Την ώρα που στην Ελλάδα είχαμε 6 και 7 βαθμούς Κελσίου και βροχή, στην Πορτογαλία ο ήλιος έλαμπε και το θερμόμετρο έδειχνε 18 βαθμούς. Ανοιξιάτικες συνθήκες, ιδανικές για οδήγηση μοτοσυκλέτας. Κι όμως, τα πράγματα θα γινόταν ακόμα καλύτερα.

Απείρως καλύτερα

Τα στοιχεία που απογείωσαν την οδηγική μας εμπειρία ήταν το Tiger Sport 660, που παρά το τουριστικό περιτύλιγμα και την ατελείωτη άνεση που προσφέρει στον αναβάτη του, χαρίζει Supersport στιγμές σε όποιον θελήσει να οδηγήσει γρήγορα μαζί του, και η διαδρομή στους λόφους κοντά στο Faro, που ήταν μια από τις καλύτερες, πιο συναρπαστικές και πιο “στριφτερές” διαδρομές που έχω συναντήσει στα 22 χρόνια της καριέρας μου.

Κανείς ίσως δεν περιμένει από μια Adventure Sport / Adventure / ψηλή street μοτοσυκλέτα με τουριστικό προσανατολισμό να προσφέρει μεγάλες sport συγκινήσεις. Δεν είναι απαραίτητο. Δεν είναι το ζητούμενο. Δεν είναι στις προτεραιότητες των αγοραστών. Κι όμως. Θα χαλάσει κανέναν το γεγονός πως αφού το Tiger Sport 660 αφήσει τον αναβάτη του απολύτως ικανοποιημένο σε θέματα τουρισμού, άνεσης και χρηστικότητας, θα εκπληρώσει με τον ίδιο ζήλο όλα τα γρήγορα όνειρα του; Και δεν είναι ότι σας πιέζει να το οδηγήσετε γρήγορα. Δεν είναι πως ο κινητήρας του δεν κρατά σταθερές στροφές σπρώχνοντας σας να επιταχύνετε συνεχώς. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, και αν έχετε αλλεργία στη γρήγορη οδήγηση, ούτε που θα καταλάβετε πως στην ιδιοκτησία σας έχετε έναν δαίμονα της ασφάλτου. Όμως το εκπληκτικό κράτημα της μοτοσυκλέτας θα αποτελέσει bonus σε όλους ανεξαιρέτως τους αναβάτες, αφού ανεβάζει το επίπεδο οδικής ασφάλειας στον Θεό.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή

Σε εμφάνιση το Tiger Sport 660 είναι αδιαμφισβήτητα όμορφο, αρκούντως αιχμηρό και σπορ, με εύπεπτο design που ίσως όμως δεν ξεχωρίζει πολύ από τον ανταγωνισμό. Η ποιότητα κατασκευής είναι πολύ υψηλή, και θα ικανοποιήσει άπαντες, είτε πρόκειται για αρχάριους αναβάτες που ανεβαίνουν κατηγορία, είτε για έμπειρους αναβάτες που θέλουν ένα “τα κάνω όλα και συμφέρω” μοντέλο μοτοσυκλέτας.

Η διαδρομή της παρουσίασης στην Πορτογαλία περιελάμβανε διακόσια εβδομήντα περίπου ασφάλτινα χιλιόμετρα, σε πόλη, αυτοκινητόδρομο και επαρχιακούς δρόμους, με την πλειονότητα να είναι οι τελευταίοι. Δεν διανύσαμε ούτε χιλιόμετρο χώματος, καθώς παρά την ψηλή σιλουέτα της μοτοσυκλέτας, η χρήση της θα είναι αν όχι 100%, τότε 95-99% ασφάλτινη, και η Triumph το γνωρίζει καλά αυτό -υπομονή για τους λάτρεις των On-Off, μέχρι την έκδοση της 3ης πρότασης στα 660 κ.εκ. από τους Βρετανούς.

Οι δρόμοι στο Faro και τα πέριξ είχαν στοιχεία από Ελλάδα, καθώς η άσφαλτος είχε σαμάρια, λακκούβες, και ενίοτε χώματα και πρόβατα, όμως όπου η άσφαλτος ήταν καλή, ήταν ΠΟΛΥ καλή, με κράτημα που οι Έλληνες εργολάβοι ούτε που ονειρεύονται να προσδώσουν στους δρόμους μας.

