Τα νέα από την γειτονική Ιταλία είναι μάλλον αρνητικά για το μέλλον του εκτός δρόμου μηχανοκίνητου αθλητισμού, και συγκεκριμένα, για το enduro.
Το enduro, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι το μηχανοκίνητο άθλημα αντοχής που πραγματοποιείται με μοτοσυκλέτες off road σε δασικούς χωματόδρομους, σε μονοπάτια, σε εκτός δρόμου χωμάτινες διαδρομές γενικότερα.
Στην Ιταλία, έχει προταθεί η απαγόρευση κυκλοφορίας μοτοσυκλετών εκτός δρόμου σε όλους τους χωματόδρομους με πλάτος μικρότερο από 2,5 μέτρα, ώστε να κινούνται εκεί μόνο ποδηλάτες, πεζοπόροι και κοπάδια ζώων.
Κάτι τέτοιο, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, θα έβαζε την ταφόπλακα στην πατρίδα του enduro, την Ιταλία, μία χώρα η οποία έχει κατακτήσει 19 παγκόσμιους τίτλους, 36 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, 24 νίκες στο International Six Days Enduro, αλλά και 6 τρόπαια στον θρυλικό αγώνα Rally Dakar.
Με 15.000 ενεργούς αναβάτες με αγωνιστικές άδειες, με 120.000 εγγεγραμμένα μέλη σε 2.000 λέσχες, σίγουρα η ισχύς ενός τέτοιου νόμου, θα σήμαινε το τέλος του χωμάτινου μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Το enduro, όπως και κάθε άλλη μηχανοκίνητη δραστηριότητα, αποφέρει σημαντικά οικονομικά οφέλη στην περιοχή όπου πραγματοποιείται, αφού είναι ακόμη ένα είδος τουρισμού (εκτός από άθλημα), όπως τόσα άλλα, με τα υπέρ και τα κατά. Σε όλα τα είδη, κοινά είναι η απόλαυση από την πλευρά των τουριστών, και το χρήμα από την πλευρά των οικοδεσποτών.
Στο enduro, τα αρνητικά εστιάζουν κυρίως στην πρόσκαιρη επιφανειακή αλλοίωση (τις περισσότερες φορές) των μονοπατιών, και τον θόρυβο στις περιοχές απ' όπου οι αναβάτες με τις μοτοσυκλέτες περνούν (για πολύ μικρό χρονικό διάστημα τις περισσότερες φορές).
Ως φυσιολάτρες, θα συμφωνήσουμε, αλλά προσπαθούμε πραγματικά να θυμηθούμε που πήγαν όλα αυτά τα μονοπάτια που κάναμε enduro στις αρχές της δεκαετίας του '90, στην τότε άγνωστη, ''Ιπποκράτειο Πολιτεία''. Ναι, στην περιοχή πάνω από τις σημερινές Αφίδνες, στις ανατολικές παρυφές της Πάρνηθας, όπου ξαφνικά ξεφύτρωσαν βίλες και ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, και σκέπασαν τα μονοπάτια που οι εντουράδες ''χάλασαν''. Και τώρα μάλιστα, οι μοτοσυκλέτες ενοχλούν τους κατοίκους!
Παραδείγματα τέτοια πολλά στην επικράτεια, πάντα στον βωμό του χρήματος.
