Ταξίδι με μοτοσυκλέτα. Ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε πάνω σε δύο τροχούς, το μαγικό αυτό όχημα έχει την ιδιότητα να Ταξιδεύει με Τ κεφαλαίο και όχι απλά να σε μεταφέρει σε προορισμούς, χάνοντας όλο το ενδιάμεσο.
Με την μοτοσυκλέτα βιώνεις το κάθε χιλιόμετρο με τις αισθήσεις σου, δεν είσαι απλώς παρατηρητής, νοιώθεις τον καιρό, οσφραίνεσαι τον αέρα της κάθε περιοχής, εντάσσεσαι κατά κάποιο τρόπο στον περιβάλλοντα χώρο. Για αυτό –και ας μας συγχωρήσουν οι λοιποί και καθ όλα αξιοσέβαστοι κοσμογυρισμένοι με τετράτροχα- δεν υπάρχει καλύτερο επίγειο όχημα με κινητήρα για να ταξιδέψει κανείς!
Η μοτοσυκλέτα επίσης, με την απαράμιλλη αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει, σε ωθεί να ταξιδέψεις, σχεδόν στο φωνάζει “επιτακτικά” σε κάθε άχαρο χιλιόμετρο που διανύεις στην σέλα της, να πάρεις την πρώτη έξοδο και να φύγεις για μέρη μακρινά, έτσι, χωρίς λόγο και συγκεκριμένο προορισμό.
Πολλοί είναι αυτοί που δεν αντιστέκονται σε αυτό το “τραγούδι των σειρήνων” και ενδίδουν, τα παραδείγματα ανθρώπων που πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν μεγάλα ταξίδια είναι πάρα πολλά, σίγουρα θα έχουμε διαβάσει ή θα έχουμε ακούσει κάτι για όλους αυτούς τους “ωραίους τρελούς”, που τα παράτησαν όλα και έφυγαν με την μοτοσυκλέτα τους για γνωρίσουν τον κόσμο.
Ανάμεσα τους, ξεχωρίζει όμως ένας θρύλος, ένας αναβάτης ο οποίος κατάφερε κάτι απίστευτο, ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια και απόσταση ταξίδια με μοτοσυκλέτα στον κόσμο.
Ο λόγος για τον εξηντατετράχρονο πλέον Αργεντίνο Emilio Scotto, ο οποίος το 1985 ξεκίνησε από το Buenos Aires για αυτό που έμελε να αποτελέσει το πιο επικό μοτό-ταξίδι όλων των εποχών (μέχρι τότε). Ο Emilio, λάτρευε από μικρός τα ταξίδια αλλά δεν είχε, μέχρι τα 30 του, βγει εκτός Αργεντινής, όπου ζούσε και εργαζόταν ως ιατρικός επισκέπτης σε μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία.
Το πάθος του για τα ταξίδια, εξαντλούταν μέχρι τότε στην αγορά και στην μελέτη παγκόσμιων χαρτών και ατλάντων, σε λαογραφικές και ανθρωπολογικές μελέτες των φυλών του πλανήτη καθώς και στην ιστορία μακρινών τόπων.
Το 1980 όμως, συνέβη κάτι, το οποίο έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην μετέπειτα απόφαση του, που του άλλαξε μια για πάντα την ζωή. Ο Emilio αγόρασε μια Honda Goldwing 1100 Interstate , την “Μαύρη Πριγκηπέσα” όπως την “βάφτισε” και με αυτήν έγραψε σχεδόν 50.000 χιλιόμετρα γυρνώντας απ’ άκρη σε άκρη την Αργεντινή. Πλέον ο Emilio, είχε βρει το κατάλληλο όχημα για να γυρίσει τον κόσμο όλο. 
Χωρίς πολύ σκέψη, με έναν σχεδιασμό ο οποίος αποδείχθηκε στην συνέχεια απόλυτα εσφαλμένος, και με μόλις 300 δολάρια στην τσέπη του, ο Emilio παραιτήθηκε από την δουλειά του και ξεκίνησε, στις 14 Ιανουαρίου του 1985, το πολυπόθητο ταξίδι του.
Η πρώτη χώρα της οποίας πέρασε τα σύνορα ήταν η Ουρουγουάη και αμέσως, ξεκίνησαν τα μαθήματα και τα παθήματα για τον Emilio. Πρώτα απ΄όλα, γρήγορα κατάλαβε ότι ο εξοπλισμός και οι αποσκευές που είχε πάρει μαζί του, περισσότερο τον καθυστερούσαν και τον δυσκόλευαν, παρά του χρησίμευαν κάπου και έτσι, σταδιακά άρχισε να ξεφορτώνεται πράγματα.