Οι πλοηγοί και ουραγοί της Triumph στη βόλτα που κάναμε ήταν ένα κεφάλαιο από μόνοι τους. Πρώην και νυν αγωνιζόμενοι, παθιασμένοι με τους αγώνες και τη γρήγορη οδήγηση, και έτοιμοι να σπρώξουν τα όρια ανεβάζοντας τον ρυθμό σε παρανοϊκά επίπεδα, για να διασκεδάσουμε και να εξετάσουμε αρετές και ελαττώματα σε οριακές καταστάσεις.

Χαρακτηριστικά, στο πρώτο μισό της διαδρομής πλοηγός μας ήταν ο Ian, πρώην αγωνιζόμενος και νυν εκπαιδευτής στην πίστα, και στο δεύτερο μισό ο Gareth, νυν αγωνιζόμενος τόσο σε αγώνες Road Racing (IOMTT, NW200, κ.α.), όσο και σε πίστα, και επίσης εκπαιδευτής.

Ξεκινήσαμε από το ξενοδοχείο, και διανύσαμε αρκετά χιλιόμετρα αστικής διαδρομής, με φανάρια και πλατείες. Πρώτες εντυπώσεις, η όρθια και άνετη στάση οδήγησης, όπου ο υπογράφων με 1.70 ύψος είχε χέρια ελαφρώς τεντωμένα και γόνατα ελαφρώς λυγισμένα. Άνετη θέση για πολύωρη οδήγηση με πολύ καλούς μοχλούς στο τιμόνι, ενώ όπως διαπίστωσα η άνεση ήταν ίδια και για τους ψηλούς αναβάτες.

Ιδιαίτερη μνεία θέλει η σέλα, η οποία είναι από τις πιο άνετες που έχω κάτσει, δίχως να είναι τεράστια σε διαστάσεις. Έχει σωστό σχήμα και σωστή ποσότητα υλικού, σου επιτρέπει να κάτσεις σε διαφορετικές θέσεις, σε κρατάει καλά, και σε κρατάει άνετο. Τα όρια της δεν τα βρήκα, καθώς ακόμα και μετά τα 270 γρήγορα χιλιόμετρα που διανύσαμε ήμουν τόσο φρέσκος που στο τέλος της μέρας αντί να πάω για ξεκούραση κατέληξα στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου!

Κραδασμοί δεν υπάρχουν, όχι ενοχλητικοί τουλάχιστον, καθώς στα γκριπ και στα μαρσπιέ αισθάνεσαι (αν συγκεντρωθείς) κάτι λίγους, που όμως δεν οδηγούν ούτε σε μούδιασμα, ούτε σε ενόχληση.

Τα 206 γεμάτα κιλά δεν φαίνονται σχεδόν πουθενά, ενώ στο φανάρι πατούσα σχετικά εύκολα ολόκληρο το πέλμα στο έδαφος. Η μοτοσυκλέτα είναι εξαιρετικά ευέλικτη και πρόθυμη να αλλάξει κατεύθυνση, ενώ το κιβώτιο είναι θετικότατο, δίχως θόρυβο στην αλλαγή από νεκρά σε πρώτη και τανάπαλιν και δίχως ψεύτικες νεκρές. Ο συμπλέκτης έχει τράβηγμα που ούτε σκληρό το λες, ούτε μαλακό, κάπου στη μέση, όμως παρόλο που δεν είχαμε στη διάθεση μας το quick-shifter που είναι στον έξτρα εξοπλισμό, το χέρι δεν κουράστηκε μετά από τα προαναφερθέντα 270 χιλιόμετρα.

Η TFT οθόνη οργάνων από τη μία έχει όλες τις απαραίτητες ενδείξεις, πλην ίσως της θερμοκρασίας περιβάλλοντος, και μάλιστα σε διαρρύθμιση που τις βλέπεις γρήγορα, είναι όμως μικρή, ή μάλλον μικρές καθώς είναι δύο, η μια πάνω από την άλλη, αφήνοντας πολλά bezels στον πίνακα οργάνων, νεκρό χώρο δηλαδή που η Triumph προσπάθησε να γεμίσει με τις λυχνίες. Λειτουργικά είναι οκ, αισθητικά όμως δεν ικανοποιεί, ενώ επειδή οι 2 οθόνες είναι μικρές, δεν μπορείς πάντα να έχεις όλες τις ενδείξεις που θέλεις μαζί, και πρέπει να κάνεις scroll με τα κουμπιά για να μεταβείς σε διαφορετικές οθόνες για να βρεις την πληροφορία που ψάχνεις.

