Του Κώστα Γαμβρούλη 
Φωτογραφίες Τάκης Μανιάτης 

Τι ακριβώς γυρεύει ένας βρετανός σε αμερικάνικα λιμέρια; Το Bonneville Speedmaster συνεχίζει μια παράδοση, που θέλει μοτοσυκλέτες της Triumph να προσαρμόζονται στιλιστικά -και όχι μόνο- στα δίτροχα πρότυπα της δυτικής πλευράς του Ατλαντικού. Είναι λοιπόν ικανή η τελευταία πρόταση της Triumph να σταθεί απέναντι στα “ντόπια” δίτροχα των HΠΑ; Τι μπορεί να προσφέρει στους ευρωπαίους μοτοσυκλετιστές;

Πως προέκυψε το Speedmaster

Η ιστορία ξεκινά πολύ παλιά, από την εποχή που συγκεκριμένες εκδόσεις της Bonneville T140, με χυτούς τροχούς και ψηλά ape hanger τιμόνια, προσπαθούσαν να πλασαριστούν στις ΗΠΑ, ως εναλλακτικές προτάσεις απέναντι στις H-D. H Βόρεια Αμερική, αποτελούσε και αποτελεί μια αγορά την οποία κανένας κατασκευαστής δεν θα μπορούσε να παραλείψει και η Triumph, συνέχισε να έχει το βλέμμα της στραμμένο προς τα εκεί και στη νεότερη ιστορία της. 



Μοντέλα όπως τα Bonneville America, Thunderbird, Rocket III, είχαν σαν στόχο αυτή την αγορά, ενώ η ονομασία Speedmaster, επανέρχεται το 2003 στους καταλόγους της Triumph (μετά από το 1965…), με μια μοτοσυκλέτα που έχει εμφανώς cruiser γεωμετρικά χαρακτηριστικά και εμφάνιση, ενώ φέρει το δικύλινδρο αερόψυκτο μοτέρ των Bonneville 800. Σημαντική διαφορά: Ο στρόφαλος δεν έχει την παραδοσιακή βρετανική διάταξη κομβίων στις 360 μοίρες αλλά στις 270, προκειμένου η αίσθηση να θυμίζει V2 κινητήρα.



Κάπως έτσι ερχόμαστε στο σήμερα, όταν στα τέλη του 2017, η Triumph παρουσίασε το πλήρως ανανεωμένο Speedmaster. Βασίζεται πάνω στο γνωστό Bobber, φέροντας τον κινητήρα και το πλαίσιο του, ωστόσο ακολουθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι μέσα στην ευρύτερη cruising / custom κατηγορία. Οι σημαντικότερες διαφορές του Speedmaster σε σχέση με το Bobber είναι οι εξής:

-Προσθήκη σέλας συνεπιβάτη και χειρολαβής (αφαιρούμενα αν το θελήσει κανείς)
-Χαμηλό “buckhorn” τύπου τιμόνι (Bobber: Ίσιο)  
-Μπροστινός τροχός 16 ιντσών με ελαστικό 130/90 (σε σχέση με τον 19άρη και το 100/90 ελαστικό του Bobber)  
-Δεύτερο δισκόφρενο μπροστά (310 χλστ. διάμετρος)
-Αμορτισέρ πίσω ανάρτησης με διαδρομή 73 χλστ. και δυνατότητα ρύθμισης της προφόρτισης του ελατηρίου 
-Μεγαλύτερο ρεζερβουάρ χωρητικότητας 12 λίτρων (Bobber 9,1 λίτρα)
-LED προβολέας DRL
-Cruise control 

Έχουμε λοιπόν κάτι διαφορετικό και αυτή η διαφορετικότητα, περάν της εμφάνισης, ορίζεται εν πολλοίς από την θέση οδήγησης αλλά περισσότερα για αυτό το θέμα θα βρείτε στο οδηγικό κομμάτι της δοκιμής.

Περί κινητήρα ο λόγος

Το Speedmaster, φέρει τον δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα 1.200 κ.εκ. που τοποθετείται σε όλα τα modern classic αντίστοιχης χωρητικότητας. Τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο, μονός επί κεφαλής εκκεντροφόρος και στρόφαλος 270 μοιρών, όπως και στο Speedmaster του 2003. Μεγάλος “ψεύτης” αυτός ο κινητήρας! Βλέπεις τις ψύκτρες στους κύλινδρους, βλέπεις πίσω από αυτούς κάτι που θυμίζει καρμπιρατέρ, βλέπεις όλες αυτές τις υπέροχες κατεργασίες στα μέταλλα και “την πατάς”, πιστεύεις ότι πρόκειται για ένα άψογα αναπαλαιωμένο μοτέρ του “κάποτε”.



Οποία πλάνη αγαπητέ! Γιατί και υγρόψυκτο και ψεkαστό και με αρκετή δόση τεχνολογίας είναι το μοτέρ, έχοντας ride by wire γκάζι, δύο riding modes και traction control. Ψάρωσες; Μα αυτό είναι το νόημα, να ψαρώνεις, και η Triumph το καταφέρνει αυτό με εξαιρετική μαεστρία. Σε ότι αφορά στην απόδοση, οι τιμές είναι 77 ίπποι στις 6.100 και 10,8 kg-m στις 4.000 σ.α.λ. με τους Βρετανούς να έχουν αλλάξει φίλτρο αέρα και εξατμίσεις σε σχέση με τον κινητήρα της Bonneville Τ120, ώστε να “απλωθεί” ροπή, ειδικά στις χαμηλές στροφές, όπως αρμόζει σε μοτοσυκλέτες αυτού του τύπου.



Οι παρατηρητικοί βέβαια, θα διαπιστώσουν ότι η Bonneville αποδίδει σχεδόν την ίδια ροπή, (10,7 kg-m), 900 σ.α.λ. πιο χαμηλά, όμως τα αναγραφόμενα “στα χαρτιά” τεχνικά χαρακτηριστικά, ποτέ δεν αποτέλεσαν πειστήρια υπεροχής από μόνα τους. Το τι κάνει και πως αποδίδει μια μοτοσυκλέτα σε πραγματικές συνθήκες, στον δρόμο, είναι που έχει σημασία. Θα πάμε και σε αυτό οσονούπω…

Μέταλλα παντού!

Αυτό το συναντάς σε δύο περιπτώσεις: α) σε συναυλία των Maiden και β) παρατηρώντας το Speedmaster. Σε ένα μοντέλο σαν και αυτό δεν αρμόζουν πλαστικά και η Triumph δεν έκανε σκόντο στον συγκεκριμένο τομέα, παρά μόνο εκεί που δεν την έπαιρνε αλλιώς λόγο κατασκευαστικών εγγενών περιορισμών. Ακόμα και οι βάσεις των διακοπτών, στην εξωτερική πλευρά τους, μεταλλικές είναι.



Το αυτό ισχύει και για όλη την υπόλοιπη μοτοσυκλέτα φυσικά και το καλό είναι ότι πρόκειται για καλής ποιότητας μέταλλα βαμμένα ή νικελωμένα με άψογο τρόπο. Σε γενικές γραμμές η ποιότητα κατασκευής είναι άψογη  και για μια μοτοσυκλέτα που κοστίζει 14.690 ευρώ δεν θα έπρεπε να ισχύει κάτι διαφορετικό (ωστόσο πολλά έχουν δει τα μάτια μας…). Το πλαίσιο είναι ατσάλινο σωληνωτό, ενώ εντύπωση προκαλεί το ψαλίδι τύπου “swing cage” με την cantilever έδραση του μονού πίσω αμορτισέρ, σε σχεδόν οριζόντια θέση κάτω από την σέλα. Η διάταξη αυτή έχει μεταφερθεί αυτούσια από το Bobber, όχι όμως και η δυνατότητα ρύθμισης του… αιωρούμενου μονόσελου που υπήρχε σε αυτό.



Βλέπετε στο Speedmaster υπάρχει υποπλαίσιο για την υποστήριξη της σέλας του συνεπιβάτη (στο Bobber δεν έχει. Ούτε υποπλαίσιο, ούτε… συνεπιβάτη) και αυτό καθιστά την μετακίνηση της σέλα του οδηγού αδύνατη. Σε αυτό το σημείο, μιας που έγινε αναφορά στις σέλες, να σημειώσουμε ότι η μοτοσυκλέτα της δοκιμής, έφερε το ανατομικό / touring set, που ανήκει στον προαιρετικό εξοπλισμό. Όλα τα υπόλοιπα, ήταν standard.

Βόλτα επιτέλους!

Εντάξει, καλή και χρήσιμη η στεγνή πληροφορία αλλά με μοτοσυκλέτες σαν το Speedmaster, η βόλτα είναι που μετράει. Ας την πάμε -έστω και περιγραφικά- μαζί λοιπόν. Στην πρώτη επαφή με την μοτοσυκλέτα, αυτό που ξενίζει είναι το τιμόνι και πιο συγκεκριμένα η λαβή του, αφού τα grip έχουν μια έντονη “προς τα μέσα” κλίση σε σχέση με το σύνηθες. Ωστόσο τοποθετούν να χέρια σε πολύ σωστή και άνετη θέση, ενώ τα πόδια, παρά το ότι τα μαρσπιέ είναι αρκετά μπροστά βάση των cruiser πρότυπων, δεν υπερβάλουν ως προς αυτό και δεν αναγκάζουν τον οδηγό σε άβολα τεντώματα. Το ύψος της σέλας στα 705 χλστ. είναι αρκετά χαμηλό και δεν τίθεται καν θέμα αν τα πόδια πατάνε και τα δύο σταθερά στο έδαφος. Με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά, δημιουργείται μια πολύ άνετη και φιλική θέση οδήγησης που σε προδιαθέτει πολύ θετικά για αυτό που θα ακολουθήσει. Μίζα, αφήνεις τον συμπλέκτη και ναι κυρίες και κύριοι, αυτός ο κινητήρας κλέβει την παράσταση από τα πρώτα μέτρα!



Απίστευτα γλυκιά απόδοση μετά συνοδείας “όσο πρέπει” κραδασμών και ένα υπόκωφο μπουμπουνητό να κάνει έξυπνες τρίπλες στις Euro 4 προδιαγραφές. Για άλλη μια φορά, όπως και κάθε φορά που βρισκόμαστε στην σέλα ενός modern classic μοντέλου της Triumph, βγάζουμε τα καπέλο και υποκλινόμαστε στους μηχανικούς και τους σχεδιαστές που δημιούργησαν αυτό το μοτέρ. Δεν είναι μόνο η απόδοση του, με την ροπή πανταχού παρούσα από πολύ χαμηλά, δεν είναι η απίστευτη ελαστικότητα του που σου επιτρέπει να κάνεις cruising με 4^η και… ρελαντί, είναι πολύ περισσότερο η συνολική του αίσθηση, που παρά την εκτεταμένη χρήση ηλεκτρονικών και ψηφιακών συστημάτων, είναι όσο δεν πάει αναλογική. Κάτι τέτοιο, δεν είναι καθόλου εύκολο, ειδικά στις μέρες μας, και απαιτεί μια ολιστική προσέγγιση, λαμβάνοντας υπόψη εκατοντάδες παραμέτρους για να επιτευχθεί!



Είναι όμως απαραίτητη προϋπόθεση για αυτή την κατηγορία μοτοσυκλετών που κακά τα ψέματα, ορίζονται πρωτίστως από τους κινητήρες τους! Καλή η εμφάνιση, δεκτό το όποιο promo και διαφήμιση αλλά αν το “προϊόν” δεν εκπληρώνει αυτά που υπόσχεται στον δρόμο, αν απλά σε “φτιάχνει” και μετά σε αφήνει στα “κρύα του λουτρού” πολύ απλά έχει αποτύχει. Το Speedmaster δεν ανήκει προφανώς σε αυτά! Με τον κινητήρα να αναβλύζει απόλαυση σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού, το ζητούμενο είναι τώρα τα δομικά και περιφερειακά στοιχεία να στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, κάτι που εκπληρώνεται σε μεγάλο βαθμό. Οι αναρτήσεις είναι φυσικά ενδοτικές στην λειτουργία τους και σε συνδυασμό με το μεγάλο προφίλ των ελαστικών προσδίδουν πολύ καλή ποιότητα κύλισης, που συμπλέει με το όλη την βολταδόρικη και χαλαρή φιλοσοφία. Το μόνο που μπορεί να σε βγάλει από την νιρβάνα όταν οδηγάς το Speedmaster είναι η συμπεριφορά του πίσω αμορτισέρ στα –συνήθη δυστυχώς- “βομβαρδισμένα” τμήματα των δρόμων μας.



Η μικρή σχετικά διαδρομή και η έλλειψη προοδευτικότητας όταν καταναλωθεί το μεγαλύτερο μέρος αυτής, έχουν ως αποτέλεσμα η συμπεριφορά του πίσω μέρους να είναι απότομη, μεταφέροντας αρκετό “κοπάνημα” στον οδηγό. Αυτό είναι κάτι που συναντάται βέβαια στους περισσότερους εκπροσώπους της κατηγορίας, εξαιτίας των στυλιστικών επιλογών που θέλουν το πίσω μέρος πολύ χαμηλό…



Έχοντας επαναλάβει πολλές φορές στο κείμενο τις λέξεις “χαλαρά” και “βόλτα” ίσως δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το Speedmaster είναι αργό και μη συνεργάσιμο αν κάποιος επιχειρήσει την υπέρβαση προς μια πιο σβέλτη μετακίνηση. Όχι, μια χαρά τα πάει! Πρώτα απ΄ όλα είναι γρήγορο, αφήστε στην άκρη τους 77 ίππους, η ροπή από το ρελαντί είναι που παίζει ρολό, με το Speedmaster να είναι ικανό για εντυπωσιακές εκκινήσεις και χορταστικότατες ρεπρίζ. Αν κάποιος απενεργοποιήσει το traction control, το οποίο δουλεύει μια χαρά παρεμπίπτοντος, μπορεί να χορτάσει ελεγχόμενο “παντιλίκι” και να κάψει αρκετό λάστιχο.



Σε δρόμους με στροφές, αν κάποιος είναι σίγουρος για τις γραμμές του και δεν ζητά αλλαγή από κυκλική σε παραβολική τροχιά στο apex, μια χαρά στρίβει το Speedmaster ξύνοντας για πλάκα τα μαρσπιέ του. Σταθερό, σίγουρο και ουδέτερο, με τα φρένα να μπορούν να μαζέψουν τις καταστάσεις αν αυτές πάνε να ξεφύγουν. Στην πόλη επίσης, η μοτοσυκλέτα μπορεί να κινηθεί αρκετά γρήγορα με μοναδικό περιορισμό το πλατύ τιμόνι και τις διαστάσεις της. Βάζεις μια τρίτη στο κιβώτιο και απλά ανοιγοκλείνεις το γκάζι, στα φανάρια άνετα ξεκινάς έτσι,  με λίγο πατινάρισμα. Σαν cruiser με CVT  ένα πράγμα. Και άμα το θελήσεις, μόλις ανοίξει ο δρόμος, βλέπεις 160 για πλάκα στο κοντέρ με το Speedmaste να συνεχίζει άνετα για τα 170+ που έγραψε στην διάρκεια της δοκιμής έχοντας και άλλο. Πόσο άλλο; Δεν το έμαθα ποτέ, όχι από φόβο, σταθερότατο είναι, αλλά γατί απλά δεν έχει νόημα… ο αέρας είναι απάλευτος και γενικά η μοτοσυκλέτα δεν σε προδιαθέτει για τέτοια.



Θες να ταξιδέψεις; Ενεργοποίησε το cruise control στα 100-120 χλμ./ώρα και… άραξε. Πίστεψε με, δεν θα βαρεθείς καθόλου ακόμα και αν έχεις να διανύσεις μονότονές ευθείες. Ακούς τον κινητήρα να …γουργουρίζει, νοιώθεις την λειτουργία αυτού του μεταλλικού κατασκευάσματος που σε μεταφέρει στην ράχη του και απλά, πας. Απολαυστικά και με ασφάλεια, σε βαθμό που επιτρέπει και στο μυαλό σου να “ταξιδεύει”. Και επειδή η μοτοσυκλέτα είναι αγχολυτική, το “ρεπερτόριο” θα έχει μόνο ωραίες σκέψεις. Aυτό είναι το νόημα του συγκεκριμένου μοντέλου και πέρα από το ταξίδι. σε βάζει σε αυτό το “τριπάκι” πάντα και παντού: στην βόλτα και στην καθημερινή βαρετή κατά τα άλλα διαδρομή προς την δουλειά.

That’s splendid, sir (με αμερικάνικη προφορά)

Πολλοί ιάπωνες και ευρωπαίοι κατασκευαστές έχουν επιχειρήσει να αλώσουν την αγορά των HΠΑ, μιμούμενοι, σε ξεδιάντροπο βαθμό ή απλά προσαρμόζοντας στα δικά τους δεδομένα, τα χαρακτηριστικά που λατρεύουν οι αναβάτες εκεί. Το Speedmaster της Triumph, είναι η καλύτερη μέχρι στιγμής προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση και το πετυχαίνει αυτό χωρίς να εκφυλίζει τα παραδοσιακά βρετανικά του χαρακτηριστικά. Επειδή όμως δεν με λένε John και αυτές τις γραμμές δεν τις γράφω σε ένα γραφείο στην Louisiana, το συμπέρασμα αυτό, πέραν του αξιέπαινου της όλης προσπάθειας, μικρή σημασία έχει για τους Έλληνες και ευρωπαίους μοτοσυκλετιστές. Για όλους εμάς λοιπόν, το μόνο που έχω να πω είναι το εξής: Ιδού το καλύτερο ευρωπαϊκό cruiser, με μια εξαιρετική σχέση… αίσθησης προς τιμή. Αν αρέσκεστε σε αυτή την μοτοσικλετιστή έκφραση, θα αδικήσετε πολύ τον εαυτό σας αν δεν του ρίξετε μια ματιά. Για την ακρίβεια, θα σας πρότεινα να σπεύσετε το συντομότερο δυνατό, για ένα test ride!

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες κίνησης

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες στατικές

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

View the embedded image gallery online at:
https://www2.cityrider.gr/custom-cruisers-triumph/item/14893-test-triumph-bonneville-speedmaster-2018#sigProId0116830df1