Με λίγα λόγια, εδώ έχουμε την πιο οικονομική πρόταση της Triumph, όσον αφορά στα ρετρό μοντέλα της βρετανικής φίρμας, καθώς η τιμή του Street Twin ξεκινά από 9.290 ευρώ!

Σε αυτή την τιμή παίρνετε μια εξαιρετικά δουλεμένη -εδώ και χρόνια- συνταγή που έχει φτάσει πλέον σε κορυφαία classic επίπεδα και περιλαμβάνει: βαρύ όνομα, βαρύ ήχο όπως πρέπει, δυνατό και γεμάτο παντού δικύλινδρο εν σειρά κινητήρα 900 κυβικών με ροπή 8 κιλών μόλις στις 3,800rpm και τράβηγμα δίχως κόπο που σε φτιάχνει σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού, ελαφριά αίσθηση και χαμηλή σέλα για όλους και για όλες, ανεπανάληπτη φιλικότητα, δικάναλο ABS, ρυθμιζόμενο Traction Control και Riding Modes, και κατανάλωση καυσίμου που έχουμε συνηθίσει σε μονοκύλινδρα 400άρια μοντέλα! Και κάπως έτσι, η έκφραση Value for Money μόλις απέκτησε νέο νόημα.

Πολλές αλλαγές για το 2019

Ας δούμε τι άλλαξε στο νέο μοντέλο του 2019, σε σχέση με το προηγούμενο Street Twin.

Η αρχή έγινε από τον κινητήρα, που για το 2019 διαθέτει επισήμως 65 άλογα, μια αύξηση 10 ολόκληρων ίππων -ή 18%- από την προηγούμενη μορφή του! Για να γίνει αυτό η Triumph ελάφρυνε τον στρόφαλο και τον αντικραδασμικό άξονα, μαζί με όλα τους τα αντίβαρα. Έτσι το 900άρι μοτέρ δουλεύει 500 στροφές ψηλότερα, ως τις 7,500, ενώ η μέγιστη ροπή των 8.1 kgm παραμένει εκεί που χρειάζεται, να κορυφώνεται μόλις στις 3,800 rpm.

Πέρα όμως από τον κινητήρα, η Triumph αναβάθμισε και το μπροστινό σύστημα της μοτοσυκλέτας, με cartridge πιρούνι της Kayaba και καινούργια τετραπίστονη δαγκάνα της Brembo. Νέες είναι και οι χυτές ζάντες, με ελαστικά Pirelli Phantom Sports Comp.

Παράλληλα η μοτοσυκλέτα διαθέτει πλέον 2 Riding Modes, Road και Rain που ενεργοποιούνται με ένα κουμπί από το τιμόνι, Traction Control που απενεργοποιείται αν έτσι θέλετε, LED πίσω φώτα, Immobilizer, USB θύρα φόρτισης κάτω από τη σέλα, νέο καινούργιο καπάκι κεφαλής από μαγνήσιο και νέες αλουμινένιες ζάντες.

Νέα είναι και η σέλα, με βελτιωμένη κατασκευή, και ανασχεδιασμένη η θέση οδήγησης.

Τέλος, βελτιωμένα είναι τα φινιρίσματα του Street Twin, και νέα τα λογότυπα.

Ο κατάλογος τώρα των επίσημων αξεσουάρ είναι όπως φαντάζεστε εκτενής (περισσότερα από 140 αξεσουάρ), ενώ στη λίστα περιλαμβάνεται τόσο σύστημα ελέγχου πιέσεων ελαστικών TPMS για πρώτη φορά, όσο και δύο ολοκληρωμένα Inspiration Kits.

Το Triumph Street Twin του 2019, διατίθεται και το 2020 σε τρία χρώματα: μαύρο, κόκκινο και ματ Ironstone.

Για ατελείωτο χάζι

Οι ρετρό λεπτομέρειες είναι πολλές, και πριν πάρω τη μοτοσυκλέτα από την αντιπροσωπεία, κάθομαι και τις χαζεύω αργά-αργά, μπαίνοντας στο χαλαρό πνεύμα απόλαυσης της κάθε στιγμής που πρεσβεύει η μοτοσυκλέτα.