Η ρυθμιζόμενη ζελατίνα του φέρινγκ προστατεύει πολύ καλά σε πλάτος, ενώ στη χαμηλότερη ρύθμιση της στέλνει τον αέρα στο κάτω μέρος του κράνους, αναβάτη με ύψος 1.70. Η ρύθμιση γίνεται σε 8 θέσεις, εύκολα με το ένα χέρι ακόμα και κατά την οδήγηση, και στην ψηλότερη θέση ο αέρας καταλήγει στο πάνω μέρος του κράνους. Στην ψηλότερη θέση υπάρχουν κάποιες αναταράξεις στις ψηλές ταχύτητες, όχι όμως κάτι δραματικό.

Στα speed humps (μεγάλα τεχνητά σαμάρια για να κόψεις ταχύτητα) των πορτογαλικών δρόμων, το Tiger Sport 660 με εξέπληξε με τη συμπεριφορά του, καθώς ακόμα κι αν δεν έκοβες ταχύτητα, οι αναρτήσεις ακολουθούσαν υποδειγματικά τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, χωρίς ούτε να κοπανούν μέση και κορμό, ούτε να τερματίζουν. Καταπληκτική δουλειά από την Triumph, που θα εκτιμηθεί δεόντως στους ελληνικούς δρόμους!

Ο τρικύλινδρος κινητήρας έχει υπέροχο ήχο και γεμάτη απόδοση με καλές χαμηλές στροφές, εξαιρετικές μεσαίες και κορύφωση στις ψηλές, με τους 80 σχεδόν ίππους και τα 6,5 κιλά ροπής να σου χαρίζουν δυνατές επιταχύνσεις και καλές ρεπρίζ. Παρόλα αυτά, καθώς μιλάμε και για μοτοσυκλέτα μεσαίας κατηγορίας, αν θελήσεις να κινηθείς πραγματικά γρήγορα, θα πρέπει να δουλέψεις και το κιβώτιο.

Σημειώστε πως τα φλας ακυρώνονται μόνα τους, οι καθρέπτες προσφέρουν καλό οπτικό πεδίο και δεν θολώνουν, ενώ οι εργονομικοί διακόπτες επιτρέπουν στον αναβάτη να αλλάζει ρυθμίσεις και οθόνες δίχως να πάρει τα χέρια του από τα γκριπ. Προσωπικά έβγαλα το Traction Control εκτός λειτουργίας, κάτι που γίνεται με τη μοτοσυκλέτα σε στάση και μόνο, ενώ κάθε φορά που κλείνεις / ανοίγεις τον κεντρικό διακόπτη πρέπει να επαναλάβεις τη διαδικασία, καθώς το Traction Control μπαίνει ξανά σε λειτουργία. Αντίθετα με το Traction Control, το ABS δεν μπορεί να απενεργοποιηθεί.

Στον αυτοκινητόδρομο είδα μέχρι 190 χλμ/ώρα, καθώς δεν έψαχνα τελική ταχύτητα, με τη σταθερότητα και την εμπιστοσύνη να βρίσκονται σε κορυφαία επίπεδα.

Και αφού ξεμπερδέψαμε με αστικό περιβάλλον και αυτοκινητόδρομο (δεν πρόλαβα να δοκιμάσω το Cruise Control που έχει η μοτοσυκλέτα), ξεκίνησε το ονειρικό κομμάτι των λόφων.

Φανταστείτε ένα ατελείωτο φίδι μέσα σε καταπράσινους λόφους, με εναλλασσόμενες δεξιές και αριστερές στροφές με 2α-4η στο κιβώτιο, με 60-180 χλμ/ώρα, με τον δρόμο να έχει σωστή κλίση στις στροφές, με την άσφαλτο να κρατάει σαν πίστα, και δίχως κανένα άλλο όχημα να σου χαλάει γραμμές και συγκέντρωση!

Φυσικά τα πράγματα δεν είναι ποτέ τέλεια, και έτσι έπρεπε να έχεις συνεχώς το νου σου, καθώς ο δρόμος είχε μπαριέρες για να μη φύγεις στο γκρεμό, μπαριέρες που σίγουρα δεν θα ήθελες να έχεις καμία επαφή μαζί τους.

Δικό σου Ian

Και εκεί που νομίζαμε πως ο ρυθμός ήταν σβέλτος, και το Tiger άλλαζε πανεύκολα κλίση από δεξιά-αριστερά και ξανά δεξιά, οι αναρτήσεις δούλευαν ρολόι, και τα φρένα παρά τις “ταπεινές” διπίστονες συμβατικές δαγκάνες μπροστά φρέναραν όπως ακριβώς ήθελες, ο πλοηγός μας ο Ian ξεκίναγε να ανεβάζει κι άλλο. Κι άλλο. ΚΙ ΑΛΛΟ!

