Ένας δικός μας άνθρωπος, ένας μοτοσυκλετιστής, έχασε τη ζωή του άδικα τις προηγούμενες ημέρες. Ο Σωτήρης ήταν 36 ετών, αστυνομικός στο επάγγελμα, λάτρης του enduro, με το οποίο προφανώς και ξέσκαγε στον ελεύθερο χρόνο του, όπως κάθε αντίστοιχος αναβάτης. Πάνω απ΄όλα, ήταν ένας απλός πολίτης που βρέθηκε στο βουνό, όπως πολλοί πολίτες, και σκοτώθηκε.
Κρατήστε το παραπάνω, ''ένας απλός πολίτης'', γιατί θα μας χρειαστεί.
Ο Σωτήρης είχε την ατυχία να κάνει enduro στην ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής. Η Λαυρεωτική, διαθέτει τα πιο παλιά ορυχεία στον κόσμο, που έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης επί περίπου 5.000 χρόνια , προσφέροντας μεταλλεύματα κυρίως μολύβδου και αργύρου. Πηγές αναφέρουν ότι η δραστηριότητα ξεκίνησε το 3.500π.χ., με τέλος τους το 1ο π.χ.
Λειτούργησαν ξανά από το 1865 έως το 1989 από την Γαλλική εταιρία Peshyney, και έκτοτε, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο εκμεταλλεύεται το Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου, τα όμορφα κτήρια, στην βορειοανατολική είσοδο του Λαυρίου.
Στην περιοχή, σύμφωνα με τον δήμαρχο Λαυρίου, βρίσκονται χιλιάδες τρύπες, και ο Σωτήρης είχε την ατυχία να πέσει σε μία τέτοια, που βρισκόταν δίπλα από το μονοπάτι που πέρασε με την μοτοσυκλέτα του.
Η τρύπα, διαμέτρου περίπου 2,5 μέτρων, ήταν καλυμμένη με φυτά, και για να την δει κάποιος θα έπρεπε να το ψάξει, και όχι απλά να περάσει βόλτα δίπλα της.
Εικάζεται ότι ο Σωτήρης απλά σταμάτησε εκεί, και καθώς πήγε να πατήσει, έχασε την γη κάτω από τα πόδια του, και τράβηξε μαζί και την μοτοσυκλέτα του, σε μία πτώση 35 μέτρων!
Ναι, καλά διαβάσατε: 35 μέτρων! Ο θάνατος προήλθε από πνιγμό (λάσπη στο στόμα και τη μύτη), σύμφωνα με την ιατροδικαστική έρευνα, αν και μετά από πτώση 35 μέτρων, φαντάζομαι δεν θα είχε ελπίδες ούτως ή άλλως.
Ο Σωτήρης έκανε βόλτα, και έπεσε σε πηγάδι 35 μέτρων, ένα από τα εκατοντάδες ή χιλιάδες που βρίσκονται ανοιχτά στην λαυρεωτική. Ένας από τα εκατοντάδες ή χιλιάδες φρεάτια που χρησίμευαν ως εξαερισμοί των ατελείωτων τούνελ που βρίσκονται στο υπέδαφος, από τις εξορύξεις που γινόντουσαν εκεί, κάποτε. Με το βαθύτερο να φτάνει στα 120 μέτρα!
Σύμφωνα με μία δημοσίευση στο Φ.Ε.Κ. (Φύλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως) του 485/1985, (αναφέρουμε περιληπτικά) ''απαγορεύεται η κυκλοφορία ανθρώπων ηλικίας κάτω των 14 ετών χωρίς συνοδό, κάθε οχήματος, ακόμη και ποδήλατο, οποιαδήποτε δραστηριότητα, και στους γύρω δρόμους η ταχύτητα θα πρέπει να είναι πολύ χαμηλή''.
Μάλιστα. Μόνο που γύρω από την ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής, ΔΕΝ υπάρχει καμία πινακίδα που να αναφέρει κάτι τέτοιο, καμία σήμανση για την επικινδυνότητα της περιοχής, καμία περίφραξη που να ορίζει κάποια όρια ''από - εώς''. Μιλάμε για μία περιοχή που περιλαμβάνει την Καμάριζα, το Θωρηκό, το Λαύριο, τον Άγιο Κωνσταντίνο, το Σούνιο, τα Λεγρενά και μιας και δεν υπάρχει ακριβής οριοθέτηση, δεν γνωρίζουμε τι άλλο και μέχρι που αλλού μπορεί να φτάνει. Μιλάμε όμως για χιλιάδες στρέμματα, με ελεύθερη πρόσβαση από τον οποιονδήποτε, απ' όπουδήποτε.
Και ας έρθουμε σε κάτι πολύ σημαντικό, που αναφέραμε στην αρχή και είπαμε να συγκρατήσετε, στον απλό πολίτη. Πως θα ενημερωθεί ο κάθε ένας που πηγαίνει για οποιοδήποτε λόγο στην περιοχή, για την επικινδυνότητα των φρεατίων; Πως θα ειδοποιηθεί για τα φρεάτια που καραδοκούν έντεχνα καλυμμένα από την βλάστηση;
Πρέπει ο κάθε πολίτης που πάει για πικ νικ με την οικογένεια του, για βόλτα με το σκύλο του, για ποδήλατο, για περπάτημα με τα παιδιά του, βόλτα με το jeep του, enduro με την μοτοσυκλέτα του, να λέει ''κάτσε να ψάξω στο internet μπας και υπάρχει κάποιο Φ.Ε.Κ. που απαγορεύει κάτι εκεί'' για να μην σκοτωθεί;
Πρέπει ο κάθε πολίτης να διαβάζει αναλυτικά για την επικινδυνότητα ενός φαινομενικά ασφαλούς μέρους, πριν πάει εκεί για κάποιο σκοπό;
Δεν έχει κάποιος ευθύνη γι' αυτό το μέρος; Δεν έπρεπε να υπάρχουν πινακίδες που να προειδοποιούν, να απαγορεύουν, να περιορίζουν την κίνηση;
Δεν έπρεπε να είναι καλυμμένες ΟΛΕΣ αυτές οι τρύπες / φρεάτια που καραδοκούν να καταπιούν όποιον τις πλησιάσει;
Ο Σωτήρης, δεν είναι ο μόνος. Το 2006, ένας σκύλος έπεσε σε πηγάδι 18 μέτρων και τον απεγκλώβισε η ΕΜΑΚ.
Είκοσι χρόνια πριν, ένας κυνηγός, έχασε την ζωή του σε ένα τέτοιο φρεάτιο.
Τριάντα χρόνια πριν, ένας σμηνίτης έχασε την ζωή του σε ένα τέτοιο φρεάτιο.
Και άγνωστο αν υπήρχαν άτυχοι τα προηγούμενα χρόνια.
Το σημαντικότερο πλέον, είναι τι γίνεται με αυτή την περιοχή, από δω και στο εξής.
Η Λαυρεωτική, έχει χαρακτηριστεί ως εθνικός δρυμός, αλλά όχι από πλευράς χλωρίδας και πανίδας, ούτε από αρχαιολογικής αναφορικά με ύπαρξη ναών. Δεν έχει κάτι τέτοιο. Το ιστορικό ενδιαφέρον εστιάζει στην ύπαρξη των ορυχείων, και των μεταλλευμάτων, και η υπόθεση κυρίως αφορά την αρχαιολογική υπηρεσία.
Ωστόσο, τα όρια εφαρμογής του όποιου νόμου στην περιοχή, είναι ''ανοιχτά''. Δεν περιορίζεται η πρόσβαση σε συγκεκριμένα σημεία, και υποθέτουμε ότι θα ήταν δύσκολο να γίνει, μιας και μέσα στα όρια, βρίσκονται κατοικημένες περιοχές όπως η Καμάριζα και ο Άγιος Κωνσταντίνος.
H Λαυρεωτική χερσόνησος είναι μια περιοχή εκτάσεως 170 τ.χλμ με έκταση 40.000 στρεμμάτων, στο τρίγωνο Καμάριζα-Σούριζα-Πλάκα. Καταλαβαίνετε ότι η περίφραξη ενός τέτοιου χώρου, δεν είναι εφικτή.
Είναι εφικτή όμως η αρίθμηση και καταγραφή κάθε τρύπας / φρεατίου, κάθε τούνελ, και περίφραξη τους, ώστε να μην κινδυνέψει άλλος κόσμος.
Με όποιο κόστος, από όποιον φορέα είναι υπεύθυνος γι' αυτό το μέρος.
Για να μην έχουμε ξανά ειδήσεις του στυλ ''έκανε motocross και έπεσε σε τρύπα'' προσπαθώντας να λασπώσουμε τον κάθε αναβάτη, που ''βρισκόταν σε απαγορευμένη περιοχή'' βγάζοντας από πάνω μας το πρόβλημα.
Για να μην έχουμε ειδήσεις στο μέλλον ''έκανε βόλτα με τα παιδιά του, και έπεσαν σε μία τρύπα''.
Ο θάνατος του Σωτήρη, ας είναι ο λόγος για να αλλάξει κάτι στην Λαυρεωτική.
Τάκης Μανιάτης
Υ.Γ. Θα επανέλθουμε στο θέμα με εκτενές ρεπορτάζ