Το κόκκινο ρεζερβουάρ είναι πανέμορφο, ενώ αλλάζει ελαφρώς απόχρωση αναλόγως πώς πέφτει -ή πώς δεν πέφτει- το φως πάνω του. Το σχήμα είναι φυσικά κλασικό, με εσοχές για τα γόνατα του αναβάτη που κάθεται σε όρθια θέση.

Η τάπα του ρεζερβουάρ γυρίζει «τρελά», μέχρι να ανοίξεις ένα μικρό κάλυμμα που έχει και να ξεκλειδώσεις, ώστε να πιάσει η τάπα, και να ξεβιδώσει. Δεν διαθέτει μεντεσέ, που στην περίπτωση μας καθόλου δεν με χάλασε, καθώς δίνει μία ακόμα vintage νότα στη συνταγή.

Η σέλα είναι μεν δύο επιπέδων, όμως τα ύψη του μεριδίου αναβάτη και συνεπιβάτη δεν απέχουν πολύ, για να συσφίγγονται οι σχέσεις.

Ο κινητήρας έχει υπέροχα τριγωνικά καπάκια στο πλάι, ενώ έχει φτιαχτεί με μεράκι για να θυμίζει αερόψυκτο. Στην ίδια «όπως παλιά» φιλοσοφία, το ψυγείο του κινητήρα βρίσκεται «χωμένο» μπροστά, ανάμεσα στους σωλήνες του πλαισίου, ώστε να μην ενοχλεί οπτικά.

Δείτε και τα καλύμματα των σωμάτων του ψεκασμού, που έχουν δημιουργηθεί για να φέρνουν κάτι από την εποχή των καρμπιρατεράτων μοτοσυκλετών…

Οι δύο Reverse Cone Megaphone εξατμίσεις θυμίζουν τις θρυλικές εποχές των πρώτων Bonneville, τα ελαστικά είναι υψηλού προφίλ με vintage χάραξη, τα φλας

Το πιρούνι της Kayaba έχει φυσούνες, ενώ πίσω βρίσκουμε δύο κλασικά αμορτισέρ.

Τα όργανα έχουν στρογγυλή εμφάνιση και αναλογικές ενδείξεις κοντέρ, δίχως όμως να χάνουν σε πληροφόρηση, καθώς μέσα τους βρίσκεται και μια ψηφιακή οθόνη που παρέχει όλα όσα θέλει ο σύγχρονος αναβάτης.

Σύγχρονη και ασφαλής είναι η τακτική να μην υπάρχουν κουμπιά στα όργανα, αλλά μόνο στα γκριπ, απ’ όπου ο αναβάτης μπορεί να ρυθμίσει ποιες ενδείξεις θα βλέπει, να αλλάξει Riding Mode, ή να βγάλει εκτός λειτουργίας το Traction Control για χρήση στο χώμα.

Και μια και βρισκόμαστε στα όργανα, μπροστά τους βρίσκεται μια πανέμορφη πλάκα τιμονιού με σκαλιστό το λογότυπο της Triumph.

Bonus point, το γεγονός πως και οι 2 μανέτες είναι ρυθμιζόμενες ως προς την απόσταση τους από τα γκριπ.

Vintage ύφους είναι τόσο το σχήμα του πίσω φωτιστικού σώματος, όσο και ο μεγάλος στρογγυλός προβολέας μπροστά, αλλά και τα φλας στη βασική έκδοση. Στην έκδοση δοκιμής μας, η μοτοσυκλέτα φόραγε aftermarket στρογγυλά LED φλας, που κατά τη γνώμη μου δεν της πηγαίνουν τόσο όσο αυτά που φορά στη βασική έκδοση.

Οι ζάντες είναι χυτές, και όχι ακτινωτές, δίνοντας έναν πιο sport και ελαφρώς πιο σύγχρονο τόνο στη μοτοσυκλέτα, έτσι ώστε να θυμίζει και «φτιαγμένη» κατασκευή από «γλήγορο» ιδιοκτήτη.

Πολύ πρακτικές οι τάπες πλήρωσης αέρα των ελαστικών, βγαίνουν στο πλάι και κάνουν τον έλεγχο παιχνιδάκι.