Αυτός δεν ήταν ρυθμός πλέον για Adventure μοτοσυκλέτα, δεν ήταν για touring. Αυτός ήταν ρυθμός για Supermoto και Supersport μοντέλα σε περιβάλλον πίστας! Και όμως… το Tiger Sport 660 ένιωθε σαν ψάρι στο νερό! Ομολογώ πως παρόλο που θεωρώ τον εαυτό μου... δυνατό λύτη (τρομάρα μου) ανάλογων διαδρομών στον δρόμο, έφτασα στα όρια μου αρκετά πριν από τον Ian, ο οποίος σιγά-σιγά απομακρυνόταν.

Τι διασκέδαση. Τι απόλαυση. Τι μοτοσυκλέτα!

Όπως ήταν φυσικό, σε τέτοια όρια, που ελάχιστοι αναβάτες θα φτάσουν, ειδικά όταν αναλογιστεί κανείς για ποια κατηγορία μιλάμε, κάναμε κάποιες διαπιστώσεις που αφορούν στην οριακή ΚΑΙ ΜΟΝΟ οδήγηση.

Εκεί λοιπόν, ανακαλύψαμε πως το Tiger επιβραβεύει την οδήγηση με ροή, με κατεβάσματα στο κιβώτιο αντί για πολλά φρένα, επιτρέποντας σου να στρίβεις με δαιμονισμένο ρυθμό, αν έτσι επιθυμείς, με “βιδωμένο” μπροστινό που σε γεμίζει εμπιστοσύνη, και με σπορ και δεμένη συμπεριφορά πλαισίου και αναρτήσεων, που όμως συνδυάζεται μαγικά με την άνεση.

Αν χτυπήσεις σαμάρι η μοτοσυκλέτα το απορροφά και διατηρεί την πορεία της, ενώ ακόμα και σε ακραίες ανωμαλίες του οδοστρώματος η ταλάντωση είναι στιγμιαία και σβήνει αμέσως μετά!

Στην παρανοϊκή οδήγηση το ABS αρχίζει να γίνεται εμπόδιο, καθώς σε δυνατό πάτημα του μπροστινού φρένου μπαίνει σε λειτουργία με αποτέλεσμα να συνεχίζεις ευθεία, και να χάνεις τη γραμμή σου. Μόλις όμως κατάλαβα τι γινόταν, ξεκίνησε νέα στρατηγική, με μεγάλη αλλά σταδιακή πίεση στη μανέτα του φρένου, που δεν ενεργοποιούσε το ABS και με άφηνε να στρίβω όπως ήθελα! Δεν θέλει κόπο λοιπόν, αλλά τρόπο. Αυτά για τους Ινδιάνους.

Καθώς οι συντάκτες ειδικού τύπου γνωρίζουν που να λένε στοπ -ή έστω τις περισσότερες φορές-, καταφέραμε να φτάσουμε όλοι σώοι και αβλαβείς στο ξενοδοχείο, με ένα χαρακτηριστικό κοινό σε όλους. Ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά που δεν έλεγε να σβήσει!

Έχοντας οδηγήσει τις μοτοσυκλέτες του ανταγωνισμού, πρέπει να πω -παρόλο που το συγκεκριμένο άρθρο δεν αποτελεί συγκριτικό- πως η δεμένη αίσθηση και το κράτημα του Triumph Tiger 660 είναι αρκετά σκαλιά ανώτερο, ενώ η μοτοσυκλέτα των Βρετανών καταφέρνει να πάρει 10 στα 10 και στους υπόλοιπους τομείς που απασχολούν ίσως περισσότερο τους αγοραστές της κατηγορίας. Μιλάμε για την άνεση, την χρηστικότητα, την αυτονομία και την οικονομία.

Η άνεση δεν επιδέχεται της παραμικρής αμφισβήτησης όπως αναφέραμε, ενώ με τον… αγωνιστικό ρυθμό μας (κόφτες) η αυτονομία έφτασε τα 280+ χιλιόμετρα, κάτι που μεταφράζεται σε εύκολα 300-350 ταξιδιωτικά χιλιόμετρα!

Με τον τρελό ρυθμό που κινηθήκαμε η ένδειξη κατανάλωσης στον πίνακα οργάνων έφτασε τα 6.1 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, ενώ περιμένουμε τη μέση κατανάλωση να κυμανθεί γύρω στα 5 και κάτι λίτρα στα 100 χιλιόμετρα. Θα σας έχουμε περισσότερα στη δοκιμή επί ελληνικού εδάφους.