Στην Βραζιλία, και ενώ βρισκόταν μόλις τρεις μέρες στον δρόμο, έπεσε θύμα κλοπής, μένοντας χωρίς ούτε ένα cent στην τσέπη! Επειδή όμως η τύχη βοηθά του τολμηρούς, η φορτωμένη μοτοσυκλέτα του τράβηξε την προσοχή ενός νεαρού από ευκατάστατη οικογένεια, που είχε επίσης το “μικρόβιο” των ταξιδιών, ο οποίος και του έδωσε αρκετά χρήματα για να συνεχίσει το ταξίδι του.
Τέτοια απίθανα σκηνικά θα ήταν η… καθημερινότητα του Emilio για τα υπόλοιπα 10 χρόνια! Η αφήγηση και η παράθεση όλων αυτών θέλουν πολλές σελίδες, 250 για την ακρίβεια, όσες έχει και το βιβλίο που έχει γράψει ο Emilio, με τον τίτλο “Τhe Longest Ride”, στο οποίο επιχειρεί να συμπυκνώσει τις εμπειρίες του από το 10ετές του ταξίδι. 
Δεν ήταν λίγες φορές που ο Emilio κινδύνεψε να μπλεχτεί σε πολύ δύσκολες καταστάσεις: Παίζοντας, μετά από “αναγκαστική” πρόσκληση χαρτιά με κακοποιούς, για κακή του τύχη ήταν… τυχερός, κερδίζοντας 5 παρτίδες στη σειρά και αυτό ήταν αρκετό για να βρεθεί μια μια κάνη όπλου να τον σημαδεύει, κατηγορούμενος ότι κλέβει.
Ο Emilio φυλακίστηκε προσωρινά πέντε φορές, κατηγορήθηκε για κατασκοπεία, για εμπορία ναρκωτικών και πέρασε πραγματικά εμπόλεμες ζώνες, όπως το Κουβέιτ όταν εισέβαλε σε αυτό το Ιράκ ή πολλές χώρες της Αφρικής που σπαραζόντουσαν από εμφύλιες διαμάχες. Τραυματίστηκε αρκετές φορές, αρρώστησε άλλες τόσες, με πιο σοβαρή περίπτωση, αυτή που έφτασε πολύ κοντά στον θάνατο, από ελονοσία στο Κονγκό.
Κάπου ανάμεσα σε όλες αυτές τις περιπέτειες, ο Emilio αποφάσισε να ξεκινήσει και μια άλλη, πολύ όμορφη, αφού παντρεύτηκε την καλή του Momica Pino στην Ινδία, συνεχίζοντας το υπόλοιπο ταξίδι του μαζί της. 
Στις 2 Απριλίου του 1995, ο Emilio επέστρεψε στην Αργεντινή μετά από 10 χρόνια και έχοντας “κυκλώσει” τον πλανήτη 2 φορές. Ναι, πέρασε και από Ελλάδα, δύο φορές μάλιστα (το 1986 και το 1990), διασχίζοντας τμήματα της Πελοποννήσου, της Κρήτης και των Δωδεκανήσων. Ο απολογισμός ήταν 735.000 χιλιόμετρα (σχεδόν πήγαινε – έλα στην Σελήνη), 64 σφραγισμένες σελίδες στο διαβατήριο του, 279 διαβάσεις συνόρων μεταξύ χωρών, 47.000 λίτρα βενζίνη, 1.300 λίτρα λιπαντικού, 12 μπαταρίες, 86 λάστιχα, εννέα σέλες και ένας νέος κινητήρας.
Ουσιαστικά, ο Emilio κάλυψε το 99% του χέρσου τμήματος του πλανήτη έχοντας ταξιδέψει ακόμα και σε νησιωτικά συμπλέγματα ή Ατόλες στην μέση Ωκεανών! Φυσικά, η “βόλτα” του Emilio, καταχωρήθηκε στο βιβλίο των ρεκόρ Guinness, ως το μεγαλύτερο σε απόσταση και διάρκεια ταξίδι με μοτοσυκλέτα το 1997, ενώ ακόμα και σήμερα καταχωρείται στο βιβλίο, ως ο αναβάτης που “πάτησε” με τους τροχούς της μοτοσυκλέτας του, 279 χώρες. 
Ποια ήταν η μοναδική που δεν πήγε; Η Βόρειος Κορέα, αλλά τουλάχιστον πήρε μια ολιγόλεπτη άδεια για να περπατήσει λίγο στο έδαφός της…
Όλα αυτά είναι βέβαια απλά αριθμοί και στατιστικά και αφορούν στο πρακτικό σκέλος. Σε επίπεδο εμπειριών, σε αυτό που έχει σημασία δηλαδή, ο Emilio σίγουρα ξεχείλισε την παρακαταθήκη του και θα έχει να αναπολεί για πολύ – πολύ καιρό!
Αν αναρωτιέστε που βρήκε τους οικονομικούς πόρους για να πραγματοποιήσει αυτό το ταξίδι, η απάντηση είναι ότι με τον καιρό, όσο η φήμη του εξαπλωνόταν, υπήρξαν χορηγίες, μερικές εκ των οποίων αρκούντως “παχυλές”, ακόμα και από πολυεθνικές εταιρείες – κολοσσούς.
Μια από τις πιο σημαντικές εμπειρίες, που συνέβη στο ξεκίνημα του ταξιδιού και η οποία καθόρισε την φιλοσοφία του Emilio για το υπόλοιπο του, ήταν η απίθανη γνωριμία με ένα χρυσωρύχο στην ζούγκλα του Αμαζονίου. Ο άνθρωπος αυτός, είχε σκοτώσει τον βιαστή και δολοφόνο της εννιάχρονης κόρης του και έκτοτε κρυβόταν βαθιά μέσα στο δάσος για να αποφύγει την σύλληψη, έχοντας σχεδόν “ασκητέψει”, φιλοσοφώντας πολύ τα της ζωής. 
O Emilio δέχτηκε πρόσκληση από τον άνθρωπο αυτόν να επισκεφτούν ένα παρόχθιο απομακρυσμένο παραδοσιακό χωρίο του Αμαζονίου αλλά αρνήθηκε, αφού ήθελε να συνεχίσει το ταξίδι του και να μην ξεφύγει από το πρόγραμμα του. “Emilio εσύ δεν θέλεις να γυρίσεις και να γνωρίσεις τον κόσμο; Αυτό δεν μου είπες;” τον ρώτησε ο μυστηριώδης ηλικιωμένος άνδρας και όταν ο Emilio αποκρίθηκε καταφατικά, του είπε “Πως θα συμβεί αυτό αν προσπερνάς τις αναπάντεχες ευκαιρίες που σου παρουσιάζονται;”.
Όπως αναφέρει ο Emilio, αυτό το γεγονός ήταν καθοριστικό για να αλλάξει όλη του την φιλοσοφία γύρω από το ταξίδι του.
Ο Emilio έχει πει και κάτι άλλο πού ωραίο, όταν ρωτήθηκε για το ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή στο ταξίδι του: “Aν μου δινόταν η ευκαιρία να ξαναζήσω κάτι από αυτά τα 10 χρόνια, αυτό θα ήθελα να είναι η αφετηρία του ταξιδιού, την στιγμή που οι ρόδες της φορτωμένης μοτοσυκλέτας μου κύλησαν, με προορισμό το άγνωστο.” 
Αν υπάρχουν συμβουλές του Emilio προς άλλου επίδοξους ταξιδευτές; Φυσικά! Και με την εμπειρία που έχει, θα πρέπει να τις λάβει κανείς πολύ σοβαρά υπόψη:
-Φτιάξτε τις αποσκευές σας, κουβαλώντας μόνο τα απολύτως απαραίτητα. Όταν ολοκληρώσετε την διαδικασία και τις κλείσετε, ανοίξτε τις πάλι και ξεφορτωθείτε το μισό τους περιεχόμενο.
-Το πιο δύσκολο σε ένα ταξίδι είναι η αφετηρία του, η απόφαση να φύγεις.
-Να ακούτε με προσοχή τις συμβουλές που σας δίνουν οι ντόπιοι για τις περιοχές τους αλλά να μην τις θεωρείτε δεδομένες και να τις αξιολογείτε με βάση τα δικά σας κριτήρια. Πολλοί άνθρωποι έχουν τελείως διαφορετικοί προσέγγιση για τον τόπο στον οποίο έχουν μεγαλώσει και ζουν. Η δική σας οπτική, ως ταξιδευτές, είναι και οφείλει να είναι διαφορετική.
-Να εμπιστεύεστε το ένστικτο σας. Οξύνεται πολύ ταξιδεύοντας.
Τι κάνει σήμερα ο Εmilio; Όντας ένας moto-ταξιδευτής θρύλος, διοργανώνει ομαδικά tours, πάντα με μοτοσυκλέτα, σε όλο τον κόσμο. Μπορείτε να βρείτε το πρόγραμμα του στην σελίδα του (έχει και Ελλάδα, τον Μάιο του 2019!). Ο λόγος που συνεχίζει να ταξιδεύει είναι απλός, καθώς όπως έχει δηλώσει ο ίδιος:
“Μετά το 10ετές ταξίδι μου ήθελα απλά να επιστρέψω σπίτι μου, στο μέρος που αισθάνομαι πιο άνετα. Αλλά σπίτι μου είναι οι δρόμοι”.