Δείτε όμως και τις κόκκινες «power» μπουζόπιπες, δείτε και το ταμπελάκι «Bonneville 900 HT (High Torque)» στον κινητήρα, τη δαγκάνα της Brembo που επίτηδες δεν είναι ακτινική, καθώς θα ήταν ιεροσυλία για ρετρό μοτοσυκλέτα, και πολλές-πολλές ακόμα λεπτομέρειες για χάζι.

Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα πως θα μπορούσα να κάτσω μέχρι το βράδυ εκεί και να ζαχαρώνω το Street Twin, με τους παλμούς μου να έχουν πέσει μαγικά, σε ρυθμούς απόλυτης χαλάρωσης. Όπως ακριβώς θα έπρεπε να γίνεται με κάθε vintage / ρετρό μοντέλο. Χαλάρωση και ψυχοθεραπεία, με κλασικό τρόπο. Κλασική μουσική, κλασικά χόμπι, κλασικές μοτοσυκλέτες.

Enjoying the ride

Είναι φυσικό οι συντάκτες του ειδικού τύπου να κρατάμε σημειώσεις για κάθε μοτοσυκλέτα που οδηγούμε, ώστε κατόπιν να μπορούμε να ανασύρουμε μια ακριβή όσο γίνεται εικόνα για κάθε μοντέλο, ανάμεσα σε μια σειρά δοκιμών που έρχονται συνήθως απανωτά, σαν ομοβροντία.

Παρόλα αυτά, δεν χρειάζεται να ανατρέξω στις ηχογραφημένες σημειώσεις μου για να θυμηθώ τον χαρακτήρα του Street Twin, και τα συναισθήματα που μου προκαλούσε κάθε φορά που το οδηγούσα. Κι αυτό γιατί αυτά χαράχτηκαν δυνατά και ξεκάθαρα μέσα μου.

Το μοτίβο εδώ είναι η απόλυτη χαλάρωση του αναβάτη, με τη χαλαρή όρθια θέση οδήγησης, το βαρύ μπάσο αργόμπιτο «πατ-πατ» από τις εξατμίσεις, την απίθανη ροπή που σε σπρώχνει μπροστά δίχως κόπο ανεξαρτήτως της ταχύτητας που έχεις στο κιβώτιο, την ξεκούραστη λειτουργία του κινητήρα στις χαμηλές στροφές. Ήχος και αίσθηση που είχα να νιώσω χρόνια, από όταν είχα ανέβει συνεπιβάτης στο BMW R51 ενός φίλου, και βίωσα όσο πιο δυνατά μπορούσα αυτό που λέμε «ταξίδι στον χρόνο».

Κι αν τότε η «χρονομηχανή» ήταν όντως μοτοσυκλέτα παλαιάς κοπής, είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστο πως ένα σύγχρονο μοντέλο όπως το Street Twin μπορεί να αναπαράγει αυτή τη μοναδική αίσθηση, στέλνοντας το ρολόι σε γρήγορη κίνηση προς τα πίσω!

Οι παλμοί πέφτουν πραγματικά, οι αισθήσεις εντείνονται, οδηγείς αργά, απολαμβάνοντας μοτοσυκλέτα αλλά και τον περίγυρο σου. Όπως τότε. Ξεχνάς άγχη και υποχρεώσεις, σε βαθμό που να πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου να επιστρέψει στη ρουτίνα, γιατί είναι εύκολο να βρεθείς σε μέρη μακρινά, αναρωτώμενος πού είσαι και πού θα βρεις βενζίνη τέτοια ώρα τη νύχτα.

Ναι, μπορείς να κινηθείς σβέλτα, η μοτοσυκλέτα το επιτρέπει, αλλά συνήθως δεν θέλεις. Δεν θέλεις να σταματήσεις να ακούς τον ήχο του κινητήρα, που φτάνει δυσκολότερα στα αυτιά σου όταν τα χιλιόμετρα φτάνουν και ξεπερνούν τα 100, δεν θέλεις να σταματήσεις να χαζεύεις τη διαδρομή, και δεν θέλεις να σταματήσεις να πειραματίζεσαι με το πόσο χαμηλά μπορείς να ρίξεις τις στροφές με 6η στο κιβώτιο, με τον κινητήρα να είναι πάντα έτοιμος να επιταχύνει θετικά ακόμα και από το μηδέν.

