζοχισμού που λόγω της ανωμαλίας που έχουμε οι μοτοσυκλετιστές, ως ξεχωριστή ομάδα του γενικού πληθυσμού με “πετριά” στο κεφάλι, πολύ μας άρεσε! Kαι μάλιστα οι BDSM αυτές υπηρεσίες προσφερόντουσαν σε πολύ συμφέρουσα τιμή. Τα χρόνια πέρασαν, το MT-09 δεν είναι πλέον τόσο φθηνό αλλά εξακολουθεί να έχει αρκετά καλή τιμή, ακόμα και στην SP έκδοση με τις καλύτερες από την βασική έκδοση αναρτήσεις και προσφέρεται ιδανικά για όλους όσους θέλουν η καθημερινότητα και οι βόλτες τους, να συνδυάζεται με υπερέκκριση αδρεναλίνης. Ναι, τα 115 άλογα μπορεί να μην φαίνονται πολλά στα χαρτιά, ειδικά αν τα συγκρίνει κανείς με τα 200+ των σύγχρονων superbike, αλλά εδώ πρόκειται για “άλλο φρούτο”, την καλύτερη υλοποίηση της ΜΤ φιλοσοφίας ανάμεσα σε όλα τα μοντέλα της γκάμας. Το MT-09 δεν είναι το “χειρουργικό” εργαλείο που θα σου μεταφέρει πληροφόρηση για την διάμετρο από το πετραδάκι που μόλις πάτησε ο μπροστινός τροχός. Ούτε και έχει την πληθώρα των ηλεκτρονικών και των αισθητήρων για να σου προσφέρει μια idiot – proof εμπειρία του τύπου “άνοιξε το γκάζι όπως και όπου θες, θα σε σώσω από την μ@λ@κι@ που έκανες”. Αν και είναι μια καθ΄όλα σύγχρονη μοτοσυκλέτα, με traction, riding mode και ABS, η αίσθηση της είναι old school, δηλαδή δεν ραφινάρει και “αποστειρώνει” τα πάντα, η αίσθηση της είναι ωμή και "πάρτα στην μάπα". Αυτό στην εποχή των Euro – κάτι και του politically correct το λες και παράνομο. Όπως τα ναρκωτικά, μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν βλάπτεις τον εαυτό σου αλλά -προσοχή- ο εθισμός καραδοκεί! Το MT-09 αν το εξετάσεις “ακαδημαϊκά” και “στεγνά” είναι ένας κινητήρας που “ξεχειλίζει” με όλα τα υπόλοιπα επί μέρους στοιχεία να προσπαθούν να τον "μαζέψουν" και να καλμάρουν τα νεύρα του. Και το καταφέρνουν, αλλά οριακά. Αυτό θα μπορούσε να εκληφθεί μειονέκτημα αλλά τελικά δεν είναι, πρόκειται εν τέλει για το καλύτερο χαρακτηριστικό της μοτοσυκλέτας και αυτό που σε κάνει μετά από κάθε βόλτα να έχει μάτια που γυαλίζουν και κοφτή ανάσα. Είναι αυτή η περίτεχνα μελετημένη από την Yamaha αίσθηση του ότι κινείσαι συνεχώς στο όριο και ότι επιτελείς χρέη θηριοδαμαστή, χωρίς η εμπειρία να είναι ουσιαστικά πιο επισφαλής από την οδήγηση άλλων μοτοσυκλετών της κατηγορίας. Αν αρέσκεστε στις έντονες συγκινήσεις και στην συμβίωση με μια μοτοσυκλέτα πολύ “ισχυρής προσωπικότητας”, το MT-09 / SP, εξακολουθεί και στις μέρες μας να αποτελεί ένα από τα καλύτερα και πιο προσιτά δίτροχα για να βιώσετε την εμπειρία αυτή. Αξίζει τον κόπο να κάνετε την υπέρβαση για την έκδοση SP, καθώς οι αναρτήσεις της προσφέρονται σε τιμή πολύ χαμηλότερη από αυτή που θα σας κόστιζε μια “μετά την αγορά” ανάλογη αναβάθμιση στην βασική έκδοση.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
ΜΤ-10: Η διαφορετική προσέγγιση
Μετά την περιγραφή του MT-09, θα περίμενε κανείς ότι το MT-10 θα ήταν ένα ακόμα εξωφρενικό, απόλυτο δίτροχο, για λίγους και τολμηρούς. Όχι. Η Yamaha ακολούθησε στην προκειμένη περίπτωση την παραδοσιακή προσέγγιση των streetfighter, που θέλουν τις μοτοσυκλέτες αυτές να αποτελούν επί της ουσίας, “απογυμνωμένα” superbikes αλλά το αποτέσμα δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό της άκρατης "καφρίλας". Έτσι λοιπόν, η μοτοσυκλέτα βασίζεται στο R1, φέροντας τον τετρακύλινδρο σε σειρά crossplane κινητήρα των 998 κ.εκ. κατάλληλα ρυθμισμένο βέβαια για μια naked σταδιοδρομία. Ο εξοπλισμός βρίσκεται σε αρκετά καλό επίπεδο, συμπεριλαμβάνοντας ως standard, Riding Modes, ABS, Traction Control, Quick Shifter και... cruise control! Tα άλογα είναι 160 και κάτι στις 11.500 σ.α.λ. μια τιμή που μπορεί να μην είναι κορυφαία πλέον στον κόσμο των streetfighter του λίτρου (+) αλλά, μην τρελαθούμε, εξακολουθεί να είναι υπερβολική για μια naked μοτοσυκλέτα. Την γενικότερη υπερβολή της κατηγορίας όμως, η Υamaha επέλεξε να την προσφέρει αλλιώς στην συγκεκριμένη περίπτωση, με πιο χρηστικό και αξιοποιήσιμο τρόπο. Το MT-10 δεν είναι η μοτοσυκλέτα – μπαμπούλας, κάθε άλλο, είναι μια από τις πιο φιλικές προτάσεις στην κατηγορία, σε βαθμό που θα μπορούσαμε να το πούμε και ως ένα πολύ – πολύ γρήγορο και ικανότατο roadster μοντέλο. Για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις, δεν είναι αργό και αδιάφορο, 160 άλογα είναι αυτά, τα δείχνει μια χαρά και τα αφήνει να καλπάσουν ελέυθερα όποτε ανοίξει το γκάζι, έχει δε το πλαίσιο, τις αναρτήσεις και τα φρένα, για να τα κουμαντάρει μια χαρά. Το θέμα είναι πως γίνονται όλα αυτά και μιας και η συγκεκριμένη παρουσίαση είναι ενδοοικογενειακή, θα λέγαμε ότι το MT-10 είναι το “αντίθετο” του MT-09. Aν στο τρικύλινδρο τα πάντα είναι μελετημένα ώστε η αίσθηση να είναι αυτή του “πάντα στο όριο” εδώ τα πάντα είναι μελετημένα ώστε η αίσθηση να είναι “πάντα εντός ορίου”. Είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα μπορεί να οδηγηθεί το MT-10, χωρίς ποτέ να σε τρομάζει ή να σου βάζει δύσκολα, με την ταχύτητα του να αποτελεί κάτι σαν φυσικό εγγενές χαρακτηριστικό που βγαίνει αβίαστα και όχι σαν μια υπερπροσπάθεια. Αυτή του η ιδιότητα, το ανάγει ως μια από τις καλύτερες επιλογές για παρθενικά track days, όσο και αν η κοινή λογική λέει ότι με χιλιάρι στην πίστα δεν μπαίνεις αμά δεν έχεις πρότερη εμπειρία με κάτι πιο μικρό. Η προσαρμοστικότητα και η φιλικότητα του είναι τέτοια, που το MT-10 το νοιώθεις μια χαρά και σε ένα άλλο ασύμβατο για την κατηγορία των μοτοσυκλετών αυτών πεδίο, την πόλη. Όχι απλά την μεταμεσονύκτια πόλη, στις έρημες από κυκλοφορία λεωφόρους, όπου σαφώς το MT-10 έχει επίσης θέση, αλλά την πόλη στα καθημερινά ανιαρά δρομολόγια της. Εκεί υπάρχουν και άλλα θέματα βέβαια, αφού η κατανάλωση και το κόστος χρήσης απαιτούν αρκετά χρήματα, σε σύγκριση με κάτι πιο μικρό σε κυβικά, αλλά αν κάποιος διαθέτει τα 14.900 ευρώ που κοστίζει η βασική έκδοση και ακόμη περισσότερο τα 17.750 ευρώ του SP (με ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις), μάλλον δεν τον απασχολούν και πολύ τέτοια ζητήματα. Όσοι λοιπόν θέλουν την υπερβατική εμπειρία που προσφέρει ένα σύγχρονο 1000άρι streetfighter αλλά από την άλλη δεν θέλουν να “δείρουν τον Σουγκλάκο”, το ΜΤ-10 είναι κομμένο και ραμμένο για αυτούς. Σοφιστικέ και πολύ αποτελεσματικό, χωρίς δράματα.
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
