Υπάρχουν κάποιες εντελώς λανθασμένες αντιλήψεις οι οποίες αναπαράγονται και διαδίδονται στον χώρο ως “συμβουλές” σχετικά με την οδήγηση και την χρήση ενός δίτροχου και αυτές μπορούν εύκολα να υιοθετηθούν από νέους και όχι μόνο αναβάτες.
Στο θέμα που ακολουθεί λοιπόν, ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα!
1. “Να βάζεις όσο το δυνατόν περισσότερη πίεση στα ελαστικά, εξοικονομείς βενζίνη και κερδίζεις σε επιδόσεις”
Η πεποίθηση αυτή έχει προκύψει από μια απλή συλλογιστική που θέλει η υψηλή πίεση να “μπαλονάρει” τα ελαστικά, με αποτέλεσμα το ίχνος τους, δηλαδή η επιφάνεια τους που έρχεται σε επαφή με την άσφαλτο, να είναι το μικρότερο δυνατό και ως εκ τούτου, να μειώνεται η τριβή. Μείωση της τριβής και της αντίστασης στην κύλιση των ελαστικών σημαίνει λοιπόν λιγότερο “ζόρι” για τον κινητήρα και άρα μικρότερη κατανάλωση και καλύτερες επιδόσεις. Μπούρδες! Πρώτα απ΄όλα, στα σύγχρονα ελαστικά με τους δομικά ισχυρούς σκελετούς, η υψηλή πίεση του αέρα μεταβάλει σε πολύ μικρό βαθμό το ίχνος του ελαστικού. Όσο και αν παραφουσκώσει κανείς τα ελαστικά του, το βάρος της μοτοσυκλέτας παραμένει το ίδιο, οπότε το μόνο που κάνει είναι να αλλάζει την εφαρμογή αυτού ανά μονάδα επιφανείας και μπορεί τελικά οι τριβές να είναι μεγαλύτερες, με το ίχνος του ελαστικού απλά να αλλάζει σχήμα και όχι εμβαδό. Από εκεί και έπειτα, το ελαστικό με πίεση μεγαλύτερη από αυτή που ορίζει ο κατασκευαστής του, φθείρεται και ζεσταίνεται ανομοιόμορφα, ενώ έχει απολέσει και τις όποιες εγγενείς ιδιότητες έχει στην απόσβεση των κραδασμών, με το “κοπάνημα” να αφαιρεί πόντους από την άνεση. Ότι πιέσεις ορίζει ο κατασκευαστής λοιπόν. Αυτός ξέρει.
2. “Με ένα ελεύθερo τελικό θα πάρεις άλογα!”
Μπα… μην σου πω ότι μπορεί να χάσεις κιόλας. Αν ήταν τόσο απλά τα πράγματα, θα βάζαμε όλοι μπουριά από ξυλόσομπες στα μηχανάκια και θα τα κάναμε πιο γρήγορα. Το ελεύθερο τελικό δεν σημαίνει λοιπόν απαραίτητα και αύξηση της ισχύος, αφού για να υπάρξει όφελος, θα πρέπει να γίνουν επίσης ρυθμίσεις στον κινητήρα. Το τελικό αποτελεί ένα μόνο τμήμα μιας διαδικασίας πιο σύνθετης και “ολιστικής” στην προσπάθεια να βρεθούν… άλογα. Η μόνη περίπτωση να δει κάποιος βελτίωση χωρίς να ασχοληθεί σε αυτό τον βαθμό, είναι να τοποθετήσει ένα επώνυμο τελικό, ειδικά σχεδιασμένο και εξελιγμένο για το μοντέλο της μοτοσυκλέτας του ή του scooter του. Οι πειραματισμοί με “ότι βρεθεί”, τις περισσότερες φορές έχουν αντίθετα από το επιθυμητό αποτελέσματα, αφού οι κινητήρες υπολειτουργούν “μπερδεύοντας” σε μεγάλο φάσμα στροφών.
3. “Μην σβήνεις από το Kill Switch, θα κάψεις ηλεκτρονική…”
…και θα εκραγεί ο κινητήρας ή θα βγουν δράκοι και θα σε κυνηγάνε. Δεν παίζει κανένα ρόλο ο τρόπος με τον οποίον σβήνεις την μηχανή ή το scooter σου. Είτε από το κλειδί στον κεντρικό διακόπτη, είτε από το Kill Switch, το ίδιο κάνει και δεν υπάρχει κανένας απόλυτος κίνδυνος για την μοτοσυκλέτα και το ηλεκτρικό της κύκλωμα, όποιον τρόπο και αν επιλέξεις. Αμφότερα, αποτελούν διακόπτες και επιτελούν την ίδια δουλειά. Απλά αν σβήνεις από το Kill Switch, μην ξεχαστείς και αφήσεις την μηχανή ανοικτή με τον κλειδί επάνω. Αυτός είναι ο μόνος κίνδυνος.
4. “Φρέναρε μόνο με το μπροστινό φρένο, το πίσω δεν κάνει κάτι…”
Ok… άλλη μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη που οφείλεται στο ότι το πίσω φρένο δεν έχει τον ίδιο βαθμό επίδρασης στην πέδηση, όσο το μπροστινό. Ο ρόλος του ωστόσο είναι πολύ σημαντικός, αφού σταθεροποιεί την μοτοσυκλέτα όταν αυτή φρενάρει, συμπιέζοντας την πίσω ανάρτηση με αποτέλεσμα να μην υπάρχει απότομη μεταβολή του βάρους μπροστά. Επίσης, η χρήση του ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου θέλουμε απλά ρύθμιση της ταχύτητας μας, όταν εκτελούμε ελιγμούς ή όταν διαγράφουμε μια καμπή. Η χρήση του πίσω φρένου σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μεταβάλει την γεωμετρία στην μοτοσυκλέτας στον ίδιο βαθμό που την μεταβάλει η χρήση του μπροστινού. Σε γενικές γραμμές πάντως, η πέδηση είναι μια διαδικασία στην οποία χρησιμοποιούνται και τα δύο φρένα.
5. “Όταν βάζεις νέα ελαστικά, τρίψτα με γυαλόχαρτο για να φύγουν τα κεριά (ή ρίξε κάποιο διαλυτικό...)”
Τα “φρέσκα” ελαστικά, φέρουν μια επίστρωση που πολλοί πιστεύουν ότι είναι προστατευτικό κερί. Δεν είναι. Πρόκειται για τη ουσία που χρησιμοποιούν οι κατασκευαστές για να “ξεκαλουπώνονται” εύκολα τα ελαστικά κατά τον βουλκανισμό τους και αυτή η ουσία έχει συνήθως ως βάση το τεφλόν. Ως εκ τούτου λοιπόν, είναι κάπως γλιστερή. Αυτό τα κατάλοιπο, φεύγει από την επιφάνεια των ελαστικών εύκολα και απλά, μόνο με την χρήση. Το μόνο που απαιτείται, είναι λίγη “αυτοσυγκράτηση” στα πρώτα 100 χιλιόμετρα μετά την τοποθέτηση των νέων ελαστικών, να μην πιέζονται σε οριακές καταστάσεις. Αυτό είναι όλο. Δυστυχώς κυκλοφορούν και αναπαράγονται κάτι συμβουλές της συμφοράς, που συνιστούν το τρίψιμο των ελαστικών με ψιλό γυαλόχαρτο για να αφαιρεθεί αυτή η επίστρωση ή ακόμα χειρότερα, την χρήση κάποιου διαλύτη, όπως το ασετόν! ΜΗΝ κάνετε τίποτα από αυτά αφού θα φθείρετε χωρίς κανέναν λόγο τα νέα σας ελαστικά. Μια βόλτα στα πέριξ είναι ότι χρειάζεται… θα το ευχαριστηθείτε κιόλας.