Αντίθετα, θα σταματήσεις για τσιγάρο, για φαγητό, για καφέ, για να χαζέψεις τη θέα, τα αξιοθέατα, να μιλήσεις με κόσμο, να χαζέψεις τη μοτοσυκλέτα σου ξανά και ξανά, και να απολαύσεις κάθε στιγμή. Slow food, slow ride, slow enjoyment.

Ταξίδια μακρινά ως τη Τζαμάικα

Ανεβαίνω εύκολα στη χαμηλή σέλα, γυρίζω το όμορφο κλειδί στον διακόπτη, βάζω μπρος για ένα σύντομο ζέσταμα, και ξεκινώ να ελέγχω τις ενδείξεις των οργάνων, με το κουμπί «I» ήτοι Information, που βρίσκεται στο αριστερό γκριπ -το «Mode» αλλάζει Riding Modes. Ολικός και δύο μερικοί χιλιομετρητές, ταχύτητα κιβωτίου, στιγμιαία και μέση κατανάλωση, λειτουργία Traction Control (on / off), στροφόμετρο, κ.α.

Το χαμηλό ύψος της σέλας τώρα είναι ευεργετικό για τους κοντούς, όπως ο υποφαινόμενος, όμως αυτό αφορά στις σύντομες και μέσες βόλτες, καθώς σε ταξίδι 300 χιλιομέτρων με μία μόνο στάση που έκανα (Αθήνα-Κυλλήνη), με έπιασαν τα γόνατα μου, καθώς διπλώνουν αρκετά. Εκεί ανακάλυψα και τους κραδασμούς που περνούν στα γκριπ, μουδιάζοντας τα χέρια σε τόσο μεγάλες διαδρομές. Το λάθος όμως ήταν όλο δικό μου.

Βλέπετε, το Street Twin δεν φτιάχτηκε ούτε για ταξίδι με 130άρες σε μοντέρνους αυτοκινητόδρομους, ούτε φυσικά για ταξίδι εκατοντάδων χιλιομέτρων δίχως στάσεις. Ναι, μπορεί να το κάνει, όμως αυτός είναι ο λάθος τρόπος. Ο σύγχρονος. Ο αγχωτικός.

Όπως προείπα, όλη η φιλοσοφία εδώ είναι οι χαμηλές ταχύτητες, αλλά και οι στάσεις για να χαζέψεις τα αξιοθέατα. Με αυτό τον τρόπο ούτε θα πιαστείς, ούτε θα μουδιάσεις, ούτε θα βαρεθείς τις ατελείωτες ευθείες. Τι να κάνουμε που εγώ βιαζόμουν να φτάσω στον προορισμό μου, καθώς είχα φύγει λίγο πριν το σχόλασμα και έπρεπε να κρατήσω μουαγέν για να μη χάσω το καράβι.

Ιδανικά έπρεπε να ταξιδέψω από Παλιά Εθνική, όπως είχα κάνει με το Street Scrambler, να σταματήσω για φαγητό σε παραθαλάσσια ταβέρνα, για καφέ λίγο αργότερα, και για καρυδόπιτα σε τρίτη στάση. Τα αξιοθέατα που λέγαμε.

Ναι, ξεκίνησα λίγο αιρετικά με το ταξίδι, αντί για την καθημερινή μετακίνηση, αλλά μην φεύγετε, θα φτάσουμε και εκεί.

Φανταστείτε τώρα να ταξιδεύετε χαλαρά, 60-90 χλμ/ώρα το ιδανικό, άντε 100-120 χλμ/ώρα για όσους δεν μπορούν με τη μία να ξεχάσουν τους σύγχρονους ρυθμούς, να χαζεύετε το στροφόμετρο και την κατανάλωση και να μην πιστεύετε αυτά που βλέπετε!

Το Street Twin ταξιδεύει με 3.900 rpm στα 120 χλμ/ώρα, ενώ καίει 4.1 λίτρα στο ταξίδι, και 4.3 σε μέση κατανάλωση! Κάποιος μας δουλεύει. Πραγματικά θαύματα έχουν κάνει οι Βρετανοί στον 900άρη κινητήρα, που γουργουρίζει σαν γατί όταν το χαϊδεύεις, και καίει βενζίνη σαν μονοκύλινδρο A2 commuter.