Και φυσικά μην ξεχνάμε την οικονομία στη συντήρηση, με το Tiger να θέλει σέρβις κάθε… 16.000 χιλιόμετρα, και με τους Βρετανούς να μας παρουσιάζουν στοιχεία που σπάνια βλέπουμε σε παρουσιάσεις, και που δείχνουν το 660 Sport να είναι το πλέον οικονομικό σε συντήρηση μοντέλο της κατηγορίας.

Τίγρης ταξιδιάρης και αθλητικός

Γιατί να έχετε ή το ένα ή το άλλο; Είτε μια βαρετή ταξιδιωτική μοτοσυκλέτα, είτε ένα συναρπαστικό σπορ μοντέλο; Με το Tiger Sport 660 έχετε μια 2 σε 1 μοτοσυκλέτα, που καταφέρνει να συνδυάσει δυο φαινομενικά “ξένους” κόσμους, αφήνοντας ΕΣΕΝΑ να επιλέξεις το πώς θα κινηθείς σε κάθε περίσταση. Μια εύκολη, ουδέτερη, φιλική, οικονομική σε απόκτηση και συντήρηση, χρηστική μοτοσυκλέτα, που την ίδια στιγμή συναρπάζει, συγκλονίζει και γεμίζει τον αναβάτη της με εμπειρίες που παραμένουν χαραγμένες στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου, αποτελώντας υλικό για να λέει ιστορίες ακόμα και στα εγγόνια του.

Οι Βρετανοί έκαναν καταπληκτική δουλειά εξέλιξης, παρουσιάζοντας μια μοτοσυκλέτα που θα ικανοποιήσει στο 110% -και βάλε- τους επίδοξους αγοραστές της.

Ευχαριστούμε Triumph, ευχαριστούμε Tiger Sport 660, ευχαριστούμε Ian και Gareth, ευχαριστούμε Πορτογαλία. Εμπειρία μοναδική, και ανεπανάληπτη.

Διαβάστε ΕΔΩ την ΤΕΧΝΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ του Triumph Tiger Sport 660.

ΤΕΧΝΙΚΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΑΝΑΒΑΤΗ

Στη δοκιμή οδηγήσαμε με τεχνικό εξοπλισμό από το MotoMarket.gr, τον οποίο και δοκιμάσαμε σε πραγματικές συνθήκες.

Συγκεκριμένα με το εξαιρετικό κράνος Airoh GP 550 S, που πέρα από πανέμορφο είναι ελαφρύ, δίχως θόρυβο, με τρομερή εφαρμογή δίχως να αφήνει σημάδια πουθενά. Έχει άριστο αερισμό, ενώ δεν θολώνει ακόμα και σε κρύο καιρό, την ίδια ώρα που κράνη συναδέλφων έπασχαν στον τομέα. Το ίδιο κράνος είχαμε φορέσει και στην αποστολή του Ducati Panigale V4 S, με άριστα αποτελέσματα και σε περιβάλλον πίστας.

Τον κορμό είχε αναλάβει να προστατεύει το πολύ καλής εφαρμογής αδιάβροχο μπουφάν Nordcode Monza II, με προστατευτικά πλάτης, αγκώνων και ώμων, που χρησιμοποιήσαμε χωρίς τη θερμική επένδυση που αφαιρείται και προστίθεται ιδιαίτερα γρήγορα.

Το παντελόνι Nordcode Citizen Softshell διαθέτει Softshell χαρακτηριστικά (διαφορετική, μαλακή υφή και χαμηλό βάρος σε σχέση με μια cordura), άριστη προστασία μαζί και με τα κατάλληλα προστατευτικά CE στα γόνατα, με 3 εξωτερικές και 2 εσωτερικές τσέπες, ενώ χάρη στο διαπνέων υλικό του ζεσταίνει, δίχως να προκαλεί εφίδρωση και δεν χρειάζεται επένδυση!

Τα χέρια ανέλαβαν να αγκαλιάσουν τα κοντά, πολύ ζεστά και αδιάβροχα γάντια Nordcode Derbi, που δεν άφηναν τον αέρα να μπει στα μανίκια του μπουφάν, ενώ στα πόδια φορέσαμε τα μποτάκια Forma Viper Dry με προστασία στους αστραγάλους. Τα τελευταία, πέρα από ζεστά και ευχάριστα στην πολύωρη οδήγηση, αποδείχτηκαν σωτήρια στον κατακλυσμό της επιστροφής στην Αθήνα!

ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