Θέλετε πρόσφατο παράδειγμα; Που πήγαν τα πρόσφατα καμένα 15.000 στρέμματα δάσους στον Κάλαμο και το Μαρκόπουλο στην Αττική; Τα κατέστρεψαν οι μοτοσυκλέτες enduro;
Λίγα χρόνια πριν, τον Φεβρουάριο του 2014, προτάθηκαν απαγορεύσεις για οδήγηση μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων off road αλλά και camping, στην ευρύτερη περιοχή των Μετεώρων. Οι μοναχοί, ήθελαν την ησυχία τους. Και όποιος θέλει την ησυχία του σε αυτή ή κάποια άλλη χώρα, επικαλείται την φύση, τα πουλιά, την ρύπανση, γενικά θυμάται την μόλυνση και ό,τι δεν τον ενοχλεί στην καθημερινότητα του. Όπως το ρυπογόνο αυτοκίνητο/μοτοσυκλέτα/σκάφος που χρησιμοποιεί, το ρεύμα για θέρμανση και ψύξη κλπ. Τώρα τελευταία, οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας, όπως είναι οι ανεμογεννήτριες, δείχνουν να συγκινούν ως λύση στην μόλυνση. Τεράστια αιολικά πάρκα που έρχονται να αντικαταστήσουν τις κλασικές πηγές ενέργειας όπως είναι ο λιγνίτης που χρησιμοποιεί η ΔΕΗ στα εργοστάσια της Μεγαλόπολης και Πτολεμαϊδας. Μόνο που στο τυράκι της ελεύθερης και οικονομικής παραγωγής ενέργειας, οι περισσότεροι αγνοούν την καταστροφή σημαντικού μέρους του βουνού όπου εγκαθίστανται οι ανεμογεννήτριες, την αισθητική αλλοίωση του τοπίου και τις επιπτώσεις στην χλωρίδα και την πανίδα στον συγκεκριμένο τόπο.
Βέβαια, εξέλιξη δεν θα υπάρξει στην παραγωγή ενέργειας αν δεν γίνουν τέτοιες προσπάθειες, όπως άλλωστε είναι τα πάρκα με τα φωτοβολταϊκά. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν είτε μας αρέσουν είτε όχι. Μην τα βάζουμε όμως όλα στο ίδιο καζάνι.
Μέχρι αυτό το σημείο του editorial έχουμε ήδη αναφερθεί σε χιλιάδες στρέμματα που έχουν καεί, σε αμέτρητες νέες κατοικίες στο βουνό, σε ατελείωτα εδάφη όπου έχουν τοποθετηθεί ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά πάρκα.
Δεν είναι το enduro που καταστρέφει το βουνό. Δεν θα σωθεί το βουνό αν μειωθούν οι διελεύσεις.
Το enduro βάζει νέους στον μηχανοκίνητο αθλητισμό γλυτώνοντας τους ενδεχομένως από πολλά προβλήματα της σημερινής κοινωνίας.
Το enduro δημιουργεί προυποθέσεις για ανάπτυξη περιοχών, όπως γίνεται σε πολλές ξένες χώρες.
Το enduro κινεί χρήμα από τις μεγάλες βιομηχανίες, τους εμπόρους αξεσουάρ και ανταλλακτικών, αφήνει έσοδα στο κάθε κράτος, φόρους σε κάθε εφορία.
Το enduro φέρνει τον αναβάτη πιο κοντά στην φύση και στον εαυτό του.
Στην Ελβετία, στην Γερμανία, στην Αυστρία, στην βόρεια Ιταλία, και αλλού, οι off road μηχανοκίνητες δραστηριότητες απαγορεύονται διά ροπάλου. Δεν συγκρίνουμε την Ελβετία με την Ελλάδα τώρα βέβαια.
Πρόσφατα στην Κρήτη, αναβάτες enduro δημοσίευσαν φωτογραφίες και video από ανάβαση στον Ψηλορείτη, και η αρμόδια Διεύθυνση Δασών και Αγροτικών Υποθέσεων, προφανώς έπειτα από καταγγελία, ξεκίνησε προανάκριση.
Στην Ελλάδα της κρίσης, σίγουρα δεν είναι το πρόβλημα οι εντουράδες που παίρνουν τα βουνά. Αυτό όμως δεν σημαίνει όμως ότι από την δική μας την πλευρά πρέπει να τα ''σπάμε'' και να τα κάνουμε όλα ίσωμα για να κάνουμε το χόμπι μας. Το βουνό, όπως και η ύπαιθρος, ανήκει σε όλους, και πρέπει να τα σεβόμαστε, για να μας σέβονται. Μπορούμε να έχουμε και τα δύο και το βουνό και το enduro, αρκεί να είμαστε υπεύθυνοι και να μην φυτρώνουμε όντως εκεί που δεν μας σπέρνουν.
Η φύση, το βουνό, αυτός ο πλανήτης, είναι για όλους. Και το χρήμα, για λίγους εκλεκτούς. Και στο βωμό του χρήματος, έχουν ισοπεδωθεί άλλα κι άλλα.
Ας προσέχουμε λοιπόν, για να έχουμε!