Σε κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται «πιάσε τελική, θα ρωτάνε διάφοροι τι τελική έχει, πιάσε τελική», και δεν είχα καμία όρεξη. Στο τέλος, άνοιξα μια φορά το γκάζι, είδα 180, το έκλεισα, αυτά, δεν το άνοιξα ξανά ποτέ μέχρι αυτά τα νούμερα, δεν έβρισκα τον λόγο. Ναι, έχεις τη δυνατότητα να κάνεις γρήγορες προσπεράσεις, έχεις την απαιτούμενη ενεργητική ασφάλεια ακόμα και για αυτοκινητόδρομους, όμως σπανίως θα τη χρησιμοποιήσεις. Βγάλε φλας, βγες στο επαρχιακό δίκτυο και ξεκίνα να απολαμβάνεις.

Ο κινητήρας έβγαλε 60 άλογα στον τροχό στο δυναμόμετρο του PowerHouse, με υποδειγματική καμπύλη ροπής, μια ευθεία γραμμή προς τα πάνω, με κλίση βουνοπλαγιάς, δίχως την παραμικρή υποψία τρύπας ή κομπιάσματος. Άριστη είναι και η λειτουργία του ψεκασμού και βούτυρο το κιβώτιο αλλά και η μανέτα του συμπλέκτη με την υποβοήθηση.

Δεν είναι να απορείς λοιπόν που δεν χορταίνεις να ανοίγεις ξανά και ξανά το γκάζι, και να εκτοξεύεσαι αρχοντικά μπροστά, ενώ συνήθως δεν χρειάζεται καν να ανεβάσεις στροφές για να έχεις την επιτάχυνση που απαιτείται.

Μέσα στην πόλη, το Street Twin αποδεικνύεται King of the Streets, με δυνατά του όπλα τη χαμηλή σέλα, το μεγάλο κόψιμο του τιμονιού, την ροπάκλα και την ελαστικότητα του κινητήρα. Στη σέλα του θα επιδοθείτε σε υπέροχο cruising, και θα βγείτε φρέσκοι και απ’ το πιο πυκνό μποτιλιάρισμα, δίχως νεύρα και δίχως άγχος.

Το Traction Control θα επέμβει μόνο όταν χρειάζεται, κόβοντας κάπως απότομα είναι η αλήθεια την παροχή δύναμης, ενώ τα φρένα είναι άριστα, παρέχοντας αίσθηση και δύναμη.

Σε κάθε διαδρομή με κλειστές στροφές, το Street Twin θα κινηθεί αρχοντικά και ροπάτα, με τις μαλακές αναρτήσεις και τα ελαστικά ψηλού προφίλ να θέτουν τα όρια στη sport χρήση. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Κινούμενοι με γραμμές και ροή, θα ευχαριστηθείτε οδήγηση, και θα εκπλήξετε εαυτόν και συνοδοιπόρους με την σβελτάδα σας.

Χαρίζει σοφία, ομορφαίνει, δεν παχαίνει

Αυτή η μοτοσυκλέτα χαρίζει ηρεμία, διδάσκει στωικότητα, ταξιδεύει στον χρόνο και χτίζει χαρακτήρα. Τι άλλο θέλετε;!

Ακόμα και σε junkies της ταχύτητας όπως εγώ, το Street Twin δρα ως φυσικό αγχολυτικό μακράς διαρκείας, βάζοντας τον αναβάτη του σε εναλλακτικούς ρυθμούς, ανθρώπινους και χαλαρωτικούς, ρυθμούς που πριν οδηγήσω τη βρετανική μοτοσυκλέτα γνώριζα μεν πως υπήρχαν, παρόλα αυτά μου ακουγόταν ξένοι. Όχι πια.

Σε αυτή την τιμή, το Street Twin αποτελεί μοναδική ευκαιρία / εμπειρία, που αξίζει να βιώσετε. Υποκλίνομαι στους Βρετανούς που καταφέρνουν να αναβιώνουν με τόσο μοναδικό τρόπο το ένδοξο παρελθόν τους, σε σύγχρονη μεν εκδοχή, δίχως παραχωρήσεις, αλλά με 100% αυθεντικό στιλ.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά